ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ

ΤΟ ΑΝ Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ Ή ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΛΑΟ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΓΑΓΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΧΥΣΕ.

Από τη συνομιλία με τον Y. Andropov στη Μόσχα

8 Νοεμβρίου 1960

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: Σήμερα πληροφορήθηκα ότι ο Χρουστσόφ έκφρασε την επιθυμία να με συναντήσει αύριο στις 11 π.μ. Είχα αποφασίσει να δώσω θετική απάντηση στο αίτημά του, άλλα σήμερα διάβασα το Σοβιετικό ντοκουμέντο στο οποίο η Αλβανία δεν μνημονεύεται ως σοσιαλιστική χώρα.

Y. ANDROPOV: Ποιο ντοκουμέντο είναι αυτό, δε σας καταλαβαίνω, πέστε μου συγκεκριμένα ποιο υλικό εννοείτε, που ειπώθηκε αυτό;

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: Είναι το υλικό του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης που απευθύνονταν στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίναςⁱ.

Y. ANDROPOV: Αλλά γιατί θάπρεπε να σας ενδιαφέρει αυτό; Είναι ένα γραμμα προς τη Κίνα. Τι σχέση έχει η Κίνα με την Αλβανία;

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: Και αυτό κάνει ασφαλώς αδύνατη τη συνάντηση με το Χρουστσόφ.

Y. ANDROPOV: Δε σας καταλαβαίνω. Τι αναφέρεται σχετικά με σας σ' αυτό το υλικό;

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: Διαβάστε το και θα δείτε.

Y. ANDROPOV: Το διάβασα και γνωρίζω το περιεχόμενό του, αφού συμμετείχα ο ίδιος στη σύνταξή του. Όμως η δήλωσή σας, Σύντροφε Ενβέρ, είναι πολύ σοβαρή.

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: Ναι, είναι σοβαρή. Πείτε στον Χρουστσόφ ότι το αν η Αλβανία είναι σοσιαλιστική χωρά ή όχι δεν εξαρτάται από τον Χρουστσόφ, αλλά έχει αποφασιστεί από τον ίδιο τον Αλβανικό λαό με τους πολέμους που διεξήγαγε και το αίμα που έχυσε. Αποφασίστηκε από το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, που βάδισε και πάντα θα βαδίζει στο Μαρξιστικό-Λενινιστικό δρόμο.

Y. ANDROPOV: Δε σας κατάλαβα, Σύντροφε Ενβέρ, αυτό το υλικό προορίζεται για τη Κίνα. Τι σχέση έχει με την Αλβανία;

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: Μιλώ εκ μέρους της Πατρίδας μου, του λαού μου, της χώρας μου.

Y. ANDROPOV: Είναι πολύ σοβαρή δήλωση και μπορώ μόνο να εκφράσω τη λύπη μου σχετικά μ' αυτό.

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: Θα έχουμε τη συνάντηση των κομμάτων και εκεί το Κόμμα μας θα εκφράσει την άποψή του. Τελεία και παύλα. Αντίο!

Έργα, τομ. 19

Ενβέρ Χότζια, Διαλεχτά Έργα, τομ. 3, Αγγλική Έκδοση, σελ.70, THE «8 NENTORI» PUBLISHING HOUSE, Τίρανα, 1980

iΕδώ αναφέρεται στο 125 σελίδων γράμμα στις 5 Νοεμβρίου 1960, που η ΚΕ του ΚΚΣΕ έστειλε στην ΚΕ του ΚΚ Κίνας, στο οποίο αγνοείται η ύπαρξη της ΛΔ Αλβανίας ως σοσιαλιστική χώρα και δυσφημείται το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας.

ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ

ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΩΝ 81 ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ

ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑⁱ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΕΑ

16 Νοεμβρίου, 1960

Αγαπητοί Σύντροφοι,

Αυτή η Σύνοδος των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων είναι ιστορικής σημασίας για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, επειδή η λεπτομερής ανάλυση της διεθνούς πολιτικής κατάστασης, ο ισολογισμός των επιτυχιών και των λαθών που μπορεί να παρατηρήθηκαν στη πορεία μας, μας βοηθά να δούμε πιο καθαρά τη γραμμή που πρέπει να ακολουθήσουμε από δω και πέρα για να σημειώσουμε κι άλλες επιτυχίες για το σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό και την ειρήνη.

Η ύπαρξη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, που έχει επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, είναι τετελεσμένο γεγονός στο κόσμο. Το κομμουνιστικό κίνημα γενικά αναπτύχθηκε, δυνάμωσε και σφυρηλατήθηκε. Τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα σ' όλο το κόσμο έγιναν μια κολοσσιαία δύναμη που οδηγεί το ανθρώπινο είδος στο σοσιαλισμό, στην ειρήνη.

Όπως τονίζει το σχέδιο δήλωσης που ετοιμάστηκε, το σοσιαλιστικό στρατόπεδό μας είναι πολύ πιο ισχυρό από εκείνο του ιμπεριαλισμού. Ο σοσιαλισμός γίνεται ισχυρότερος και πραγματοποιεί νέες επιτυχίες μέρα με τη μέρα, ενώ ο ιμπεριαλισμός γίνεται όλο και πιο αδύναμος και σάπιος. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα και τις δυνάμεις μας για να επιταχύνουμε αυτή τη διαδικασία. Αυτό θα συμβεί εάν παραμείνουμε αταλάντευτα πιστοί στο Μαρξισμό-Λενινισμό και τον εφαρμόζουμε σωστά. Αλλιώς, θα επιβραδύνουμε αυτό το προτσές, γιατί θα έρθουμε αντιμέτωποι με έναν ανελέητο εχθρό – τον ιμπεριαλισμό, με επικεφαλής τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, που πρέπει να νικήσουμε και να καταστρέψουμε.

Θέλουμε ειρήνη, ενώ ο ιμπεριαλισμός δε θέλει και προετοιμάζεται για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Πρέπει να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις να αποτρέψουμε ένα παγκόσμιο πόλεμο και να φέρουμε το θρίαμβο μιας δίκαιης και δημοκρατικής ειρήνης στον κόσμο. Αυτό θα το πετύχουμε όταν αναγκάσουμε τον ιμπεριαλισμό να αφοπλιστεί. Ο ιμπεριαλισμός δε θα παραδώσει τα όπλα με τη δικιά του ελεύθερη θέληση. Το να πιστεύεις κάτι τέτοιο είναι μόνο για να εξαπατάς τον εαυτό σου και τους άλλους. Άρα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον ιμπεριαλισμό με τη κολοσσιαία οικονομική, στρατιωτική, ηθική, πολιτική και ιδεολογική δύναμη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, όπως επίσης και με τη συνδυασμένη δύναμη των λαών όλου του κόσμου, για να υπονομεύσουμε με κάθε τρόπο το πόλεμο που ετοιμάζουν οι ιμπεριαλιστές.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας ποτέ δεν έκρυψε από το λαό του αυτή τη κατάσταση και το κίνδυνο με τον οποίο απειλούν την ειρηνόφιλη ανθρωπότητα, και ούτε θα το κάνει και τώρα. Μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι ο Αλβανικός λαός, που μισεί το πόλεμο, δεν τρόμαξε από αυτή τη σωστή στάση του Κόμματός μας. Δεν έγινε πεσιμιστής, ούτε σταμάτησε την σοσιαλιστική οικοδόμηση. Έχει μια ξεκάθαρη άποψη για το μέλλον και ξεκίνησαν τη δουλειά με πλέρια αυτοπεποίθηση, πάντα σε επαγρύπνηση, κρατώντας την αξίνα στο ένα χέρι και το τουφέκι στο άλλο.

Η άποψη μας είναι ότι ο ιμπεριαλισμός, με επικεφαλής τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, πρέπει να ξεσκεπαστεί αλύπητα, πολιτικά και ιδεολογικά, και δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε γαλιφιά, ωραιοποίηση, ή «περιποίηση» [flattery, prettification, or coddling] του ιμπεριαλισμού. Ούτε πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς αρχής με τους ιμπεριαλιστές. Οι τακτικές και οι συμβιβασμοί που μας επιτρέπονται πρέπει να να βοηθούν την υπόθεσή μας, όχι αυτή του εχθρού.

Έχοντας να αντιμετωπίσουμε έναν ανηλεή εχθρό, η εγγύηση για τη νίκη της υπόθεσής μας βρίσκεται στη πλήρη ενότητά μας, που θα εξασφαλιστεί εξαλείφοντας τις βαθιές ιδεολογικές διαφορές που έχουν εμφανιστεί και οικοδομώντας αυτή την ενότητα στις βάσεις του Μαρξισμού-Λενινισμού, στη βάση της ισότητας, της αδελφοσύνης, στο πνεύμα της συντροφικότητας και του προλεταριακού διεθνισμού. Το κόμμα μας πιστεύει ότι όχι μόνο δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ιδεολογική ρήξη μεταξύ μας, αλλά πρέπει να έχουμε ενιαία πολιτική στάση σε όλα τα ζητήματα. Οι τακτικές μας και η στρατηγική μας ως προς τον εχθρό πρέπει να γίνουν αντικείμενο προσεκτικής επεξεργασίας από όλα τα κόμματά μας, βασισμένη στις Μαρξιστικές-Λενινιστικές αρχές και σε σωστά πολιτικά κριτήρια συμφωνα με τις συγκεκριμένες υπάρχουσες καταστάσεις...

Όλοι οι λαοί του κόσμου λαχταρούν και παλεύουν για την λευθεριά, την ανεξαρτησία, την εθνική κυριαρχία, την κοινωνική δικαιοσύνη, το πολιτισμό και την ειρήνη. Αυτά τα ιερά ιδανικά τους καταπνίχθηκαν και συνεχίζουν να καταπνίγονται από τους καπιταλίστες, τους φεουδάρχες και τους ιμπεριαλιστές. Άρα, είναι φυσικό ότι η πάλη αυτών των λαών πρέπει να διεξάγεται με μεγάλη σφοδρότητα ενάντια στους καπιταλίστες, τους φεουδάρχες και τους ιμπεριαλιστές. Επίσης είναι φυσικό οι λαοί στο κόσμο να αναζητούν συμμάχους σε αυτή τη μάχη για ζωή, που διεξάγουν ενάντια στους εκμεταλλευτές τους ....

Άρα, στον αγώνα για την ειρήνη, τον αφοπλισμό και τη κοινωνική πρόοδο στον κόσμο, το σοσιαλιστικό στρατόπεδο δεν είναι μόνο στην αντιμετώπιση του ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, αλλά είναι σε στενή συμμαχία με όλους τους προοδευτικούς λαούς του κόσμου, ενώ οι οι ιμπεριαλιστές είναι απομονωμένοι απέναντι στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

Ζούμε σε μια εποχή που είμαστε μάρτυρες της ολικής καταστροφής της αποικιοκρατίας, της εξάλειψης αυτής της μάστιγας, που έχει εξαφανίσει λαούς από το πρόσωπο της γης. Νέα κράτη ξεφυτρώνουν στην Αφρική και την Ασία. Οι χώρες όπου κυριάρχησαν το κεφάλαιο, το μαστίγιο, και η σφαίρα, βάζουν ένα τέλος στο ζυγό της δουλείας, και οι λαοί παίρνουν τη μοίρα τους στα χέρια τους. Αυτό επιτυγχάνονταν και συνεχίζει να επιτυγχάνεται χάρη στην πάλη των λαών αυτών και την ηθική υποστήριξη τους από τη Σοβιετική Ένωση, τη Λαϊκή Κίνα και των άλλων χωρών του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

Οι προδότες του Μαρξισμού-Λενινισμού, οι πράκτορες του ιμπεριαλισμού και οι μηχανορράφοι, όπως ο Josip Broz Tito, προσπαθούν με χιλιάδες τρόπους, σκαρώνοντας σατανικά σχέδια, να εξαπατήσουν τους λαούς και τα πρόσφατα δημιουργημένα κράτη, να τους αποσπάσουν από τους φυσικούς τους συμμάχους, να τους συνδέσουν άμεσα με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλη τη δύναμή μας για να ανατρέψουμε τα σχέδια αυτών των λακέδων του ιμπεριαλισμού.

Είμαστε μάρτυρες της αποσύνθεσης του ιμπεριαλισμού, της σήψης του, της επιθανάτιας αγωνίας του. Ζουμε και παλεύουμε στην εποχή που χαρακτηρίζεται από την ακατανίκητη μετάβαση από το καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Όλα τα λαμπρά διδάγματα του Καρλ Μαρξ και του Βλαδίμηρου Ίλιτς Λένιν, που πότε δεν ξεπεράστηκαν, όπως ισχυρίζονται οι ρεβιζιονιστές, επιβεβαιώνονται.

Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός δέχεται βαριά χτυπήματα που δείχνουν καθαρά ότι δε βρίσκεται πια στη «χρυσή εποχή» του, όταν έκανε το νόμο, όπως και όταν ήθελε. Η πρωτοβουλία ξέφυγε από τα χέρια του και αυτό δεν συνέβη επειδή το ευχόταν ή το ήθελε. Η πρωτοβουλία πάρθηκε βίαια από αυτόν όχι μόνο με λόγια και συζητήσεις, αλλά μετά από μια μακρά πορεία αιματηρών αγώνων και επαναστάσεων που ο καπιταλισμός ο ίδιος προκάλεσε ενάντια στο προλεταριάτο, ενάντια στη δύναμη των λαών που ξεσηκώνονταν για να τσακίσουν το κόσμο της πείνας και της δυστυχίας, το κόσμο της σκλαβιάς. Αυτή η ένδοξη σελίδα άνοιξε από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, από τη μεγάλη Σοβιετική Ένωση, από το μεγάλο Λένιν.

Ακόμα και τώρα, όταν βλέπει το θάνατό του που πλησιάζει, όταν έχει ισχυρούς και αποφασισμένους αντιπάλους όπως το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και τη μεγάλη συμμαχία του με τους λαούς όλου του κόσμου, ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός, με επικεφαλής τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, επιστρατεύει, οργανώνει και εξοπλίζει τις επιθετικές του δυνάμεις. Προετοιμάζεται για πόλεμο. Αυτός που δε μπορεί να το δει αυτό, είναι τυφλός. Αυτός που το βλέπει, αλλά το συγκαλύπτει, είναι προδότης στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι της γνώμης ότι, παρά τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στο δρόμο μας για την εδραίωση της ειρήνης στο κόσμο, για τον αφοπλισμό και για την ρύθμιση των άλλων διεθνών προβλημάτων, δεν υπάρχει λόγος να είμαστε πεσιμιστές. Μόνο οι εχθροί μας που παθαίνουν μεγάλες απώλειες, είναι και πρέπει να είναι πεσιμιστές. Εμείς νικήσαμε και συνεχίζουμε και θα συνεχίζουμε να νικούμε. Γι' αυτό είμαστε πάντα αισιόδοξοι και πεπεισμένοι ότι οι προσπάθειές μας θα στεφθούν με επιτυχία.

Όμως νομίζουμε ότι η υπερβολική, μη ρεαλιστική αισιοδοξία όχι μόνο δεν είναι χρήσιμη, άλλα είναι και επιζήμια. Αυτός που αρνείται, υποτιμά, που δεν έχει εμπιστοσύνη στη μεγάλη οικονομική, πολιτική, στρατιωτική και ηθική δύναμή μας, είναι ηττοπαθής και δεν του αξίζει να ονομάζεται κομμουνιστής. Από την άλλη, όποιος μεθά από τις δυνατότητές μας, θεωρεί τους αντιπάλους μας απλώς μυρμήγκια, που σκέφτεται ότι ο εχθρός έχασε όλες τις ελπίδες του, έγινε ακίνδυνος, είναι εντελώς στο έλεός μας – δεν είναι ρεαλιστής. Μπλοφάρει, αποκοιμίζει τους λαούς μπροστά στα πολύπλοκα και πολύ επικίνδυνα προβλήματα που απαιτούν πολύ μεγάλη επαγρύπνηση από όλους μας, που απαιτούν πολύ μεγάλη επαγρύπνηση από όλους μας, που απαιτούν ανέβασμα του επίπεδου της επαναστατικής καθοδήγησης των μαζών, όχι την χαλάρωσή της, την αποσύνθεσή της, τη σήψη και τη χαλάρωση. «Τα νερά κοιμούνται, αλλά όχι ο εχθρός» είναι μια σοφή παροιμία του πολυβασανισμένου λαού μας.

Ας κοιτάξουμε τα γεγονότα κατάματα. Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός, με επικεφαλής το πιο επιθετικό του απόσπασμα τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, κατευθύνει τη ρότα της οικονομίας του προς τη προετοιμασία για πόλεμο. Εξοπλίζεται μέχρι τα δόντια. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός εξοπλίζει τη Βόνη της Γερμανίας, την Ιαπωνία και όλους τους συμμάχους του και τους δορυφόρους του με όλων των ειδών τα όπλα. Δημιούργησε και τελειοποιεί επιθετικές στρατιωτικές οργανώσεις, εγκατέστησε και συνεχίζει να εγκαθιστά στρατιωτικές βάσεις γύρω από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Συσσωρεύει αποθέματα πυρηνικών όπλων και αρνείται να αφοπλιστεί, να σταματήσει τη δοκιμή πυρηνικών όπλων, και έχει καταπιαστεί πυρετώδικα με την εφεύρεση νέων μέσων μαζικής εξόντωσης. Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Για να πάει σε γαμήλιο γλέντι; Όχι, για να προχωρήσει σε πόλεμο εναντίον μας, για να ξεμπερδέψει με το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, για να υποδουλώσει τους λαούς.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι της γνώμης ότι αν μιλούσαμε και σκεφτόμασταν διαφορετικά, θα εξαπατούσαμε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Δεν θάπρεπε να ονομάζουμε τους εαυτούς μας κομμουνιστές εάν φοβόμασταν τις αντιξοότητες της ζωής. Εμείς οι κομμουνιστές μισούμε το πόλεμο. Εμείς οι κομμουνιστές θα παλέψουμε μέχρι τέλους για να συντρίψουμε τα σατανικά πολεμικά σχέδια που ετοιμάζουν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, αλλά αν μας κηρύξουν πόλεμο, πρέπει να τους καταφέρουμε ένα θανάσιμο πλήγμα τέτοιο που θα εξαφανίσει τον ιμπεριαλισμό από το πρόσωπο της γης, μια για πάντα.

Αντιμέτωποι με την απειλές ατομικού πολέμου από τη πλευρά των παγκοσμίων ιμπεριαλιστών με επικεφαλής τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, πρέπει να είμαστε πλέρια προετοιμασμένοι οικονομικά, πολιτικά και ηθικά, όπως επίσης και στρατιωτικά, για να αντεπεξέλθουμε σε κάθε ενδεχόμενο.

Πρέπει να εμποδίσουμε ένα παγκόσμιο πόλεμο, δεν είναι απόλυτα αναπόφευκτος. Αλλά κανείς ποτέ δε θα μας συγχωρέσει εάν ζούμε μέσα σε όνειρο και αφήσουμε τον εχθρό να μας πιάσει ανέτοιμους, γιατί ποτέ δε συνέβη να είναι ή να αποκαλείται ο εχθρός νομιμόφροναςⁱⁱ αλλιώς δε θα τον αποκαλούσαμε εχθρό. Ο εχθρός είναι και παραμένει εχθρός και δόλιος. Αυτός που εμπιστεύεται τον εχθρό αργά ή γρήγορα θα βγει χαμένος ...

Η ειρηνική πολιτική των χωρών του σοσιαλιστικού στρατοπέδου άσκησε σημαντική επίδραση στο ξεσκέπασμα των επιθετικών σκοπών του ιμπεριαλισμού, στη κινητοποίηση των λαών ενάντια στους πολεμοκάπηλους, στη προώθηση της ένδοξης πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστές καταπιεστές και τα όργανά τους ...

Αλλά εκτός απ' αυτά, πολλά συγκεκριμένα προβλήματα τα οποία τεθήκαν τεθήκαν επί τάπητος, όπως οι προτάσεις για αφοπλισμό, η διάσκεψη κορυφήςⁱⁱⁱ κλπ, δεν λύθηκαν ακόμα και υπονομεύτηκαν συστηματικά απ' τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Τι συμπεράσματα πρέπει να βγάλουμε από όλα αυτά; Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας νομίζει ότι ο ιμπεριαλισμός, και πρώτ' απ' όλα, ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, δεν άλλαξε το δέρμα του, το τρίχωμά του ή τη φύση του. Είναι επιθετικός, και θα παραμείνει επιθετικός όσο θα τούχει μείνει και ένα δόντι. Και ως επιθετικός, μπορεί να βυθίσει το κόσμο σε πόλεμο. Συνεπώς, όπως τονίσαμε στη συνάντηση της Συντακτικής Επιτροπής, επιμένουμε ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε καθαρά σ' όλους τους λαούς ότι δεν υπάρχει καμιά εγγύηση μη ξεσπάσματος παγκοσμίου πολέμου μέχρι ο σοσιαλισμός να έχει νικήσει σ' όλο το κόσμο ή τουλάχιστον στη πλειοψηφία των χωρών. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός δεν το κρύβει ότι αρνείται τον αφοπλισμό του. Αυξάνει τους εξοπλισμού του, τις προετοιμασίες του για πόλεμο, άρα πρέπει να επαγρυπνούμε.

Δεν πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς σε ζητήματα αρχής με τον εχθρό, δεν πρέπει να καλλιεργούμε καμιά αυταπάτη για τον ιμπεριαλισμό. Πιστεύοντας ότι βελτιώνεται η κατάσταση θα την κάνουμε απείρως χειρότερη. Έκτος από τους εξοπλισμούς και την ετοιμασία για πόλεμο εναντίον μας, ο εχθρός διεξάγει αχαλίνωτη προπαγάνδα για να διαφθείρει το πνεύμα και να ναρκώσει τα μυαλά των λαών, ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια για τη στρατολογία πρακτόρων και κατασκόπων, εκατομμύρια δολάρια για την οργάνωση πράξεων κατασκοπείας, αντιπερισπασμού και φόνων στις χώρες μας. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έδωσε και δίνει χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια στους πιστούς τους πράκτορες, τη προδοτική συμμορία του Τίτο. Το κάνει αυτό για να αδυνατίσει το εσωτερικό μας μέτωπο, να μας διαιρέσει, να μας αδυνατίσει και αποδιοργανώσει τις περιοχές των μετόπισθέν μας.

Πολλά λέγονται για την ειρηνική συνύπαρξη. Μερικοί πάνε τόσο μακριά ώστε να ισχυρίζονται τέτοιες ανοησίες όπως ότι η Λαϊκή Κίνα και η Αλβανία δήθεν αντιτίθενται στην ειρηνική συνύπαρξη. Προφανώς, τέτοιες επιβλαβείς και λανθασμένες απόψεις πρέπει να απορριφθούν μια για πάντα. Δεν μπορεί να υπάρξει σοσιαλιστικό κράτος, δεν μπορεί να υπάρξει κομμουνιστής, ο οποίος να αντιτίθεται στην ειρηνική συνύπαρξη, που να είναι πολεμοκάπηλος. Ο μεγάλος Λένιν ήταν ο πρώτος που πρότεινε την αρχή της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των κρατών διαφορετικών κοινωνιών ως αντικειμενική αναγκαιότητα, όσο σοσιαλιστικά και καπιταλιστικά κράτη συνυπάρχουν στον κόσμο. Μένοντας πιστοί σε αυτή τη μεγάλη αρχή του Λένιν, το Κόμμα μας Εργασίας θεωρούσε ανέκαθεν, και εξακολουθεί να θεωρεί ότι η πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης ανταποκρίνεται στα θεμελιώδη συμφέροντα όλων των λαών, με σκοπό την περαιτέρω ενίσχυση των θέσεων του σοσιαλισμού. Συνεπώς, η αρχή αυτή του Λένιν είναι η βάση της εξωτερικής πολιτικής του λαϊκού μας κράτους. Η ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα σε δύο αντίθετα κοινωνικά συστήματα δεν συνεπάγεται, όπως ισχυρίζονται οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές, ότι θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η ταξική πάλη. Αντιθέτως, η ταξική πάλη πρέπει να συνεχιστεί, η πολιτική και ιδεολογική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην αστική και ρεβιζιονιστική ιδεολογία, θα πρέπει να γίνουν ακόμη πιο έντονες. Ενώ αγωνιζόμαστε με συνέπεια για τη εδραίωση της Λενινιστικής ειρηνικής συνύπαρξης, ενώ δεν κάνουμε καμία αρχιακή παραχώρηση στον ιμπεριαλισμό, θα πρέπει να αναπτύξουμε περαιτέρω την ταξική πάλη στις καπιταλιστικές χώρες, όπως επίσης και το εθνικό απελευθερωτικό κίνημα των λαών των αποικιακών και των εξαρτημένων χωρών.

Κατά την άποψή μας, τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα στις καπιταλιστικές χώρες πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες για τη εδραίωση της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των χωρών τους, οι οποίες εξακολουθούν να είναι κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα και των σοσιαλιστικών χωρών μας ... Ωστόσο, το έργο τους δεν τελειώνει εκεί. Σε αυτές τις χώρες, είναι απαραίτητο να προωθηθεί, να ενταθεί και να ενισχυθεί η ταξική πάλη. Οι εργαζόμενες μάζες, υπό την ηγεσία του προλεταριάτου της χώρας με επικεφαλής το κομμουνιστικό κόμμα, και σε συμμαχία με το προλεταριάτο όλου του κόσμου, θα πρέπει να κάνουν τη ζωή αδύνατη για τον ιμπεριαλισμό, θα πρέπει να τσακίσουν τις βάσεις του στρατιωτικού και οικονομικού δυναμικού του, θα πρέπει να αποσπάσουν από τα χέρια του την οικονομική και πολιτική του εξουσία, και να προχωρήσουν στην καταστροφή της παλιάς εξουσίας και την εγκαθίδρυση της νέας εξουσίας του λαού. Θα το κάνετε αυτό με τη βία, ή με τον ειρηνικό κοινοβουλευτικό τρόπο;

Αυτή η ερώτηση ήταν σαφής, και δεν ήταν αναγκαίο για το Σύντροφο Χρουστσόφ να την μπερδέψει στο 20ο Συνέδριο και να το κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να ευχαριστήσει τους οπορτουνιστές. Γιατί ήταν απαραίτητο να προβεί σε όλες αυτές τις παρωδίες των ξεκάθαρων θέσεων του Λένιν και των διδαγμάτων της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης; Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι αρκετά ξεκάθαρο σχετικά μ' αυτό ζήτημα και δεν μετακινείται από τα διδάγματα του Λένιν για το θέμα αυτό. Μέχρι στιγμής, κανένας λαός, κανένα προλεταριάτο και όχι κομμουνιστικό ή εργατικό κόμμα δεν έχει καταλάβει την εξουσία χωρίς αιματοχυσία και χωρίς βία.

Είναι λάθος μερικοί σύντροφοι να ισχυρίζονται ότι πήραν την εξουσία χωρίς αιματοχυσίες, ξεχνώντας ότι ο ένδοξος Σοβιετικός Στρατός έχυσε ποταμούς αίματος γι 'αυτούς στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το κόμμα μας πιστεύει ότι, όσον αφορά αυτό το θέμα, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και για τα δύο ενδεχόμενα, και θα πρέπει να είμαστε καλά προετοιμασμένοι, ιδιαίτερα, για τη κατάληψη της εξουσίας με τη βία, γιατί αν είμαστε καλά προετοιμασμένοι γι 'αυτό, η άλλη δυνατότητα έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Η αστική τάξη μπορεί να σας επιτρέψει να εξυμνείτε [το δεύτερο δρόμο, σ.μ.], αλλά στη συνέχεια θα σας δώσει ενα φασιστικό χτύπημα στο κεφάλι και θα σας συντρίψει, επειδή δεν έχετε εκπαιδεύσει τα απαραίτητα στελέχη να επιτίθενται ή να κάνουν παράνομη δουλειά, δεν έχετε ετοιμάσει ένα μέρος όπου να μπορείτε να προστατεύσετε τον εαυτό σας και τη συνέχιση της δουλειάς σας, ή τα μέσα με τα οποία θα πολεμήσετε. Αυτό το τραγικό ενδεχόμενο πρέπει να αποφευχθεί.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας ήταν, είναι και θα είναι υπέρ της ειρήνης και της ειρηνικής συνύπαρξης, και θα αγωνιστεί για αυτά με Μαρξιστικό-Λενινιστικό τρόπο, όπως μας διδάσκει ο Λένιν, και με βάση τη Δήλωση της Μόσχας. Αγωνίζονταν, αγωνίζεται και θα συνεχίσει να αγωνίζεται δραστήρια για τον γενικό αφοπλισμό. Σε καμία περίπτωση, ούτε για μια στιγμή, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δε θα σταματήσει να διεξάγει πολιτική και ιδεολογική πάλη ενάντια στις δραστηριότητες των ιμπεριαλιστών και των κεφαλαιοκρατών και ενάντια στην αστική ιδεολογία. Δεν θα σταματήσει να διεξάγει αμείλικτη, αδυσώπητη και αδιάλλακτη πάλη ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό, και ιδιαίτερα κατά του Γιουγκοσλάβικου Τιτοϊκού ρεβιζιονισμού. Μπορεί να υπάρχουν σύντροφοι που κατηγορούν εμάς τους Αλβανούς ότι είμαστε πεισματάρηδες, οξύθυμοι, θερμοκέφαλοι, σεχταριστές, δογματικοί, και ό,τι άλλο θέλετε, όμως απορρίπτουμε όλες αυτές τις ψευδείς κατηγορίες και τους λέμε ότι δεν παρεκκλίνουμε από τις θέσεις αυτές, γιατί είναι Μαρξιστές-Λενινιστικές θέσεις.

Λένε ότι είμαστε υπέρ του πολέμου και κατά της συνύπαρξης. Ακόμα ο σύντροφος Κοσλόφ έθεσε σε μας τους Αλβανούς αυτό το δίλημμα: είτε συνύπαρξη, όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται, ή μια ατομική βόμβα από τους ιμπεριαλιστές, η οποία θα μετατρέψει την Αλβανία σε στάχτες και δεν θα αφήσει κανένα Αλβανό ζωντανό. Μέχρι τώρα κανένας εκπρόσωπος του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού δεν έχει κάνει τέτοια πυρηνική απειλή κατά του Αλβανικού λαού. Αλλά εδώ έγινε, και από ένα μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, και σε ποιον;

Σε ένα μικρό ηρωικό λαό που αγωνίστηκε εδώ και αιώνες ενάντια σε αμέτρητους άγριους εχθρούς και που ποτέ δεν γονάτισε, σε ένα μικρό λαό που έχει αγωνιστεί με πρωτοφανή ηρωισμό ενάντια στους Χιτλερικούς και τους Ιταλούς φασίστες, σε ένα κόμμα που στέκεται πιστό και συνεπές μέχρι τέλους στο Μαρξισμό-Λενινισμό. Αλλά σύντροφε Φρολ Κοσλόφ, έχετε χτυπήσει λάθος πόρτα. Δεν μπορείτε να μας φοβίσετε για να υποταχθούμε στη λανθασμένη επιθυμία σας, και ποτέ δεν συγχέουμε το ένδοξο Κόμμα του Λένιν με σας, που συμπεριφέρεται τόσο άσχημα, με τέτοια αναίδεια, στον Αλβανικό λαό και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας θα αγωνιστεί και θα υποστηρίξει όλες τις σωστές και ειρηνικές προτάσεις της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων χωρών του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, καθώς και των άλλων φιλειρηνικών χωρών.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας θα βάλει όλες του τις δυνάμεις, θα χρησιμοποιήσει όλα τα δικαιώματά του και θα εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις του, για να ενισχύσει την ενότητα του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, μια Μαρξιστική-Λενινιστική ενότητα. Είναι παράλογο να πιστεύεται ότι η μικρή σοσιαλιστική Αλβανία θέλει να φύγει και να ζήσει έξω από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, έξω από την αδελφότητα των σοσιαλιστικών λαών. Η Αλβανία δεν οφείλει χάρη σε κανέναν για τη παρουσία της στις γραμμές του σοσιαλιστικού στρατοπέδου· ο ίδιος ο Αλβανικός λαός και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έχουν τοποθετηθεί εκεί με το αίμα και τον ιδρώτα τους, την δουλειά τους και τις θυσίες τους, με το σύστημα της κυβέρνησης που έχουν εγκαθιδρύσει και με τη Μαρξιστική-Λενινιστική γραμμή που ακολουθούν. Αλλά κανείς ας μη σκεφθεί ότι επειδή η Αλβανία είναι μια μικρή χώρα, επειδή το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι ένα μικρό κόμμα, θα κάνει αυτό που λέει κάποιος άλλος, όταν είναι πεπεισμένη ότι αυτός ο κάποιος κάνει λάθος.

Όπως είπα και προηγουμένως, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας θεωρεί ότι το σοσιαλιστικό στρατόπεδό μας, το οποίο έχει κοινό σκοπό και το οποίο καθοδηγείται από τον Μαρξισμό-Λενινισμό, πρέπει επίσης να έχει τη δική του στρατηγική και τακτική, και τα οποία πρέπει να επεξεργαστούν από κοινού από τα κόμματα μας και τα κράτη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Μέσα από τις τάξεις του στρατοπέδου μας, έχουμε δημιουργήσει ορισμένες μορφές οργάνωσης δουλειάς, αλλά είναι σωστό να πούμε ότι αυτά έχουν παραμείνει κάπως τυπικά, ή για να το θέσω καλύτερα, δεν λειτουργούν κατά συλλογικό τρόπο, για παράδειγμα, τα όργανα του Συμφώνου της Βαρσοβίας και του Συμβουλίου Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας^iv. Επιτρέψτε μου να το ξεκαθαρίσω καλύτερα. Δεν είναι ζήτημα του κατά πόσον θα πρέπει να ζητηθεί και η γνώμη μας ή όχι. Φυσικά, κανείς δεν μας αρνείται το δικαίωμα να δώσουμε τη γνώμη μας, αλλά θα πρέπει να έχουμε συναντήσεις για διαβουλεύσεις. Θέτουμε αυτό το πρόβλημα επί της αρχής και για να πούμε ότι αυτές οι μορφές οργάνωσης πρέπει να λειτουργούν σε τακτά χρονικά διαστήματα, τα προβλήματα θα πρέπει να τίθενται προς συζήτηση, θα πρέπει να λαμβάνονται αποφάσεις και θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος σχετικά με την εφαρμογή αυτών των αποφάσεων.

Η περαιτέρω ανάπτυξη και ενίσχυση των οικονομιών των σοσιαλιστικών χωρών ήταν πάντα και είναι το κύριο μέλημα των κομμάτων και των κυβερνήσεων μας, και αποτελεί έναν από τους καθοριστικούς παράγοντες της ακαταμάχητης δύναμη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού προχωρά με γρήγορους ρυθμούς στις χώρες μας. Αυτό οφείλεται στις μεγάλες προσπάθειες των λαών μας και την αμοιβαία βοήθεια που δίνει η μία στην άλλη.

Μέχρι στιγμής η Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας δεν έχει δώσει οικονομική βοήθεια σε κανέναν, πρώτον, γιατί είμαστε φτωχοί, και δεύτερο, γιατί κανείς δεν έχει ανάγκη από την οικονομική μας. Αλλά μέσω των κατάλληλων τρόπων, έχουμε κάνει και να συνεχίζουμε να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να μας δώσουν οι χώρες που είναι οι φίλοι και οι αδελφοί μας κάποια μικρή βοήθεια μέσω των εξαγωγών μας.

Έχουμε βοηθηθεί από τους φίλους μας, πρώτ' απ' όλα από τη Σοβιετική Ένωση ....

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας έχουν χρησιμοποιήσει αυτή την βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων χωρών της λαϊκής δημοκρατίας, όσο καλύτερα μπορούσαν για το καλύτερο όφελος του λαού μας. Γι' αυτό θα είναι για πάντα ευγνώμονες στους Σοβιετικούς λαούς και τους λαούς των λαϊκών δημοκρατιών. Θεωρούμε ανέκαθεν και θα συνεχίσουμε να θεωρούμε την βοήθεια αυτή όχι φιλανθρωπία, αλλά αδελφική, διεθνιστική βοήθεια.

Ο λαός μας, που έχει βρεθεί σε απόλυτη φτώχεια, που αγωνίστηκε με ηρωισμό, που έχει σφαγιαστεί και καεί, είχε την υποχρέωση να ζητήσει τη βοήθεια των φίλων του και των αδελφών του που είναι μεγαλύτεροι και οικονομικά σε καλύτερη κατάσταση απ' ότι είναι ο ίδιος. Και ήταν και εξακολουθεί να είναι διεθνιστικό καθήκον των φίλων του να δώσουν την εν λόγω βοήθεια. Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να απορρίψουμε κάθε μοχθηρή και αντι-μαρξιστική άποψη ότι ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του για τη φύση και το σκοπό της βοήθειας αυτής. Η οικονομική πίεση στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, στην Αλβανική κυβέρνηση και στο λαό μας δε θα φέρει ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Θα ήθελα να προτείνω εδώ ότι η βοήθεια των οικονομικά ισχυρότερων χωρών προς τις οικονομικά ασθενέστερες, όπως η δική μας, θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη. Ο Αλβανικός λαός δεν έχει σκοπό να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια και να ανοίξει το στόμα του για να τρέφεται από τους άλλους. Δεν έχει τέτοιες συνήθειες. Ούτε ο λαός μας δεν περιμένει να ανεβεί με μιας το βιοτικό επίπεδο στη χώρα μας στο βιοτικό επίπεδο πολλών άλλων χώρων της λαϊκής δημοκρατίας, αλλά θα πρέπει να δοθεί στη χώρα μας μεγαλύτερη βοήθεια για την περαιτέρω ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Νομίζουμε ότι οι οικονομικά ισχυρές χώρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, θα πρέπει επίσης να παρέχουν πιστώσεις σε ουδέτερες καπιταλιστικές χώρες και στους λαούς που απελευθερώθηκαν πρόσφατα από την αποικιοκρατία, με την προϋπόθεση ότι οι ηγεσίες αυτών των καπιταλιστικών χωρών αντιτίθενται στον ιμπεριαλισμό, υποστηρίζουν την ειρηνική πολιτική του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και να μην εμποδίζουν ή να μην εναντιώνονται στο νόμιμο αγώνα των επαναστατικών δυνάμεων· αλλά πρώτα απ 'όλα, θα πρέπει να εξετάζονται πιο προσεκτικά και να εκπληρώνονται οι ανάγκες των χωρών του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Φυσικά, η Ινδία έχει ανάγκη από σίδηρο και χάλυβα, αλλά η σοσιαλιστική Αλβανία έχει μεγαλύτερη και πιο επείγουσα ανάγκη γι' αυτά. Η Αίγυπτος χρειάζεται αρδευτικά συστήματα και ηλεκτρική ενέργεια, αλλά η σοσιαλιστική Αλβανία έχει μεγαλύτερη και πιο επείγουσα ανάγκη γι' αυτά.

Σε πολλά πολιτικά ζητήματα πολύ μεγάλης σπουδαιότητας το σοσιαλιστικού στρατόπεδό μας είχε και εξακολουθεί να έχει, ταυτόσημες απόψεις. Αλλά από τότε που δεν πραγματοποιούνται τακτικά συλλογικές διαβουλεύσεις, σε πολλές περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί ότι κράτη από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο μας να αναλαμβάνουν πολιτικές πρωτοβουλίες (όχι ότι είμαστε αντίθετοι επί της αρχής για την ανάληψη πρωτοβουλιών), οι οποίες πολύ συχνά επηρεάζουν άλλα κράτη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

Μια πρωτοβουλία αυτού του είδους είναι της Βουλγαρικής κυβέρνησης, η οποία, με πλήρη περιφρόνηση προς την Αλβανία, ενημέρωσε την Ελληνική κυβέρνηση ότι οι Βαλκανικές χώρες της λαϊκής δημοκρατίας συμφωνούν να αφοπλιστούν εάν και η Ελληνική Κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να κάνει το ίδιο. Κατά την άποψη μας, η πρωτοβουλία αυτή ήταν λανθασμένη, ακομη και αν η Ελληνική κυβέρνηση την είχε εγκρίνει, η Αλβανική κυβέρνηση δεν θα την αποδέχονταν. Η Αλβανία συμφωνεί με τη Σοβιετική πρόταση του Νικίτα Χρουστσόφ το Μάιο 1959^v, αλλά όχι με τη Βουλγαρική πρόταση, η οποία θέλει τις χώρες των Βαλκανίων να αφοπλιστούν αφήνοντας την Ιταλία ανεπηρέαστη. Ή μήπως οι Βούλγαροι σύντροφοι ξεχάσαν ότι η αστική και η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε στην Αλβανία αρκετές φορές στη διάρκεια αυτού του αιώνα;

Εκτός αυτού, είναι επιτρεπτό, σε μια άλλη περίπτωση, χωρίς καμία διαβούλευση με την Αλβανική κυβέρνηση, με την οποία δεσμεύονται με αμυντικό σύμφωνο, οι Βούλγαροι σύντροφοι να προτείνουν σύμφωνο φιλίας και μη επίθεσης με την Ελληνική κυβέρνηση, σε μια εποχή που η Ελλάδα διατηρεί την εμπόλεμη κατάσταση με την Αλβανία και έχει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας; Νομίζουμε ότι είναι επικίνδυνο να γίνονται τέτοιες μονομερείς ενέργειες.

Από αυτή την ορθή και νόμιμη εναντίωση από μέρους μας, ίσως οι Βούλγαροι σύντροφοι μπορεί να έχουν φτάσει στο συμπέρασμα ότι εμείς οι Αλβανοί δεν καταλαβαίνουμε σωστά τη συνύπαρξη, ότι θέλουμε τον πόλεμο, και ούτω καθεξής. Οι απόψεις αυτές είναι εσφαλμένες.

Παρόμοιες κινήσεις έχουν γίνει επίσης και από τους Πολωνούς συντρόφους στα Ηνωμένα Έθνη, όταν ο Σύντροφος Γκομούλκα δήλωσε με μονομερή τρόπο στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ότι η Πολωνία προτείνει να διατηρηθεί το υπάρχον «status quo» στην στάθμευση των στρατιωτικών δυνάμεων στον κόσμο, και, συγκεκριμένα, ότι δε πρέπει να δημιουργηθούν άλλες στρατιωτικές βάσεις, αλλά εκείνες που έχουν δημιουργηθεί ήδη να παραμείνουν ως έχουν, ότι δε πρέπει να εγκατασταθούν περισσότεροι πύραυλοι, αλλά να παραμείνουν ως έχουν οι ήδη εγκατεστημένοι, ότι τα κράτη που έχουν το μυστικό της ατομικής βόμβας πρέπει να το κρατήσουν και να μην το δώσουν σε άλλα κράτη. Κατά τη γνώμη μας, μια τέτοια πρόταση είναι σε αντίθετη προς τα συμφέροντα του στρατοπέδου μας. Να μην εγκατασταθούν άλλοι πύραυλοι, αλλά από ποιον και πού; Όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Ιταλία, η Δυτική Γερμανία και η Ελλάδα, έχουν εξοπλιστεί με πυραύλους. Να μη δώθεί το μυστικό της ατομικής βόμβας, σε ποιον; Η Βρετανία, η Γαλλία και η Δυτική Γερμανία το έχουν. Είναι σαφές ότι μια τέτοια πρόταση αυτού του είδους θα μας υποχρεώσει, τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας, ή οποιαδήποτε άλλη χώρα του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, με εξαίρεση τη Σοβιετική Ένωση, να μην εγκαταστήσει πυραύλους, να μην έχουν την ατομική βόμβα.

Θέτουμε το ερώτημα: Γιατί δεν πρέπει η κομμουνιστική Κίνα να έχει την ατομική βόμβα; Πιστεύουμε ότι η Κίνα θα πρέπει να την έχει, και όταν έχει τη βόμβα και τους πυραύλους, τότε θα δούμε με ποιους όρους ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα μιλά, θα δούμε αν θα συνεχίσει να αρνειται τα δικαιώματα της Κίνας στη διεθνή σκηνή, θα δούμε αν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ θα τολμήσουν να κραδαίνουν τα όπλα τους, όπως κάνουν σήμερα.

Κάποιος μπορεί να θέσει το ερώτημα: Η Κίνα θα κερδίσει τα δικαιώματά της, παρά την αντίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, με την κατοχή και τη χρήση της βόμβας; Όχι, η Κίνα ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσει τη βόμβα εκτός αν έχουμε υποστεί επίθεση από αυτούς που έχουν τόσο πολύ στο αίμα τους την επιθετικότητα και τον πόλεμο. Αν η Σοβιετική Ένωση δεν διέθετε την βόμβα, οι ιμπεριαλιστές θα μιλούσαν σ' αυτή με διαφορετικό τρόπο. Ποτέ δεν θα επιτεθούμε με τη βόμβα, είμαστε αντίθετοι με τον πόλεμο, είμαστε έτοιμοι να καταστρέψουμε τη βόμβα, αλλά θα πρέπει να τη κατεχομε για να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. «Είναι ο φόβος που φυλάει το αμπέλι», λέει ο λαός μας. Οι ιμπεριαλιστές θα πρέπει να μας φοβούνται και να είναι πάρα πολύ φοβισμένοι σ' αυτό το ζήτημα.

Βασισμένο στο Μαρξισμό-Λενινισμό και στη Διακήρυξη της Μόσχας και το Μανιφέστο για την Ειρήνη, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έχει ακολουθήσει μια σωστή Μαρξιστική-Λενινιστική γραμμή σε ζητήματα διεθνούς πολιτικής και στα σημαντικά προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Στις διεθνείς σχέσεις, η γραμμή του Κόμματος μας ήταν σε συμφωνία με την πολιτική του σοσιαλιστικού στρατοπέδου ...

Τα σημερινά μεγάλα προβλήματα αφορούσαν τόσο το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και τον μικρό μας λαό. Η Λαϊκή Δημοκρατία μας έχει και περιβάλλεται γεωγραφικά από καπιταλιστικά κράτη και τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές. Πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να δεσμεύσουμε ανθρώπους και σημαντικά κεφάλαια για την υπεράσπιση των συνόρων μας, για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας από τις αμέτρητες προσπάθειες των ιμπεριαλιστών και των δορυφόρων τους και των υπηρετών τους.

Είμαστε μια μικρή χώρα και ένας μικρό λαός που έχουν υποφέρει σε εξαιρετικό βαθμό, αλλά που έχει επίσης αγωνιστεί πολύ σκληρά. Δεν χρωστάμε σε κανέναν για την ελευθερία που απολαμβάνουμε σήμερα, γιατί την έχουμε κερδίσει με το αίμα μας. Ενημερωνόμαστε συνεχώς, μέρα και νύχτα, για τους ιμπεριαλιστές εχθρούς μας, για τους ελιγμούς τους ενάντια στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο και ειδικότερα στη χώρα μας. Γι 'αυτό ποτέ δεν είχαμε και ποτέ δεν θα έχουμε αυταπάτες για την αλλαγή τη φύση τους και τις προθέσεις τους προς τους λαούς, προς το στρατόπεδό μας, και ιδιαίτερα προς τη σοσιαλιστική Αλβανία ...

Οι ΗΠΑ και οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές πάντα κατηγορούσαν εμάς τους Αλβανούς ότι είμαστε «άγριοι και πολεμοχαρείς». Αυτό είναι κατανοητό, γιατί ο Αλβανικός λαός έχει καταφέρει βάρια πλήγματα στις επανειλημμένες προσπάθειές τους να μας υποδουλώσουν και κόψαμε τα κεφάλια των πρακτόρων τους που συνωμότησαν εναντίον του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας και του καθεστώτος μας της λαϊκής δημοκρατίας ...

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αποδείξουμε σε αυτή τη συνάντηση ότι ο πόλεμος είναι ξένος προς τις σοσιαλιστικές χώρες, στα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματά μας, αλλά το ερώτημα παραμένει: Γιατί οι ιμπεριαλιστές και οι πράκτορές τους κατηγορούν την Κίνα και την Αλβανία ότι είναι πολεμοκάπηλοι και αντίθετες στην ειρηνική συνύπαρξη;

Ας πάρουμε το ζήτημα της Αλβανίας. Ενάντια σε ποιον Αλβανία θα κάνει πόλεμο, και γιατί; Θα ήταν γελοίο να χάνουμε το χρόνο μας προσπαθώντας να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό. Αλλά εκείνοι που μας κατηγορούν για αυτό προσπαθούν να καλύψουν τις δικές τους επιθετικές προθέσεις προς την Αλβανία.

Ο Rankovich θέλει να μετατρέψει τα σύνορά μας σε πανδοχείο με δύο πόρτες μέσω των οποίων Γιουγκοσλάβοι, Ιταλοί και Έλληνες πράκτορες και όπλα να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα, «χωρίς βίζες», με σκοπό να μας φέρουν την «κουλτούρα των μαχαιροβγαλτών» τους, έτσι ώστε ο Τίτο να μπορέσει να πραγματοποιήσει το όνειρό του να μετατρέψει την Αλβανία στην 7η Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, έτσι ώστε η αντιδραστική Ιταλική αστική τάξη να μπορεί να βάλει στη πράξη για τρίτη φορά τις αρπακτικές της προθέσεις για την Αλβανία, ή έτσι ώστε οι Έλληνες μοναρχοφασίστες να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν το τρελό τους όνειρο της αρπαγής της Νότιας Αλβανίας. Επειδή δεν έχουμε επιτρέψει και ποτέ δεν θα επιτρέψουμε κάτι τέτοιο, κατηγορούμαστε ότι είμαστε «πολεμοκάπηλοι». Ξέρουν πολύ καλά ότι εάν παραβιάσουν τα σύνορά μας θα πρέπει να πολεμήσουν μαζί μας και με όλο το σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

Στόχος τους, άρα, ήταν και εξακολουθεί να είναι να μας απομονώσουν από το στρατόπεδο και από τους φίλους μας, να μας κατηγορούν ότι είμαστε «πολεμοκάπηλοι και άγριοι», επειδή δεν ανοίγουμε τα σύνορά μας για να βόσκουν ελεύθερα, για να μας κατηγορούν ότι είμαστε αντίθετοι στη «συνύπαρξη». Αλλά η ειρωνεία της τύχης είναι ότι υπάρχουν σύντροφοι που πιστεύουν αυτό το παιχνίδι των ρεβιζιονιστών και αυτές τις συκοφαντίες ενάντια στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας. Φυσικά, είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε συνύπαρξη χάρη της οποίας εμείς οι Αλβανοί θα πρέπει να κάνουμε εδαφικές και πολιτικές παραχωρήσεις στον Σοφοκλή Βενιζέλου. Όχι, η εποχή, που το έδαφος της Αλβανίας θεωρούνταν κουπόνι ανταλλαγής, έχει φύγει για πάντα. Είμαστε αντίθετοι σε τέτοια συνύπαρξη με το Γιουγκοσλαβικό κράτος, που να σημαίνει εγκατάλειψη της ιδεολογικής και πολιτικής πάλης μας ενάντια στους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές, αυτούς τους πράκτορες του διεθνούς ιμπεριαλισμού, αυτούς τους προδότες του Μαρξισμού-Λενινισμού. Είμαστε αντίθετοι σε συνύπαρξη με τους Βρετανούς ή τους Αμερικανούς χάρη της οποίας θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, όπως απαιτούν, τα παλιά πολιτικά, διπλωματικά και εμπορικά προνόμια που τους είχε παραχωρήσει το καθεστώς του βασιλιά Ζόγκου.

Ως γενικό συμπέρασμα, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι απολύτως πεπεισμένο ότι η μεγάλη μας υπόθεση, η υπόθεση του σοσιαλισμού και της ειρήνης, θα θριαμβεύσει. Με αποφασιστική δράση, οι συνδυασμένες δυνάμεις του σοσιαλιστικού στρατοπέδου με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, καθώς και όλων των φιλειρηνικών λαών έχουν τη δυνατότητα να υποχρεώσουν τους ιμπεριαλιστές να αποδεχθούν την ειρηνική συνύπαρξη, την αποτροπή ενός παγκοσμίου πολέμου. Αλλά την ίδια στιγμή θα εντείνουμε την επαναστατική επαγρύπνησή μας, όλο και περισσότερο, έτσι ώστε οι εχθροί να μη μπορούν να μας αιφνιδιάσουν. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η νίκη θα είναι δική μας σε αυτόν τον ευγενή αγώνα για την παγκόσμια ειρήνη και το σοσιαλισμό. Ο Αλβανικός λαός και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, όπως και μέχρι τώρα, θα δώσει όλες τις δυνάμεις του για να βοηθήσει στο θρίαμβο του κοινού μας αγώνα. Όπως πάντα, θα βαδίσουμε προς τα εμπρός σε ατσάλινη ενότητα με όλο το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, με τη Σοβιετική Ένωση, και με το σύνολο του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Η ενότητα του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για την υλοποίηση των ευγενών στόχων του θριάμβου της ειρήνης, της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού. Το ζήτημα αυτό τονίζεται ιδιαίτερα τόσο στη Διακήρυξη της Μόσχας του 1957 όσο και στο προσχέδιο της δήλωσης το οποίο συντάχθηκε για τη σημερινή μας σύνοδο. Η Διακήρυξη του 1957 τονίζει ότι,

«Τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα έχουν μια εξαιρετικά σοβαρή ιστορική ευθύνη για την τύχη του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα που συμμετέχουν στη Σύνοδο δηλώνουν ότι θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για την ενίσχυση της ενότητάς τους και της συντροφικής συνεργασίας προς το συμφέρον της περαιτέρω ενότητας της οικογένειας των σοσιαλιστικών κρατών, προς το συμφέρον του διεθνούς εργατικού κινήματος, προς το συμφέρον της υπόθεσης της ειρήνης και του σοσιαλισμού.»^vi

Πρέπει να πούμε ότι, ειδικά τα τελευταία χρόνια, στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και στις σχέσεις μεταξύ ορισμένων κομμάτων, έχουν προκύψει βαθιές ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες, το βάθαιμα των οποίων δε μπορεί να φέρει παρά ζημιά στο μεγάλο αγώνα μας. Συνεπώς, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας θεωρεί ότι, προκειμένου να προχωρήσουμε μαζί προς νέες νίκες, είναι αναγκαίο να καταδικάσουμε τα λάθη και τις αρνητικές εκδηλώσεις που έχουν εμφανιστεί μέχρι σήμερα, και να τα διορθώσουμε.

Θέλουμε να σταθούμε εδώ στο ζήτημα της συνόδου του Βουκουρεστίου κατά την οποία το Κόμμα μας, όπως γνωρίζετε, απέφυγε να εκφράσει τη γνώμη του σχετικά με τις διαφορές που έχουν προκύψει μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, αλλά διατηρούμε από τότε το δικαίωμα να το κάνουμε σε αυτή τη συνάντηση των εκπροσώπων των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων. Τότε το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας κατηγορήθηκε από τους Σοβιετικούς συντρόφους και από ορισμένους συντρόφους άλλων αδελφών κομμάτων με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να σκεφτεί για μια στιγμή γιατί αυτό το Κόμμα κράτησε μια τέτοια στάση ενάντια σε όλο αυτό το ρεύμα, γιατί αυτό το Κόμμα, το οποίο στάθηκε πιστό μέχρι τέλους στο Μαρξισμό-Λενινισμό και στη Διακήρυξη της Μόσχας, κατηγορείται απροσδόκητα για δήθεν «αντίθεση με το Μαρξισμό-Λενινισμό και τη Διακήρυξη της Μόσχας», γιατί αυτό το Κόμμα, τόσο στενά συνδεδεμένο με τη Σοβιετική Ένωση και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, ξαφνικά βγαίνει σε αντίθεση με την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης.

Τώρα που όλοι οι σύντροφοι έχουν στα χέρια τους τόσο το Σοβιετικό πληροφοριακό υλικό, καθώς και εκείνο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, ας τους αφήσουμε να σκεφτούν μόνοι τους πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Έχουμε διαβάσει και μελετήσει τόσο τα Σοβιετικά όσο και τα Κινέζικα υλικά, τα έχουμε συζητήσει προσεκτικά με τους ακτιβιστές του Κόμματος, και ερχόμαστε σε αυτή τη συνάντηση με την ομόφωνη άποψη όλου το Κόμμα μας.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, στις 24 Ιουνίου του τρέχοντος έτους, με την ευκαιρία του 3ου Συνεδρίου του Ρουμανικού Κόμματος Εργαζομένων, διοργανώθηκε αναπάντεχα η σύνοδος του Βουκουρεστίου και χωρίς καμιά προηγούμενη προειδοποίηση, τουλάχιστον όσον αφορά το Κόμμα μας, σχετικά με την πρωτοβουλία από τους συντρόφους της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Αντί για «ανταλλαγή απόψεων» και τον καθορισμό της ημερομηνίας για τη σύνοδο αυτή που διεξάγουμε σήμερα συμφώνως προς τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μέσω των επιστολών της 2ας και 7ης Ιουνίου, ξεκίνησε συζήτηση για ένα άλλο θέμα, δηλαδή, την ιδεολογική και πολιτική καταγγελία κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, με βάση το «σοβιετικό πληροφοριακό» υλικό. Με βάση αυτό το υλικό, εντελώς άγνωστο λίγες ώρες πριν από τη σύνοδο, οι εκπρόσωποι των αδελφών κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων έπρεπε να αποφανθούν υπέρ των απόψεων της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, τη στιγμη που είχαν έρθει στο Βουκουρέστι για άλλο σκοπό και δεν είχαν καμία εντολή (τουλάχιστον όσον αφορά την αντιπροσωπεία του Κόμματος μας) από τα κόμματά τους για να συζητήσουν, πόσο μάλλον να αποφασίσουν, για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα του διεθνούς κομμουνισμού. Ούτε και θα μπορούσε να γίνει σκέψη για μια σοβαρή συζήτηση πάνω σ' αυτό το υλικό, το οποίο περιείχε τόσο μεγάλες κατηγορίες εναντίον ενός άλλου αδελφού κόμματος, όταν όχι μόνο οι εκπρόσωποι, αλλά κυρίως οι ηγεσίες των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, δεν είχαν τη δυνατότητα να το μελετήσουν ολόπλευρα, και χωρίς να δίνεται ο απαραίτητος χρόνος στην πλευρά του κατηγορουμένου κόμματος να καταθέσει τις απόψεις του από τα πριν σε όλες τις μορφές που το καταγγέλλον κόμμα είχε χρησιμοποιήσει. Γεγονός είναι ότι το κύριο μέλημα της Σοβιετικής ηγεσίας ήταν οι κατηγορίες σε βάρος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας να προσπεραστούν στα γρήγορα και να καταδικαστεί το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας με κάθε θυσία.

Αυτή ήταν η έγνοια του συντρόφου Χρουστσιόφ και των άλλων Σοβιετικών συντρόφων στο Βουκουρέστι, και όχι όλα τα θέματα διεθνούς πολιτικής που ανησυχούν το στρατόπεδό μας και τον κόσμο στο σύνολό του μετά την αποτυχία της διάσκεψης κορυφής στο Παρίσι.

Το Κόμμα μας θα συμφωνούσε πλέρια με μια διεθνή σύνοδο κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, με οποιαδήποτε άλλη σύνοδο και οποιαδήποτε ημερήσια διάταξη. Με την προϋπόθεση ότι οι σύνοδοι αυτοί να οργανώνονταν σωστά, να είχαν την έγκριση όλων των κομμάτων, να είχαν μια σαφή ημερήσια διάταξη καθορισμένη εκ των προτέρων, εφόσον δόθηκαν στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα τα απαραίτητα υλικά και τους δόθηκε αρκετός χρόνος για να μελετήσουν αυτά τα υλικά, έτσι ώστε να μπορούν να προετοιμαστούν και να πάρουν την έγκριση των πολιτικών γραφείων των κομμάτων τους και, εάν είναι αναγκαίο, των ολομελειών των κεντρικών επιτροπών τους, σχετικά με τις αποφάσεις που θα μπορούσαν ενδεχομένως να ληφθούν σε αυτές τις συνόδους. Οι σύνοδοι θα πρέπει να διεξάγονται σύμφωνα με τους Λενινιστικούς κανόνες που διέπουν τις σχέσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα. Θα πρέπει να διεξάγονται με πλήρη ισότητα μεταξύ των κομμάτων, με συντροφικό, κομμουνιστικά και διεθνιστικό πνεύμα, και με την ευγενή κομμουνιστική ηθική.

Η Σύνοδος του Βουκουρεστίου δεν ήταν σε συμφωνία με αυτούς τους κανόνες· άρα, παρά το γεγονός ότι έλαβε μέρος σ' αυτήν, το Κόμμα μας κατήγγειλε και καταγγέλλει αυτή τη σύνοδος ως απαράδεκτη και κατά παράβαση των Λενινιστικών κανόνων.

Πιστεύουμε ότι η Σύνοδος του Βουκουρεστίου έκανε μεγάλη ζημιά στην υπόθεση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, στην υπόθεση της διεθνούς αλληλεγγύης των προλετάριων, στην υπόθεση της ενίσχυσης της ενότητας του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, στην υπόθεση της δημιουργίας ενός Μαρξιστικού- Λενινιστικού παραδείγματος διευθέτησης των ιδεολογικών, πολιτικών και οργανωτικών διαφωνιών που μπορεί να προκύψουν ανάμεσα στα κομμουνιστικά και τα εργατικά κόμματα και οι οποίες βλάπτουν το Μαρξισμό-Λενινισμό. Η ευθύνη γι' αυτό βαραίνει τους συντρόφους της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι οργάνωσαν αυτήν τη σύνοδο, που σκέφτηκαν αυτές τις μορφές και οι οποίοι εφάρμοσαν τους μη-Μαρξιστικούς κανόνες σ' αυτό το ζήτημα.

Ο στόχος ήταν να καταδικάζονταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα για σφάλματα και λάθη που δεν είναι ανύπαρκτα και αβάσιμα. Η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας είναι πλήρως πεπεισμένη γι 'αυτό, με βάση τη μελέτη των πραγματικών γεγονότων και των Σοβιετικών και Κινεζικών υλικών, τα οποία το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έχει πλέον στη διάθεσή του, στηριζόμενο στη λεπτομερή ανάλυσης την οποία έχει κάνει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας για τη διεθνή κατάσταση και των επίσημων θέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.

Ολόκληρο το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έχει την ομόφωνη άποψη ότι οι Σοβιετικοί σύντροφοι έκαναν σοβαρό λάθος στο Βουκουρέστι. Καταδικάσαν άδικα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ότι παρέκκλινε από το Μαρξισμό-Λενινισμό, ότι παραβίασε και εγκατέλειψε τη Δήλωση της Μόσχας του 1957. Κατηγόρησαν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ότι είναι «δογματικό», «σεχταριστικό», ότι είναι «υπέρ του πολέμου», ότι είναι «σε αντίθεση με την ειρηνική συνύπαρξη», ότι «θέλει μια προνομιακή θέση στο στρατόπεδο και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα», κλπ.

Οι σοβιετικοί σύντροφοι έκανε ένα σοβαρό λάθος και όταν, εκμεταλλευόμενοι την μεγάλη αγάπη και την εμπιστοσύνη που έχουν οι κομμουνιστές στη Σοβιετική Ένωση και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, προσπάθησαν να επιβάλουν τις εσφαλμένες απόψεις τους για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας στα άλλα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα.

Απ' την αρχή κιόλας, όταν οι Σοβιετικοί σύντροφοι άρχισαν το πυρετώδικο και ανεπίτρεπτο έργο τους του ξεγελάσματος των συντρόφων της αντιπροσωπείας μας στο Βουκουρέστι, κατέστη σαφές για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας ότι οι Σοβιετικοί σύντροφοι, καταφεύγοντας σε αβάσιμα επιχειρήματα και σε πίεση, ήθελαν να οδηγήσουν την αντιπροσωπεία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας στην παγίδα που είχαν ετοιμάσει, να την ευθυγραμμίσουν με τις λαθεμένες απόψεις των Σοβιετικών συντρόφων.

Αυτό που είχε σημασία για το σύντροφο Χρουστσιόφ (και ο σύντροφος Αντρόποφ το είπε και στο Σύντροφο Χίσνι Κάπο) ήταν «αν θα βρισκόμασταν με τη σοβιετική πλευρά ή όχι». Ο Σύντροφος Χρουστσόφ εξέφρασε την άποψη αυτή και με άλλους τρόπους στις παρεμβάσεις του ενάντια στο Κόμμα μας στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται και από πολλές άδικες και εχθρικές χειρονομίες των συντρόφων της Σοβιετικής ηγεσίας και των υπαλλήλων της Σοβιετικής Πρεσβείας στα Τίρανα, μετά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου, στα οποία θα αναφερθώ αργότερα. Αυτό που ήταν σημαντικό για τους συντρόφους της Σοβιετικής ηγεσίας δεν ήταν οι απόψεις ενός Μαρξιστικού-Λενινιστικού κόμματος όπως το δικό μας, αλλά μόνο ότι θα έπρεπε να κρατούσαμε στο Βουκουρέστι την ίδια στάση με την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.

Καμιά προειδοποίηση δε δόθηκε στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο διοργάνωσε τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου, με την ευκαιρία του Συνεδρίου του Ρουμάνικου Κόμματος Εργασίας, ότι θα εκτοξεύονταν κατηγορίες κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνα για τα υποτιθέμενα σοβαρά λάθη γραμμής. Αυτές οι κατηγορίες ήρθαν σαν έκπληξη για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας. Ωστόσο, τώρα ακούμε ότι, με εξαίρεση του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας, του Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, του Κόμμα Εργατών Κορέας και του Κόμματος Εργαζόμενων του Βιετνάμ, τα άλλα κόμματα του στρατοπέδου ενημερώθηκαν ότι η διάσκεψη θα οργανωθεί στο Βουκουρέστι για να κατηγορηθεί η Κίνα. Αν είναι έτσι, τότε είναι πολύ σαφές ότι το ζήτημα καθίσταται πολύ πιο σοβαρό και παίρνει τη μορφή μιας φράξιας διεθνούς χαρακτήρα.

Παρόλα αυτά, το Κόμμα μας δε πιάστηκε στον ύπνο και δεν του έλειψε η επαγρύπνηση και αυτό συνέβη διότι τηρεί πάντα τους Λενινιστικούς κανόνες όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων, επειδή σέβεται τις αρχές ισότητας μεταξύ των κομμάτων, ισότητα που τα άλλα κόμματα θα πρέπει να σέβονται ως αναφορά το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι είναι μικρο αριθμητικά.

Απ' την αρχή κιόλας, το Κόμμα μας είδε ότι όλοι αυτοί οι κανόνες παραβιάζονταν στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου, και γι 'αυτό κράτησε τη στάση που όλοι γνωρίζετε, μια στάση που θεωρούσε και εξακολουθεί να θεωρεί ότι είναι η μόνη σωστή ως προς τα γεγονότα όπως αυτά εξελίχθηκαν.

Μερικοί ηγέτες των αδελφών κομμάτων μας ονόμασαν «ουδετερόφιλους», κάποιοι άλλοι μας κατηγόρησαν ότι «παρεκκλίνουμε από τη σωστή Μαρξιστική-Λενινιστική γραμμή», και αυτοί οι ηγέτες έφτασαν μέχρι το σημείο να προσπαθούν να δυσφημίσουν το Κόμμα μας στα κόμματά τους. Απορρίπτουμε περιφρονητικά όλα αυτά, επειδή είναι συκοφαντίες, είναι ανέντιμα, και είναι ασυμβίβαστα με την κομμουνιστική ηθική.

Θέτουμε αυτές τις ερωτήσεις σε όσους ανέλαβαν τέτοιες απεχθείς πράξεις κατά του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας: έχει ένα κόμμα το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του ελεύθερα για κάθε ζήτημα και πώς το κρίνει; Τι γνώμη εξέφρασε το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας στο Βουκουρέστι; Εκφράσαμε την πίστη μας στο Μαρξισμό-Λενινισμό, και αυτό επιβεβαιώνεται από όλη τη ζωή και τον αγώνα του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας· εκφράσαμε την πίστη μας στις αποφάσεις της Διακήρυξης του 1957 στη Μόσχα και στο Μανιφέστο για την Ειρήνη, και αυτό επιβεβαιώνεται από τη γραμμή που ακολουθεί σταθερά το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας· εκφράσαμε την πίστη μας και υπεράσπιση της ενότητας του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και αυτό επιβεβαιώνεται από το σύνολο του αγώνα του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας· εκφράσαμε την αγάπη μας και την αφοσίωση στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης και στους Σοβιετικούς λαούς και αυτό επιβεβαιώνεται από το σύνολο της ζωής του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας. Εμείς δεν συμφωνήσαμε να κρίνουμε τα «λάθη» του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και ακόμη λιγότερο, «να καταδικάσουμε» το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απόψεις του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας σχετικά με τις κατηγορίες που διατυπώθηκαν εναντίον του, με αυτόν το στρεβλό, βιαστικό και αντι-Μαρξιστικό τρόπο. Συμβουλέψαμε προσοχή, ψυχραιμία και συντροφικό πνεύμα στην αντιμετώπιση αυτού του θέματος τόσο ζωτικής σημασίας και εξαιρετικά σοβαρού για τη διεθνή κομμουνισμό. Αυτό ήταν όλο το «έγκλημα» για το οποίο ρίχνονται πέτρες σε μας. Αλλά νομίζουμε ότι οι πέτρες που σηκώθηκαν για να μας χτυπήσουν έπεσαν στα κεφάλια εκείνων που τις έριξαν. Το πέρασμα του χρόνου επιβεβαιώνει την ορθότητα της στάσης που κρατήθηκε απ' το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας.

Γιατί ο Σύντροφος Χρουστσόφ και οι άλλοι Σοβιετικοί σύντροφοι βιάστηκαν τόσο πολύ να κατηγορήσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, αβάσιμα και χωρίς στοιχεία; Είναι επιτρεπτό για τους κομμουνιστές, και ειδικά για τους κύριους ηγέτες ενός τόσο μεγάλου κόμματος, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης να διαπράττουν τέτοια άσχημη πράξη; Ας τους αφήσουμε να απαντήσουν οι ίδιοι σ' αυτή την ερώτηση, αλλά το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έχει επίσης πλήρες το δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του επί του θέματος.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι της γνώμης ότι η Σύνοδος του Βουκουρεστίου δεν ήταν μόνο ένα μεγάλο λάθος, αλλά και ένα λάθος που σκόπιμα επιδεινώθηκε Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει η Σύνοδος του Βουκουρεστίου να ξεχαστεί· μάλλον, πρέπει να καταδικαστεί αυστηρά ως ένας μαύρος λεκές στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι ιδεολογικές διαφορές είναι υπαρκτές και σοβαρές και ότι αυτές προέκυψαν και εξελίχθηκαν μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Αυτές πρέπει να διευθετηθούν σε εύθετο χρόνο και με Μαρξιστικό-Λενινιστικό τρόπο μεταξύ των δύο κομμάτων.

Σύμφωνα με το κινεζικό έγγραφο, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας λέει ότι αυτές οι αρχιακές διαφορές τέθηκαν από τους Κινέζους συντρόφους αμέσως μετά το 20ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Ορισμένα από τα θέματα αυτά έχουν ληφθεί υπόψη από τους σοβιετικούς συντρόφους, ενώ άλλα έχουν απορριφθεί.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, πιστεύει ότι αν οι διαφορές αυτές δεν μπορούν να διευθετηθούν μεταξύ των δύο ενδιαφερομένων κομμάτων, θα έπρεπε να επιδιώκονταν συνάντηση των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στην οποία θα γνωστοποιούνταν τα θέματα αυτά, θα συζητούνταν και θα παίρνονταν θέση για αυτά. Δεν είναι σωστό ότι τα θέματα αυτά έμειναν εκκρεμή και το φταίξιμο γι' αυτό πρέπει να πέσει στους Σοβιετικούς συντρόφους που γνώριζαν για την ύπαρξη αυτών των διαφορών, αλλά τις αγνόησαν, επειδή ήταν απολύτως βέβαιοι για τη γραμμή τους και το «απαραβίαστό» της, και αυτή, πιστεύουμε, είναι μια ιδεαλιστική και μεταφυσική προσέγγιση.

Αν η Σοβιετική σύντροφοι ήταν πεπεισμένοι για την ορθότητα της γραμμής τους και της τακτικής τους, γιατί δεν οργάνωσαν μια τέτοια συνάντηση σε εύθετο χρόνο και να ξεδιαλύνονταν αυτές οι διαφορές; Ήταν τα ζητήματα αυτά τόσο τετριμμένα - για παράδειγμα, η καταδίκη του Στάλιν, το μείζον θέμα της ουγγρικής αντεπανάστασης, αυτό των τρόπων κατάληψης της εξουσίας, για να μην μιλήσουμε για πολλά άλλα πολύ σημαντικά προβλήματα που προέκυψαν αργότερα; Όχι, δεν ήταν καθόλου ασήμαντα ζητήματα. Όλοι έχουμε τις δικές μας απόψεις σχετικά με αυτά, επειδή ως κομμουνιστές όλοι ενδιαφερόμαστε για αυτά, επειδή όλα τα κόμματά μας είναι υπεύθυνοι για τους λαούς τους, αλλά είναι επίσης υπεύθυνα και για το διεθνή κομμουνισμό.

Για να καταδικάσουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, ο Σύντροφος Χρουστσιόφ και οι άλλοι Σοβιετικοί ηγέτες ενδιαφέρονταν πολύ να παρουσιάσουν την υπόθεση σαν να υπήρχαν διαφορές μεταξύ της Κίνας και του σύνολου του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αλλά όταν ήρθαν στο προσκήνιο προβλήματα όπως αυτά που μόλις ανέφερα, η απόφασή τους για αυτά πάρθηκε μόνο από τον σύντροφο Χρουστσιόφ και τους συντρόφους γύρω από αυτόν, νομίζοντας ότι δεν υπήρχε ανάγκη να συζητηθούν συλλογικά σε μια συνάντηση των εκπροσώπων όλων των κομμάτων, αν και ήταν μεγάλα προβλήματα διεθνούς χαρακτήρα.

Η ουγγρική αντεπανάσταση συνέβη, αλλά τα ζητήματα κουκουλώθηκαν. Γιατί αυτή η τακτική του κουκουλώματος των ζητημάτων όταν δεν είναι προς όφελός τους, ενώ για τα πράγματα που είναι προς όφελός τους οι Σοβιετικοί σύντροφοι όχι μόνο καλούν συναντήσεις όπως αυτή του Βουκουρεστίου, αλλά καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιβάλλουν στους άλλους την άποψη ότι η Κίνα «αντιτίθεται στην άποψη όλων των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων του κόσμου»;

Οι Σοβιετικοί σύντροφοι έκαναν και μια παρόμοια προσπάθεια σ' εμάς. Τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους, η Σοβιετική ηγεσία έστειλε επιστολή προς το Κόμμα μας, στο οποίο πρότεινε ότι, «με σκοπό την πρόληψη του φουντώματος της σπίθα των διαφωνιών», οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων μας πρέπει να συναντηθούν, έτσι ώστε το Κόμμα μας να ευθυγραμμιστεί με τη Σοβιετική Ένωση ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, και ότι τα δύο κόμματά μας θα πρέπει να παρουσιάσουν ένα ενωμένο μέτωπο στη συνάντηση αυτή. Φυσικά, η Κεντρική Επιτροπής του Κόμματός μας αρνήθηκε ένα τέτοιο πράγμα, και στην επίσημη απάντησή της περιέγραψε τη στάση τους σαν κάτι εντελώς αντι-Μαρξιστικό, ως φραξιονιστική πράξη που στρέφεται ενάντια σ' ένα τρίτο αδελφό κόμμα, ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Φυσικά, αυτή η σωστή αρχιακή στάση του Κόμματός μας δεν άρεσε στην ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα ζητήματα αυτά έχουν εξαιρετική σημασία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μας αφορούν όλους, αλλά δεν υπάρχει επίσης καμιά αμφιβολία για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας ότι τα ζητήματα αυτά, όπως τέθηκαν κατά της Κίνας στο Βουκουρέστι, ήταν υποβολιμαία και στόχευαν στην καταδίκη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και την απομόνωσή του από το όλο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας αυτό ήταν απαράδεκτο, όχι μόνο επειδή δεν πείστηκε για την αλήθεια των ισχυρισμών αυτών, αλλά και επειδή δικαίως υποπτεύτηκε ότι οργανώνεται μια μη-Μαρξιστική ενέργεια ενάντια σε ένα μεγάλο αδελφό κόμμα όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνα, ότι με πρόσχημα την καταγγελία για δογματισμό κατά της Κίνας, εξαπολύθηκε μια επίθεση ενάντια στο Μαρξισμό-Λενινισμό.

Στη σύνοδο, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας κατηγορήθηκε για πολλά λάθη. Αυτά έπρεπε να μνημονεύονται στο ανακοινωθέν. Γιατί δεν έγινε; Αν οι κατηγορίες ήταν βάσιμες, γιατί όλη αυτή η διστακτικότητα και γιατί να εκδοθεί ανακοινωθέν το οποίο δεν αντιστοιχεί στο σκοπό για τον οποίο κλήθηκε η σύνoδος; Γιατί δεν υπήρχε καμία αναφορά σε αυτό στο «μεγάλο κίνδυνο του δογματισμού» που απειλεί δήθεν το διεθνή κομμουνισμό;

Όχι, σύντροφοι, η Σύνoδος του Βουκουρεστίου δεν μπορεί να υπερασπιστεί. Δεν βασίστηκε σε αρχές. Ήταν μια προκατειλημμένη σύνoδος για την επίτευξη ορισμένων στόχων, εκ των οποίων ο κυριότερος, κατά τη γνώμη του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, ήταν, κατηγορώντας το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας για δογματισμό, να καλύψουν σοβαρά λάθη γραμμής που επέτρεψαν στους εαυτούς τους να κάνουν οι Σοβιετική σύντροφοι της ηγεσίας.

Οι Σοβιετικοί σύντροφοι βρεθήκαν στην ανάγκη υποστήριξης απ' τα άλλα κόμματα για το ζήτημα αυτό. Ως εκ τούτου, προσπάθησαν σκανδαλωδώς να τα αιφνιδιάσουν. Οι Σοβιετικοί σύντροφοι πέτυχαν το μισό στόχο τους και κέρδισαν το δικαίωμα να προτείνουν στα κόμματα την καταδίκη της Κίνας ως αποτέλεσμα μιας «διεθνούς κομμουνιστικής διάσκεψης». Στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, με εξαίρεση το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και ορισμένα άλλα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, τέθηκε το ζήτημα των «σοβαρών λαθών γραμμής που διαπράχθηκαν από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας», ανακοινώθηκε η «ομόφωνη» καταδίκη της Κίνας στο Βουκουρέστι σε μια προσπάθεια να διαμορφώσουν στα κόμματα και στους λαούς μια τέτοια άποψη. Και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας καταδικάστηκε επίσης σε ορισμένες συναντήσεις εκείνων των κομμάτων.

Μετά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας αποφάσισε, και το αποφάσισε σωστά, να συζητήσουν στο κόμμα μόνο το ανακοινωθέν, να ειπωθεί στο Κόμμα ότι υπήρχαν αρχιακές διαφωνίες μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, με τις οποίες πρέπει να ασχοληθεί και οι οποίες πρέπει να διευθετηθούν στην προσεχή σύνοδο, που θα πραγματοποιηθεί στη Μόσχα το Νοέμβριο. Και αυτό έγινε.

Αλλά αυτή η στάση του Κόμματός μας δεν ευχαρίστησε τους συντρόφους του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, και το μάθαμε πολύ γρήγορα. Αμέσως μετά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου, εξαπολύθηκε μια απρόσμενη, χωρίς αρχές επίθεση και άρχισε μια βίαιη επέμβαση και ολόπλευρη πίεση ενάντια στο Κόμμα μας και την Κεντρική Επιτροπή του. Την επίθεση ξεκίνησε ο σύντροφος Χρουστσόφ στο Βουκουρέστι και συνεχίστηκε από τον σύντροφο Κοσλόφ στη Μόσχα. Έγινε προσπάθεια ώστε οι σύντροφοι του Πολιτικού Γραφείου μας, που έτυχε να περνούν από τη Μόσχα, να αλλάξουν άποψη με σκοπό να στραφούν κατά της ηγεσίας του Κόμματός μας, με το πρόσχημα ότι «η ηγεσία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας έχει προδώσει τη φιλία με τη Σοβιετική Ένωση », ότι «η γραμμή που ακολουθεί η ηγεσία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας χαρακτηρίζεται από “ζιγκ-ζαγκ”», ότι «η Αλβανία πρέπει να αποφασίσει αν θα πάει είτε με το 200 εκατομμύρια (με τη Σοβιετική Ένωση), ή με το 600 εκατομμύρια (με την Λαϊκού Κίνα)», και, τέλος ότι «μια απομονωμένη Αλβανία βρίσκεται σε κίνδυνο, γιατί αρκεί να ρίξουν μια μόνο ατομική βόμβα οι Αμερικάνοι για να εξαφανιστεί εντελώς η Αλβανία και όλος ο λαός της», και άλλες απειλές τέτοιου είδους. Είναι απολύτως σαφές ότι ο στόχος ήταν να σπείρουν τη διχόνοια στην ηγεσία του Κόμματός μας, να απομακρύνουν από την ηγεσία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας τα στοιχεία εκείνα, σκέφθηκαν οι Σοβιετικοί ηγέτες, που στέκονταν εμπόδιο στον δρόμο του λανθασμένου και ανέντιμου στόχου τους.

Αυτό που προέκυψε από αυτή τη διασπαστική δουλειά ήταν ότι η Λιρί Μπελισόβα, πρώην μέλος του Πολιτικού γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, συνθηκολόγησε με τις γαλιφιές των Σοβιετικών ηγετών, τον εκβιασμό τους και τον εκφοβισμό, και πήρε θέση ανοιχτής αντίθεσης με τη γραμμή του Κόμματος.

Η προσπάθεια των Σοβιετικών συντρόφων, στην επιστολή τους προς την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, για να παρουσιάσουν αυτό το ζήτημα σαν να διώκονταν οι φίλοι της Σοβιετικής Ένωσης στην Αλβανία, είναι ένα ψέμα. Οι παντοτινοί φίλοι των Σοβιετικών λαών είναι το ένα και μισό εκατομμύρια Αλβανοί και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, που έχουν σφυρηλατήσει και ατσαλώσει αυτή τη φιλία με αίμα, και όχι οι διάφοροι συνθηκολόγοι, διασπαστές και οι άνθρωποι της παρέκκλισης.

Όμως, οι προσπάθειες να ξεσηκώσουν αμφιβολίες σχετικά με τη σωστή στάση του Κόμματός μας στο Βουκουρέστι δεν περιορίστηκαν μόνο στη Μόσχα. Έγινα τέτοιες προσπάθειες, με ακόμη περισσότερο ζήλο, στα Τίρανα από τους υπαλλήλους της Σοβιετικής Πρεσβείας, με επικεφαλής προσωπικά τον Σοβιετικό πρεσβευτή στα Τίρανα.

Όπως είπα και προηγούμενα, πριν από τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πιο στενές, πιο ειλικρινείς, πιο αδελφικές σχέσεις από αυτές ανάμεσα σε εμάς και τους Σοβιετικούς συντρόφους. Δεν κρατήσαμε τίποτα κρυφό από τους Σοβιετικούς συντρόφους, ούτε κομματικά ούτε κρατικά μυστικά. Αυτή ήταν η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος μας. Οι σχέσεις αυτές αντικατοπτρίζουν τη μεγάλη αγάπη του Αλβανικού λαού και την πίστη του στους Σοβιετικούς λαούς, συναισθήματα, που το Κόμμα μας σφυρηλάτησε με αίμα.

Αυτά των ιερά αισθήματα του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και του λαού μας ορισμένα άρρωστα στοιχεία, με επικεφαλής το Σοβιετικό πρεσβευτή, τα τσαλαπάτησαν. Εκμεταλλευόμενοι τις φιλικές μας σχέσεις, εκμεταλλευόμενοι την καλή πίστη των στελεχών μας, άρχισαν πυρετώδικα και εντατικά να επιτίθενται στη Μαρξιστική-Λενινιστική γραμμή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, να διασπούν το Κόμμα, για να δημιουργήσουν πανικό και σύγχυση στις τάξεις του και να απομονώσουν την ηγεσία από το Κόμμα. Ο Σοβιετικός πρεσβευτής στα Τίρανα προχώρησε τόσο πολύ ώστε προσπάθησε να υποκινήσει τους στρατηγούς του στρατού μας για ξεσηκωμό του Λαϊκού Στρατού της Αλβανίας κατά της ηγεσίας του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και του Αλβανικού κράτους. Αλλά το πριόνι χτύπησε καρφί, διότι η ενότητα του Κόμματός μας είναι σαν ατσάλι. Τα στελέχη μας, σφυρηλατημένα στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα και στην πικρό αγώνα ζωής και θανάτου με τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές, υπερασπίστηκαν το ηρωικό Κόμμα τους σε Μαρξιστικό δρόμο. Ξέρουν πολύ καλά πώς να χαράξουν διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης του Λένιν και τους διασπαστές. Και στην πραγματικότητα έβαλαν αυτούς τους δυσφημιστές στη θέση τους.

Παρ 'όλα αυτά, οι εργαζόμενοι της Σοβιετικής Πρεσβείας στα Τίρανα, με επικεφαλής τον πρέσβη, με ανεπίτρεπτες αντι-Μαρξιστικές μεθόδους, κατάφεραν τον πρόεδρο της Επιτροπής Ελέγχου του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, ο οποίος 15 ημέρες νωρίτερα είχε εκφράσει την αλληλεγγύη του με το γραμμή που εφάρμοσε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας στο Βουκουρέστι, να συμφωνήσει με τις δολοπλοκίες τους, να εκτροχιαστεί εντελώς από τις ράγες του Μαρξισμού-Λενινισμού και να βγει σε κατάφωρη αντίθεση με τη γραμμή του Κόμματος. Είναι σαφές ότι αυτές οι απεχθείς προσπάθειες των Σοβιετικών συντρόφων είχαν ως στόχο την διάσπαση της ηγεσίας του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, στην αποξένωσή του από τη μάζα του Κόμματος. Και αυτό ως τιμωρία για το «έγκλημα» που είχαμε διαπράξει στο Βουκουρέστι, έχοντας το θάρρος να εκφράσουμε τις απόψεις μας ελεύθερα, έτσι όπως αποφασίσαμε.

Οι αξιωματούχοι της Σοβιετικής Πρεσβείας στα Τίρανα προχώρησαν ακόμη περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση. Στράφηκαν στους Αλβανούς που σπούδασαν στη Σοβιετική Ένωση με σκοπό να τους υποκινήσουν ενάντια στην Αλβανική ηγεσία, νομίζοντας ότι θα ήταν μια ομάδα ανθρώπων κατάλληλη για τους ανέντιμους στόχους τους. Αλλά οι Αλβανοί, είτε εκείνοι που είχαν ολοκληρώσει τις σπουδές τους στη Σοβιετική Ένωση είτε εκείνοι που σπούδαζαν ακόμα, ξέρουν ότι αυτές οι ποταπές μέθοδοι, όπως αυτές που χρησιμοποίησαν οι υπάλληλοι της Σοβιετικής Πρεσβείας στα Τίρανα, είναι εντελώς ξένες προς τον Μαρξισμό-Λενινισμού. Οι Αλβανοί είναι οι γιοι και οι θυγατέρες του ίδιου του λαού τους και του Κόμματός τους. Είναι Μαρξιστές-Λενινιστές και διεθνιστές.

Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια λίστα με πολλά τέτοια παραδείγματα, αλλά για να μην καταναλώσουμε πολύ χρόνο σε αυτή τη σημαντική σύνοδο, θα αναφέρω μόνο δύο άλλες χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Η πίεση για το Κόμμα μας συνεχίζεται, ακόμη και κατά τις ημέρες όταν η επιτροπή συναντήθηκε εδώ στη Μόσχα για να επεξεργαστεί το σχέδιο-δήλωση που μας υποβλήθηκε, όταν οι σοβιετικοί σύντροφοι είπαν ότι πρέπει να κοιτάμε μπροστά και όχι πίσω. Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών στη Μόσχα, το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και υπουργός της Σοβιετικής Ένωσης, ο Στρατάρχης Μαλινόφσκι, ξεκίνησε μια ανοιχτή επίθεση ενάντια στον Αλβανικό λαό, ενάντια στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, ενάντια στην Αλβανική κυβέρνηση και την ηγεσία μας σε μια διευρυμένη συνεδρίαση των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αυτή η εχθρική και δημόσια επίθεση έχει πολλά κοινά με την διασπαστική επίθεση του Σοβιετικού πρεσβευτή στα Τίρανα, ο οποίος προσπάθησε να υποκινήσει το Λαϊκό μας Στρατό κατά της ηγεσίας του Κόμματός μας και του κράτους μας. Όμως, όπως και ο Σοβιετικό πρεσβευτής, έτσι και ο Στρατάρχης Μαλινόφσκι επίσης, κάνει ένα σοβαρό λάθος. Κανείς δεν μπορεί να επιτύχει αυτόν τον στόχο, και ακόμη λιγότερο τη καταστροφή της φιλίας του λαού μας με τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης. Ο δίκαιος αγώνας του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας ενάντια σ' αυτές τις υπονομευτικές ενέργειες ενισχύει την ειλικρινή φιλία του λαού μας με τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης. Ούτε μπορεί αυτή η φιλία να χαλάσει από τις εκπληκτικές δηλώσεις του στρατάρχη Γκρέτσκο, Αρχιστράτηγο του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ο οποίος όχι μόνο είπε στη στρατιωτική αντιπροσωπεία μας ότι ήταν δύσκολο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του στρατού μας για κάποιους πολύ στοιχειώδεις εξοπλισμούς, για την προμήθεια των οποίων έχουν υπογραφεί συμβάσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα, «Είστε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας μόνο προσωρινά», υπονοώντας ότι ο Στρατάρχης Γκρέτσκο αποφάσισε να μας πετάξει έξω. Αλλά, ευτυχώς, δεν είναι στο χέρι του σύντροφου Στρατάρχη να πάρει τέτοια απόφαση.

Τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους, ο Σύντροφος Χρουστσόφ δήλωσε επίσημα στους Κινέζους συντρόφους: «Θα πρέπει να αντιμετωπίζετε την Αλβανία, όπως τη Γιουγκοσλαβία». Το λέμε σε αυτή τη συνάντηση του διεθνούς κομμουνισμού, έτσι ώστε όλοι να δουν σε ποιο βαθμό τα πράγματα έχουν προχωρήσει και τι στάση τηρείται έναντι μιας μικρής σοσιαλιστικής χώρας. Τι «έγκλημα» έχει κάνει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας για να μεταχειρίζονται τη χώρα μας όπως τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο; Μπορεί να ειπωθεί ότι έχουμε προδώσει το Μαρξισμό-Λενινισμό, όπως έχει κάνει η κλίκα του Τίτο; Ή μήπως έχουμε φύγει από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και προσδεθήκαμε στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, όπως έχει κάνει ο Γιουγκοσλάβικος ρεβιζιονισμός; Όχι, και όλο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, όλη η συγκεκριμένη πολιτική, ιδεολογική και οικονομική δράση του Κόμματός μας και του κράτους μας σ' όλη τη διάρκεια του Εθνικού Απελευθερωτικού Πολέμου, και κατά τη διάρκεια αυτών των 16 χρόνων από την απελευθέρωση της χώρας, το μαρτυρούν. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την ίδια την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία, στην επιστολή της της 13 Αυγούστου 1960 στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας τονίζει: «Οι σχέσεις μεταξύ του Κόμματος των Εργασίας Αλβανίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, με βάση τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού, ήταν πάντα πραγματικά αδελφικές. Η φιλία μεταξύ των κομμάτων και των λαών μας ποτέ δεν έχει επισκιαστεί από οποιαδήποτε παρεξήγηση ή παρέκκλιση. Οι θέσεις του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και εκείνες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης για όλα τα σημαντικά ζητήματα του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος και της εξωτερικής πολιτικής είναι ίδιες».

Σε τι, λοιπόν, είμαστε ένοχοι; Το μόνο «έγκλημά» μας είναι ότι στο Βουκουρέστι εμείς δεν συμφωνήσαμε ότι ένα αδελφό κομμουνιστικό κόμμα όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, επρέπε να καταδικαστεί άδικα· το μόνο «έγκλημά» μας είναι ότι είχαμε το θάρρος να αντιταχθούμε ανοιχτά, σε μια διεθνή κομμουνιστική σύνοδο (και όχι δημόσια), στην άδικη ενέργεια του συντρόφου Χρουστσόφ· το μόνο μας «έγκλημα» είναι ότι είμαστε ένα μικρό Κόμμα ενός μικρού και φτωχού λαού, που, σύμφωνα με το σύντροφο Χρουστσιόφ, πρέπει απλώς να χειροκροτεί και να εγκρίνει, αλλά να μην εκφράζει τη άποψή του. Αλλά αυτό δεν είναι ούτε Μαρξιστικό ούτε αποδεκτό. Ο Μαρξισμός-Λενινισμός μας έδωσε το δικαίωμα λέμε τη γνώμη μας, και κανείς δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει, είτε μέσω της πολιτικής και οικονομικής πίεσης, είτε μέσω απειλών και τα ονόματα με τα οποία ίσως μας αποκαλούν. Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να ρωτήσουμε το Σύντροφο Χρουστσόφ, γιατί δεν έκανε τέτοια δήλωση σε μας αντί να τη κάνει στον εκπρόσωπο τρίτου κόμματος. Ή μήπως ο Σύντροφος Χρουστσόφ πιστεύει ότι το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δεν έχει δικές του απόψεις, αλλά έχει θέσει κοινούς στόχους με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας κατά ένα μη αρχιακό τρόπο, και ότι, ως εκ τούτου, για θέματα που αφορούν το Κόμμα μας, μπορεί κανείς να κουβεντιάσει με τους Κινέζους συντρόφους; Όχι. Σύντροφε Χρουστσόφ, συνεχίζετε να διαπράττετε γκάφες και έχετε πολύ λάθος απόψεις για το Κόμμα μας. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έχει τις δικές του απόψεις και θα λογοδοτήσει γι 'αυτές τόσο στο λαό του, όπως επίσης και στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα.

Είμαστε υποχρεωμένοι να ενημερώσουμε αυτή τη σύνοδο ότι η Σοβιετική ηγεσία, στην πραγματικότητα, πέρασε από τις απειλές σε συγκεκριμένες ενέργειες μεταχειριζόμενη την Αλβανία με τον ίδιο τρόπο όπως τη Τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία. Φέτος η χώρα μας έχει υποστεί πολλές φυσικές καταστροφές. Έγινε ένας μεγάλος σεισμός, η πλημμύρα τον Οκτώβριο, και ιδίως η ξηρασία, η οποία ήταν φοβερή, χωρίς να ρίξει μια σταγόνα βροχή για 120 συνεχείς μέρες. Σχεδόν το σύνολο των δημητριακών είχε χαθεί. Ο λαός απειλούνταν με πείνα. Τα πολύ περιορισμένα αποθέματα καταναλώθηκαν. Η Κυβέρνησή μας επειγόντως ζήτησε να αγοράσει σιτάρι από τη Σοβιετική Ένωση, εξηγώντας την πολύ κρίσιμη κατάσταση που αντιμετωπίζαμε. Αυτό συνέβη μετά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου. Περιμέναμε 45 μέρες για την απάντηση από τη Σοβιετική Κυβέρνηση, ενώ είχαμε ψωμί για το λαό μόνο για 15 ημέρες. Μετά από 45 ημέρες και μετά από επανειλημμένες επίσημες εκκλήσεις, αντί των 50.000 τόνων, η Σοβιετική κυβέρνηση μας χορήγησε μόνο 10.000 τόνους, δηλαδή, αρκετούς για 15 μέρες, και αυτά τα σιτηρά επρόκειτο να παραδοθούν κατά τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο. Αυτή ήταν ανοικτή πίεση στο Κόμμα μας να υποταχθεί στη επιθυμία των Σοβιετικών συντρόφων.

Κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων ημερών καταλάβαμε πολλά. Δεν έχει η Σοβιετική Ένωση, που πουλά σιτηρά σ' όλο το κόσμο, να δώσει στον Αλβανικό λαό 50.000 τόνους σιτηρά, ένας λαός που είναι πιστός αδελφός του Σοβιετικού λαού, πιστός στο Μαρξισμό-Λενινισμό και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, σε μια εποχή, που χωρίς να φταίει ο ίδιος, απειλούνταν με λιμό; Ο Σύντροφος Χρουστσόφ μας είχε πει κάποτε, «Μην ανησυχείτε για το σιτάρι, γιατί όλα αυτά που καταναλώνετε σε έναν ολόκληρο χρόνο τρώγονται από τα ποντίκια στη χώρα μας». Τα ποντίκια στη Σοβιετική Ένωση μπορούσαν να τρέφονται, αλλά ο Αλβανικός λαός θα αφήνονταν να πεθάνει από την πείνα μέχρι να υποτάσσονταν η ηγεσία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας σ' αυτό που ήθελαν οι Σοβιετικοί ηγέτες. Αυτό είναι τρομερό, Σύντροφοι, αλλά είναι αλήθεια. Αν το ακούσει αυτό ο Σοβιετικός λαός ποτέ δεν θα τους συγχωρήσει, γιατί δεν είναι ούτε Μαρξιστικό-Λενινιστικό, ούτε διεθνιστικό, ούτε συντροφικό. Ούτε είναι φιλική ενέργεια να μην δεχτείτε την προσφορά μας να πληρώσουμε με κλίρινγκ τα σιτηρά από τη Σοβιετική Ένωση, και να μας υποχρεώσετε να εκταμιεύσουμε τα περιορισμένα αποθέματα χρυσού από την Εθνική μας Τράπεζα, προκειμένου να αγοράσουμε από τη Σοβιετική Ένωση καλαμπόκι για το ψωμί του λαού.

Αυτές οι ενέργειες συνδέονται η μια με την άλλη, δεν είναι απλά τυχαίες. Ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες, οι επιθέσεις του Σύντροφου Χρουστσόφ εναντίον του Κόμματός μας Εργασίας έφτασαν στο αποκορύφωμά τους. Ο Σύντροφος Χρουστσόφ, στις 6 Νοεμβρίου δήλωσε, «οι Αλβανοί συμπεριφέρονται απέναντί μας όπως ο Τίτο». Είπατε στους Κινέζους συντρόφους, «Χάσαμε την Αλβανία και οι Κινέζοι κέρδισαν μια Αλβανία.» Και τέλος, δηλώσατε, «το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι ο αδύναμος κρίκος μας».

Τι είναι όλες αυτές οι τερατώδεις κατηγορίες, αυτή η συμπεριφορά «μεταπράτη» προς το Κόμμα μας, το λαό μας, και προς μια σοσιαλιστική χώρα, η οποία σαν να χάθηκε και κερδήθηκε όπως σε ένα τυχερό παιχνίδι; Τι εκτίμηση αδελφού κόμματος είναι αυτή, το οποίο, κατά τη γνώμη σας, είναι δήθεν ο αδύναμος κρίκος στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα; Για μας είναι σαφές, και καταλαβαίνουμε πολύ καλά, ότι η σωστή και αρχιακή Μαρξιστική-Λενινιστική στάση μας, ότι το θάρρος μας να διαφωνήσουμε μαζί σας και να καταδικάσουμε εκείνες από τις ενέργειες σας που είναι λανθασμένες, σας ωθούν να επιτεθείτε στο Κόμμα μας, να καταφύγετε σε όλα τα είδη πιέσεων εναντίον του, να βγουν από το στόμα σας τα πιο ακραία τερατουργήματα ενάντια στο Κόμμα μας. Δεν υπάρχει τίποτα συντροφικό, τίποτα κομμουνιστικό σ' αυτό. Μας παρομοιάζετε με τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές. Αλλά όλοι γνωρίζουν πόσο αγωνίστηκε το Κόμμα μας και συνεχίζει να αγωνίζεται εναντίον των Γιουγκοσλάβων ρεβιζιονιστών. Δεν είμαστε εμείς που συμπεριφερόμαστε σαν τους Γιουγκοσλάβους, αλλά εσείς, Σύντροφε Χρουστσόφ, που χρησιμοποιείτε ενάντια στο Κόμμα μας μεθόδους ξένες προς τον Μαρξισμό-Λενινισμό. Θεωρείτε την Αλβανία εμπόρευμα της αγοράς που μπορεί να κερδηθεί από τον ένα ή να χαθεί από το άλλον. Υπήρξε μια εποχή που η Αλβανία θεωρούνταν σαν εμπόρευμα προς διαπραγμάτευση, όταν οι άλλοι νόμιζαν ότι εξαρτιόταν από αυτούς εάν η Αλβανία πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχει, αλλά αυτή η εποχή τελείωσε με το θρίαμβο των ιδεών του Μαρξισμού-Λενινισμού στη χώρα μας. Επαναλαμβάνετε το ίδιο πράγμα, όταν φτάνετε στο συμπέρασμα ότι έχετε «χάσει» την Αλβανία, ή ότι κάποιος άλλος την έχει «κερδίσει», ή ότι η Αλβανία δεν είναι πλέον μια σοσιαλιστική χώρα, όπως αποδεικνύεται από την επιστολή που μας παραδώσατε στις 8 Νοεμβρίου, στην οποία η χώρα μας δεν αναφέρεται ως σοσιαλιστική.

Το γεγονός ότι η Αλβανία βαδίζει στο δρόμο του σοσιαλισμού και ότι είναι μέλος του σοσιαλιστικού στρατοπέδου δεν έχει αποφασιστεί από εσάς, Σύντροφε Χρουστσόφ. Αυτό δεν εξαρτάται από τις επιθυμίες σας. Ο Αλβανικός λαός, υπό την ηγεσία του Κόμματος Εργασίας, το αποφάσισε αυτό μέσω της πάλης του, και δεν υπάρχει δύναμη ικανή να τον κάνει να αλλάξει πορεία.

Όσον αφορά τον ισχυρισμό σας ότι το Κόμμα Εργασίας μας είναι ο πιο αδύναμος κρίκος στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, μπορούμε να πούμε ότι η εικοσαετή ιστορία του κόμματός μας, η ηρωική πάλη του λαού μας και του Κόμματός μας ενάντια στους φασίστες επιδρομείς, και τα δεκαέξι χρόνια που έχουν περάσει από την απελευθέρωση της χώρας μέχρι σήμερα, στη διάρκεια των οποίων το Κόμμα μας και ο μικρός λαός μας έχουν αντέξει όλες τις καταιγίδες, αποδεικνύουν το αντίθετο. Περιτριγυρισμένη από τους εχθρούς, όπως ένα νησί μέσα στα κύματα, η Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας άντεξε με θάρρος όλες τις επιθέσεις και προβοκάτσιες των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους. Όπως ένας βράχος από γρανίτη, έχει κρατήσει και συνεχίζει να κρατά ψηλά το λάβαρο του σοσιαλισμού πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Εσείς, σύντροφε Χρουστσόφ, σηκώσατε το χέρι σας ενάντια στο μικρό λαό μας και το Κόμμα του, αλλά είμαστε πεπεισμένοι ότι οι Σοβιετικοί λαοί, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους και για την ελευθερία του λαού μας και το μεγάλο Κόμμα του Λένιν δεν συμφωνούν με αυτές τις ενέργειες σας. Έχουμε πλέρια πίστη στο Μαρξισμό-Λενινισμό. Είμαστε βέβαιοι ότι τα αδελφά κόμματα που έχουν στείλει τους εκπροσώπους τους σε αυτή τη συνάντηση θα εξετάσουν και θα εκδώσουν απόφαση για το θέμα αυτό σύμφωνα με την Μαρξιστικό-Λενινιστικό δίκαιο.

Το Κόμμα μας πάντα ονόμαζε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης κόμμα μητέρα, και το αποκαλούσε έτσι επειδή είναι το παλαιότερο κόμμα, το ένδοξο κόμμα των μπολσεβίκων, λόγω της καθολικής εμπειρίας του [its universal experience], της μεγάλης ωριμότητάς του. Αλλά το Κόμμα μας ποτέ δεν δέχθηκε και ποτέ δεν θα δεχθεί ότι μπορεί κάποιος Σοβιετικός ηγέτης να του επιβάλει την άποψή του, άποψη την οποία το Κόμμα μας θεωρεί λανθασμένη.

Η Σοβιετική ηγεσία έκρινε αυτό το θέμα αρχιακής σημασίας εντελώς λανθασμένα, με έναν ιδεαλιστικό και μεταφυσικό τρόπο. Έχει γίνει υπεροπτική [swell-headed] από τα κολοσσιαία επιτεύγματα που πέτυχαν οι Σοβιετικοί λαοί και το Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και παραβιάζει τις Μαρξιστικές-Λενινιστικές αρχές· νομίζει ότι είναι αλάνθαστη, θεωρεί ότι κάθε απόφαση, κάθε ενέργεια, κάθε λέξη και χειρονομία που κάνει είναι αλάθητη και αμετάκλητη. Άλλοι μπορεί να σφάλουν, άλλοι μπορεί να καταδικάζονται, ενώ αυτή είναι πάνω από τέτοιες μομφές. «Οι αποφάσεις μας είναι ιερές, είναι απαραβίαστες», «μπορούμε να μην κάνουμε καμία παραχώρηση και κανένα συμβιβασμό με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας», είπαν οι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης στους ανθρώπους μας. Τότε γιατί μας καλούν στο Βουκουρέστι; Φυσικά, για να ψηφίσουμε με τα μάτια μας κλειστά υπέρ των απόψεων της Σοβιετικής ηγεσίας. Είναι αυτό Μαρξιστικό; Είναι αυτό ομαλό;

Είναι επιτρεπτό για ένα κόμμα να συμμετάσχει σε ανατρεπτικές ενέργειες μέσα σε μια άλλη χώρα για να προκαλέσει διάσπαση, για να ανατρέψει την ηγεσία του άλλου κόμματος ή του άλλου κράτους; Ποτέ! Οι Σοβιετικοί ηγέτες κατηγορούν το σύντροφο Στάλιν ότι παρενέβαινε στ' άλλα κόμματα, ότι επέβαλε τις απόψεις του κόμματος των Μπολσεβίκων στους άλλους. Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι ουδέποτε ο σύντροφος Στάλιν έκανε τέτοιο πράγμα σε εμάς. Πάντα συμπεριφέρθηκε στον Αλβανικό λαό και στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας ως μεγάλος Μαρξιστικής, ως εξαίρετος διεθνιστής, όπως ένας σύντροφος, αδελφός και ειλικρινής φίλος του Αλβανικού λαού. Το 1945, όταν ο λαός μας απειλούνταν με λιμό, ο σύντροφος Στάλιν άλλαξε τη πορεία των πλοίων που ήταν φορτωμένα με σιτάρι προοριζόμενα για τους Σοβιετικούς λαούς, οι οποίοι εκείνη τη περίοδο ήταν επίσης σε πολύ άσχημη κατάσταση ως προς τα τρόφιμα και έστειλε το σιτάρι με μίας στον Αλβανικό λαό, ενώ η σημερινή Σοβιετική ηγεσία επέτρεψε στο εαυτό της τέτοιες αποκρουστικές πράξεις.

Είναι επιτρεπτή μια τέτοια οικονομική πίεση; Επιτρέπεται να απειληθεί ο Αλβανικός λαός, όπως έκαναν οι Σοβιετικοί ηγέτες μετά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου; Σε καμία περίπτωση ...

Γνωρίζουμε ότι η βοήθεια που δίνεται στο μικρό λαό μας, ο οποίος πριν από τον πόλεμο δυστύχησε πολύ και από κάθε άποψη, ο οποίος κατά τη διάρκεια του πολέμου υπέστη το θάνατο και την καταστροφή, αλλά ποτέ δεν υπέκυψε και ο οποίος, υπό την λαμπρή ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας, πάλεψε με μεγάλο ηρωισμό και απελευθερώθηκε, ότι αυτή η βοήθεια είναι μεγάλη διεθνιστική βοήθεια.

Αλλά γιατί η Σοβιετική ηγεσία άλλαξε τη στάση της απέναντί μας μετά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου σε σημείο που να αφήσει τον Αλβανικό λαό να υποφέρει από την πείνα; Η ηγεσία της Ρουμανίας έκανε επίσης το ίδιο πράγμα, όταν αρνήθηκε να στείλει έστω και ένα στάχυ σιταριού στον Αλβανικό λαό, σε μια εποχή που η Ρουμανία εμπορεύονταν με τις καπιταλιστικές χώρες χρησιμοποιώντας σιτάρι, ενώ εμείς ήμασταν υποχρεωμένοι να αγοράζουμε καλαμπόκι από τους Γάλλους αγρότες, πληρώνοντας σε ξένο νόμισμα.

Μερικούς μήνες πριν από τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου, ο σύντροφος Ντεζ^vii κάλεσε μια αντιπροσωπεία του Κόμματος μας για το συγκεκριμένο σκοπό της διεξαγωγής συνομιλιών για τη μελλοντική ανάπτυξη της Αλβανίας. Ήταν αξιέπαινο και Μαρξιστικό ενδιαφέρον από την πλευρά του. Ο Σύντροφος Ντεζ, δήλωσε στο Κόμμα μας, «Εμείς, οι άλλες χώρες της λαϊκής δημοκρατίας, δεν θα πρέπει πλέον να συζητούν πόση πίστωση θα πρέπει να δοθεί στην Αλβανία, αλλά θα πρέπει να αποφασίσουν για την οικοδόμηση τέτοιων και τέτοιων εργοστάσιων στην Αλβανία, για το ανέβασμα των μέσων παραγωγής σε υψηλότερο επίπεδο, ανεξάρτητα από το πόσα εκατομμύρια ρούβλια θα κοστίσει, γιατί αυτό δεν έχει καμία σημασία.». Ο Σύντροφος Ντεζ πρόσθεσε, «Μιλήσαμε για αυτά και με το Σύντροφο Χρουστσιόφ και συμφωνήσαμε».

Αλλά μετά ήρθε η Σύνοδος του Βουκουρεστίου και το Κόμμα μας κράτησε τη στάση που όλοι γνωρίζετε. Οι Σύντροφοι Ρουμάνοι ξέχασαν τι είχαν πει προηγουμένως και επέλεξαν την τακτική να αφήσουν τον Αλβανικός λαός να υποφέρει από την πείνα.

Τα έχουμε κάνει αυτά επίσημα γνωστά στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν τα θέσαμε για δημόσια συζήτηση, ούτε τα ψιθυρίσαμε από αυτί σε αυτί, αλλά τα αποκαλύπτουμε για πρώτη φορά σε κομματική σύνοδο, όπως αυτή εδώ σήμερα. Γιατί θέτουμε αυτά τα ζητήματα; Το κάνουμε ξεκινώντας από την επιθυμία να βάλουμε ένα τέλος σε αυτά τα αρνητικά φαινόμενα που δεν ενισχύουν, αλλά αποδυναμώνουν την ενότητά μας. Προχωρούμε από την επιθυμία να ενισχυθούν οι Μαρξιστικές-Λενινιστικές σχέσεις και δεσμοί μεταξύ των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, μεταξύ των σοσιαλιστικών κρατών, απορρίπτοντας οποιαδήποτε άσχημα φαινόμενα που εμφανίστηκαν μέχρι σήμερα. Είμαστε αισιόδοξοι και έχουμε πλήρη πεποίθηση και πίστη ακλόνητη ότι οι Σοβιετικοί και άλλοι σύντροφοι θα κατανοήσουν τις κριτικές μας με τον σωστό τρόπο. Είναι σοβαρές, αλλά ειλικρινείς και τίμιες, και έχουν ως στόχο να ενισχύσουν τις σχέσεις μας. Παρά αυτές τις άδικες και επιβλαβείς συμπεριφορές σε βάρος μας, αλλά που πιστεύουμε ότι θα σταματήσουν στο μέλλον, το Κόμμα μας και ο λαός μας θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την απεριόριστη αγάπη τους και την πίστη τους στους Σοβιετικούς λαούς, στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, σ' όλους τους λαούς και τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, πάντα στη βάση των Μαρξιστικών-Λενινιστικών διδαγμάτων.

Για το Κόμμα μας, φιλία σημαίνει αμεροληψία και αμοιβαίος σεβασμός στη βάση του Μαρξισμού-Λενινισμού. Αυτό είναι που λέει η Διακήρυξη της Μόσχας του 1957 και αυτό που τονίζεται στο σχέδιο-δήλωση που μας υποβλήθηκε. Δηλώνουμε με όλη τη σοβαρότητα ότι το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και ο Αλβανικός λαός θα είναι, όπως πάντα, ανυποχώρητοι μαχητές για την ενίσχυση των σχέσεων και της ενότητας του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Ο Αλβανικός λαός θα πέσει μέσα στη φωτιά για τους αληθινούς φίλους του. Και αυτές δεν είναι κενές λέξεις. Εκφράζω εδώ τα αισθήματα του λαού μας και του Κόμματος μας, και ας μη σκεφθεί κανένας ποτέ ότι αγαπάμε τη Σοβιετική Ένωση και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης χάρη στα όμορφα μάτια κάποιου, ή για να ευχαριστήσουμε κάποιον.

Αγαπητοί Σύντροφοι,

Στη Διακήρυξη της Μόσχας το 1957, καθώς και στο σχέδιο-δήλωση που μας υποβλήθηκε, επισημαίνεται ότι ο ρεβιζιονισμός αποτελεί τον κύριο κίνδυνο στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα σήμερα. Στη Διακήρυξη της Μόσχας το 1957 σωστά τονίζεται ότι η ύπαρξη της αστικής επιρροής είναι η εσωτερική πηγή του ρεβιζιονισμού, ενώ η συνθηκολόγηση στην πίεση του ιμπεριαλισμού είναι η εξωτερική πηγή. Η ζωή έχει επιβεβαιώσει πλήρως ότι, μεταμφιεσμένοι με ψευτο-Μαρξιστικά και ψευτο-επαναστατικά συνθήματα, ο σύγχρονος ρεβιζιονισμός προσπάθησε με κάθε τρόπο να δυσφημήσει τη μεγάλη θεωρία μας, το Μαρξισμό-Λενινισμό, το οποίο αποκαλεί «ξεπερασμένο» και ότι δεν ανταποκρίνεται πλέον στην κοινωνική εξέλιξη. Κρυμμένοι πίσω από το σύνθημα του δημιουργικού Μαρξισμού, των νέων συνθηκών, οι ρεβιζιονιστές προσπάθησαν, αφενός, να στερήσουν από τον Μαρξισμό το επαναστατικό του πνεύμα και να υπονομεύσουν την πίστη της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στο σοσιαλισμό, και αφετέρου να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να ωραιοποιήσουν τον ιμπεριαλισμό, περιγράφοντάς τον ως μετριοπαθή και ειρηνικό. Κατά τη διάρκεια των τριών ετών που έχουν περάσει από τη Σύνοδο της Μόσχας έχει επιβεβαιωθεί πλήρως ότι οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές δεν είναι τίποτα άλλο παρά διασπαστές του κομμουνιστικού κινήματος και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, πιστοί υπηρέτες του ιμπεριαλισμού, ορκισμένοι εχθροί του σοσιαλισμού και της εργατικής τάξης.

Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι μέχρι τώρα οι σημαιοφόροι του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, οι πιο επιθετικοί και επικίνδυνοι εκπρόσωποί του, είναι οι γιουγκοσλάβοι ρεβιζιονιστές, η προδοτική κλίκα του Τίτο και σία. Τη στιγμή που εγκρίνονταν η Διακήρυξη της Μόσχας, αυτή η εχθρική ομάδα, αυτό το πρακτορείο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, δεν καταγγέλθηκε δημοσίως, αν και, κατά τη γνώμη μας, υπήρχαν αρκετά δεδομένα και πληροφορίες που να δικαιολογούν κάτι τέτοιο. Όχι μόνο αυτό, αλλά αργότερα, όταν ο κίνδυνος που παρουσίαζε έγινε πιο φανερός, η αγώνας ενάντια στο Γιουγκοσλάβικο ρεβιζιονισμό, η συνεπής και αδιάκοπη πάλη για να συντριβεί ιδεολογικά και πολιτικά, δεν πραγματοποιήθηκε με τη ένταση που έπρεπε. Το αντίθετο. Αυτή η στάση ήταν και συνεχίζει να είναι η πηγή πολλών κακών και μεγάλης ζημιάς στο διεθνές κομμουνιστικό μας και εργατικό κίνημα. Κατά την άποψη του Κόμματός μας, ο λόγος για την αποτυχία πραγματοποίησης του ολοκληρωτικού ξεσκεπάσματος της Τιτοϊκής ρεβιζιονιστικής ομάδας, για την αύξηση των ψεύτικων «ελπίδων» για δήθεν «βελτίωση» και θετική «αλλαγή» αυτής της ομάδας των προδοτών, είναι η επίδραση της τάσης συμβιβασμού, των λανθασμένων απόψεων και της εσφαλμένης εκτίμησης της επικίνδυνης Τιτοϊκής ομάδας από την πλευρά του συντρόφου Χρουστσιόφ και ορισμένων άλλων Σοβιετικών ηγετών.

Έχει ειπωθεί ότι Ι.Β. Στάλιν έκανε λάθος στην εκτίμησή του για τους γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές και στην όξυνση της στάση απέναντί τους. Το Κόμμα μας ποτέ δεν έχει υιοθετηθεί μια τέτοια άποψη, διότι ο χρόνος και η εμπειρία έχουν αποδείξει το αντίθετο. Ο Στάλιν έκανε μια πολύ σωστή εκτίμηση του κινδύνου των Γιουγκοσλάβων ρεβιζιονιστών· προσπάθησε να διευθετήσει αυτή την υπόθεση στη σωστή στιγμή και με Μαρξιστικό τρόπο. Το Γραφείο Πληροφοριών, ως συλλογικό όργανο, συγκλήθηκε εκείνη τη χρονική περίοδο και μετά το ξεσκέπασμα της Τιτοϊκής ομάδας, διεξήχθηκε ένας ανελέητος αγώνας εναντίον της. Ο χρόνος απόδειξε επανειλημμένα ότι κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο και σωστό.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, είχε πάντα τη γνώμη και είναι πεπεισμένο ότι η Τιτοϊκή ομάδα έχει προδώσει το Μαρξισμό-Λενινισμό, είναι πράκτορας του ιμπεριαλισμού, ένας επικίνδυνος εχθρός του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και όλου του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Κατά συνέπεια, πρέπει να διεξαχθεί εναντίον της μια ανελέητη πάλη. Από την πλευρά μας, διεξάγαμε και συνεχίζουμε να διεξάγουμε αυτή τη μάχη ως διεθνιστές κομμουνιστές, γιατί νοιώσαμε και να συνεχίσουμε να νοιώθουμε στις πλάτες μας το βάρος της εχθρικής δραστηριότητας της ρεβιζιονιστικής κλίκας του Τίτο ενάντια στο Κόμμα και τη χώρα μας. Αλλά αυτή η στάση του Κόμματός μας ποτέ δεν ήταν της αρεσκείας του συντρόφου Χρουστσιόφ και κάποιων άλλων συντρόφων.

Η Τιτοϊκή ομάδα ήταν μια ομάδα τροτσκιστών και αποστατών για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι τέτοια τουλάχιστον από το 1942, δηλαδή, πριν από 18 χρόνια.

Ήδη από το 1942, όταν υπήρχε μια μεγάλη άνοδος στον πόλεμο του Αλβανικού λαού, η Τροτσκιστική ομάδα του Βελιγραδίου, μεταμφιεσμένοι σε φίλους και καταχρώμενοι την εμπιστοσύνη μας σ' αυτούς, έκαναν κάθε δυνατή προσπάθεια για να εμποδίσουν την ανάπτυξη του ένοπλου αγώνα μας, για να εμποδίσουν τη δημιουργία ισχυρών Αλβανικών παρτιζάνικων μαχητικών μονάδων και αφού ήταν αδύνατο να το σταματήσουν, προσπάθησαν να πάρουν τον άμεσο πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο αυτών των μονάδων. Προσπάθησε να κάνει τα πάντα ώστε να εξαρτώνται από το Βελιγράδι, και το Κόμμα μας και ο παρτιζάνικος στρατός να είναι απλά παραρτήματα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας και του Γιουγκοσλαβικού Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού.

Διατηρώντας τη φιλία της με τους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους, το Κόμμα μας αντιστάθηκε με επιτυχία σ' αυτούς τους διαβολικούς στόχους. Ήταν εκείνη η περίοδος που η Τιτοϊκή ομάδα προσπάθησε να βάλει τα θεμέλια της Βαλκανικής Ομοσπονδίας υπό τη δική της εποπτεία, να προσδέσει τα κομμουνιστικά κόμματα στο άρμα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας, να θέσει τους παρτιζάνικους στρατούς των Βαλκανικών λαών στις διαταγές του Τιτοϊκού Γιουγκοσλάβικου επιτελείου. Για αυτό το σκοπό, σε συμφωνία με τους Βρετανούς, εκείνη τη περίοδο, προσπάθησαν να δημιουργήσουν το Βαλκανικό Επιτελείο και να το θέσουν, δηλαδή, να θέσουν τους στρατούς μας στις διαταγές των Αγγλο-Αμερικάνων. Το Κόμμα μας αντιστάθηκε με επιτυχία σ' αυτά τα διαβολικά σχέδια. Και όταν το λάβαρο της απελευθέρωσης υψώθηκε στα Τίρανα, η Τιτοϊκή συμμορία του Βελιγραδίου έδωσε εντολές στους πράκτορές της στην Αλβανία να δυσφημίσουν τις επιτυχίες του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας και να οργανώσουν πραξικόπημα^viii για να ανατρέψουν την ηγεσία του Κόμματός μας, την ηγεσία η οποία οργάνωσε το Κόμμα, καθοδήγησε τον Εθνικό Απελευθερωτικό Πόλεμο και οδήγησε τον Αλβανικό λαό στη νίκη. Το πρώτο πραξικόπημα οργανώθηκε από τον Τίτο με τους μυστικούς του πράκτορες μέσα στο Κόμμα μας. Αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας τσάκισε αυτή τη συνωμοσία του Τίτο.

Οι συνωμότες του Βελιγραδίου δεν καταθέσαν τα όπλα τους και μαζί με τον αρχιπράκτορά τους στο Κόμμα μας, το προδότη Κώτσι Τζότζε, συνέχισαν την αναδιοργάνωση της συνωμοσίας τους κατά της νέας Αλβανίας με άλλες νέες μορφές. Η πρόθεσή τους ήταν να μετατρέψουν την Αλβανία στην 7η Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.

Σε μια εποχή που η χώρα μας είχε καταστραφεί και ερημωθεί και έπρεπε να ανοικοδομηθεί από την αρχή, όταν οι άνθρωποι μας ήταν χωρίς τροφή και στέγη, αλλά με υψηλό ηθικό, όταν ο λαός και ο στρατός μας, με τα όπλα στο χέρι, ήταν σε επαγρύπνηση ενάντια στις συνωμοσίες της αντίδρασης που οργανώνονταν από τις Αγγλο-Αμερικανικές αποστολές που απειλούσαν τη νέα Αλβανία με καινούργιες επιδρομές, όταν ένα μεγάλο μέρος του Αλβανικού παρτιζάνικου στρατού είχαν περάσει τα σύνορα της πατρίδας τους και είχαν πάει να βοηθήσουν τους Γιουγκοσλάβους αδελφούς, πολεμόντας στο πλευρό τους και απελευθερώνοντας μαζί το Μαυροβούνιο, τη Βοσνία, την Ερζεγοβίνη, το Κοσσυφοπέδιο και τη Μακεδονία, οι συνωμότες του Βελιγραδίου σκάρωναν μηχανορραφίες για την υποδούλωση της Αλβανίας.

Αλλά το Κόμμα μας αντιστάθηκε ηρωικά ενάντια σ' αυτούς τους μυστικούς πράκτορες, οι οποίοι παρίσταναν τους κομμουνιστές. Όταν οι Τροτσκιστές του Βελιγραδίου συνειδητοποίησαν ότι έχασαν το παιχνίδι, ότι το Κόμμα μας τσάκιζε τις συνωμοσίες τους, προσπάθησαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί, δηλαδή, να εισβάλουν στην Αλβανία με το στρατό τους, να συντρίψουν κάθε αντίσταση, να συλλάβουν τους ηγέτες του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και του Αλβανικού κράτους και να ανακηρύξουν την Αλβανία ως 7η Δημοκρατία τους. Το Κόμμα μας συνέτριψε επίσης και αυτό το διαβολικό σχέδιό τους. Η βοήθεια και η παρέμβαση του Ι.Β. Στάλιν σε αυτές τις στιγμές ήταν καθοριστικά για το Κόμμα μας και για την λευτεριά του Αλβανικού λαού.

Αυτή ακριβώς τη στιγμή το Γραφείο Πληροφοριών ξεσκέπασε τη κλίκα του Τίτο. Το Γραφείο Πληροφοριών έφερε την ήττα των συνωμοσιών της κλίκας του Τίτο, όχι μόνο στην Αλβανία, αλλά και άλλες λαϊκές δημοκρατίες. Παριστάνοντας τους κομμουνιστές, ο αποστάτης και πράκτορας του ιμπεριαλισμού Τίτο και η συμμορία του, προσπάθησε να απομακρύνει τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη από την φιλία και τη συμμαχία εν καιρώ πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση, να καταστρέψει τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα των χωρών μας και να μετατρέψει τα κράτη μας σε εφεδρεία του Αγγλο-Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Ποιος ήταν εκεί (στο Γραφείο Πληροφοριών, σ.μ.) που δεν γνώριζε και δεν είδε στην πράξη αυτά τα εχθρικά σχέδια του ιμπεριαλισμού και του πιστού υπηρέτης του Τίτο; Όλοι γνώριζαν, όλοι έμαθαν και όλοι ενέκριναν ομόφωνα τις σωστές αποφάσεις του Γραφείου Πληροφοριών. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, ενέκριναν τα ψηφίσματα του Γραφείου Πληροφοριών, τα οποία, χωρίς εξαίρεση, κατά τη γνώμη μας, ήταν και εξακολουθούν να είναι σωστά.

Εκείνοι που δεν θέλουν να δουν και να κατανοήσουν τις πράξεις αυτής της συμμορίας είχαν μια δεύτερη ευκαιρία με την ουγγρική αντεπανάσταση και τις συνεχείς συνωμοσίες κατά της Αλβανίας, για να δείτε ότι ο λύκος μπορεί να αλλάξει προβιά, αλλά παραμένει λύκος. Ο Τίτο και η συμμορία του μπορεί να καταφύγουν σε τεχνάσματα, μπορεί να προσπαθήσουν να μεταμφιεστούν, αλλά εξακολουθούν να είναι προδότες και πράκτορες του ιμπεριαλισμού. Αυτοί είναι οι δολοφόνοι των ηρωικών Γιουγκοσλάβων διεθνιστών κομμουνιστών· και τέτοιοι θα συνεχίσουν να είναι και να ενεργούν μέχρι την εξαφάνισή τους.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας θεωρεί ότι οι αποφάσεις που πάρθηκαν από το Γραφείο Πληροφοριών κατά της αποστάτριας Τιτοϊκής ομάδας δεν είναι αποφάσεις που πάρθηκαν από τον σύντροφο Στάλιν προσωπικά, αλλά και είναι αποφάσεις που πάρθηκαν από όλα τα κόμματα που συμμετείχαν στο Γραφείο Πληροφοριών. Και όχι μόνο από αυτά τα κόμματα που συμμετείχαν στο Γραφείο Πληροφοριών, αλλά και από το κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα που δεν λάμβαναν μέρος σ' αυτό. Δεδομένου ότι αυτό ήταν ένα θέμα που αφορούσε όλα τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, αφορούσε επίσης και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, το οποίο, αφού έλαβε και μελέτησε ένα αντίγραφο της επιστολής Στάλιν και Μολότωφ που στάλθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβία, υιοθέτησε πλήρως και το γράμμα και τις αποφάσεις του Γραφείου Πληροφοριών.

Γιατί, τότε, η «αλλαγή» της στάσης έναντι των Γιουγκοσλάβων ρεβιζιονιστών, που υιοθετήθηκε από το Σύντροφο Χρουστσόφ και την Κεντρική Επιτροπής του ΚΚΣΕ το 1955, δεν έγινε ζήτημα διαβουλεύσεων με κανονικό τρόπο με τα άλλα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, αλλά σχεδιάστηκε και τέθηκε σε εφαρμογή με τέτοιο βιαστικό και μονομερή τρόπο; Αυτό ήταν ζήτημα που μας αφορούσε όλους. Οι Γιουγκοσλάβοι ρεβιζιονιστές είτε αντιτάχθηκαν στο Μαρξισμό-Λενινισμό και στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα του κόσμου, είτε όχι· είτε αυτοί έκαναν λάθος είτε όλοι εμείς κάναμε λάθος σε σχέση με αυτούς και όχι μόνο ο Στάλιν. Αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί από το Σύντροφε Χρουστσόφ κατά την κρίση του και είναι ανεπίτρεπτο να το προσπαθήσει. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό είναι που έκανε, και συνέδεσε αυτή την αλλαγή στάσης στις σχέσεις με τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές με την επίσκεψή του στο Βελιγράδι. Αυτή ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, το οποίο αντιτάχθηκε σε αυτή αμέσως και κατηγορηματικά. Πριν ο Σύντροφος Χρουστσόφ ξεκινήσει για το Βελιγράδι το Μάιο του 1955 η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας έστειλε επιστολή στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, εκφράζοντας την αντίθεση του Κόμματός μας για το πηγαιμό του στο Βελιγράδι, τονίζοντας ότι το Γιουγκοσλαβικό ζήτημα δεν θα μπορούσε να διευθετηθεί με μονομερή τρόπο, αλλά ότι θα πρέπει να γίνει συνεδρίαση του Γραφείου Πληροφοριών, στην οποία ζητήσαμε να προσκαλεστεί επίσης και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας. Εκεί θάπρεπε να διευθετηθεί το ζήτημα αυτό μετά από μια σωστή και μακρά συζήτηση.

Βέβαια, επίσημα δεν είχαμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε εάν ο Σύντροφος Χρουστσόφ έπρεπε ή δεν έπρεπε να πάει στο Βελιγράδι, και υποχωρήσαμε, αλλά στην ουσία είχαμε δίκιο και ο χρόνος έχει επιβεβαιώσει ότι το Γιουγκοσλαβικό ζήτημα δεν θάπρεπε να διευθετηθεί με αυτόν τον απερίσκεπτο τρόπο.

Εξαπολύθηκε το σύνθημα των «συσσωρεύσεων», ανακλήθηκε γρήγορα το 2ο ψήφισμα του Γραφείου Πληροφοριών, ξεκίνησε η «εποχή της συμφιλίωσης» με τους «Γιουγκοσλαβίας συντρόφους». Το ζήτημα των συνωμοτών επανεξετάστηκε και αποκαταστάθηκαν. Υπήρξαν συζητήσεις για τους «Γιουγκοσλάβους συντρόφους» εδώ και για τους «Γιουγκοσλάβους συντρόφους» εκεί, και οι «Γιουγκοσλάβοι σύντροφοι», που βγήκαν απαλλαγμένοι από κάθε ενοχή, κορδωμένοι σαν μαχητές κόκορες, διαλαλούσαν στο εξωτερικό ότι η «δίκαιη υπόθεσή» τους θριάμβευσε, ότι ο «εγκληματίας Στάλιν» τα χάλκευσε όλα αυτά και δημιουργήθηκε μια κατάσταση που όποιος αρνούνταν να κρατήσει αυτή την στάση ονομάστηκε «Σταλινικός» από τον οποίο έπρεπε να απαλλαγούμε.

Το Κόμμα μας αρνήθηκε να κρατήσει μια τέτοια συμβιβαστική και οπορτουνιστική στάση. Πήρε γρήγορα τη σωστή Μαρξιστική-Λενινιστική ιδεολογική θέση, τη θέση της ιδεολογικής και πολιτικής πάλης ενάντια στους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας παρέμεινε ακλόνητο στις απόψεις του ότι η Τιτοϊκή ομάδα ήταν προδότες, αποστάτες, τροτσκιστές, υπονομευτές και πράκτορες των Αμερικανών, ότι το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δεν είχε κάνει λάθος γι' αυτούς.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας παρέμεινε ακλόνητο στην άποψή του ότι ο σύντροφος Στάλιν δεν είχε κάνει κανένα λάθος στο ζήτημα αυτό, ότι με τη γραμμή τους της προδοσίας, οι ρεβιζιονιστές προσπάθησαν να υποδουλώσουν την Αλβανία, να καταστρέψουν το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, και με το μαγείρεμα μιας σειράς διεθνών συνωμοσιών με τους Αγγλο-Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, προσπάθησαν να μπλέξουν την Αλβανία σε διεθνείς συγκρούσεις.

Από την άλλη πλευρά, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας ήταν υπέρ της δημιουργίας σχέσεων καλής γειτονίας, εμπορικών και πολιτιστικών σχέσεων με τη Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, με τη προϋπόθεση ότι θα τηρούνταν οι κανόνες της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ κρατών με διαφορετικά καθεστώτα, όσο άφορα το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας. Η Τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία δεν ήταν, δεν είναι, και ποτέ δεν θα είναι σοσιαλιστική χώρα για όσο διάστημα είναι επικεφαλής της μια ομάδα αποστατών και πρακτόρων του ιμπεριαλισμού.

Καμιά ανοικτή ή συγκεκαλυμμένη προσπάθεια δε θα κάνει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας να παρεκκλίνει από αυτήν την σωστή στάση. Ήταν μάταιο η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, να προσπαθήσει να μας πείσει, μέσω του Συντρόφου Σουσλόφ, να μην αναφερθούμε στο ζήτημα της Κώτσι Τζότζε στην έκθεση που θα υποβάλαμε στο 3ο Συνέδριό μας τον Μάιο του 1956, που θα σήμαινε αναίρεση του αγώνα μας και της αρχιακής μας στάσης.

Στην Αλβανία, οι Τιτοϊκοί είδαν χτύπημα σε καρφί [the Titoite saw struck a nail], ή, όπως λέει ο Τίτο, η Αλβανία ήταν ένα αγκάθι στη σάρκα του, και, φυσικά, η Τιτοϊκή προδοτική ομάδα συνέχισε τον αγώνα της ενάντια στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, νομίζοντας ότι θα μας ξεσκέπαζαν αποκαλώντας μας «Σταλινικούς».

Η ομάδα του Βελιγραδίου δεν περιόρισε τον αγώνα της εναντίον μας μόνο με την προπαγάνδα, αλλά συνέχισαν, πιο εντατικά από ότι πριν από το 1948, την κατασκοπεία τους, την ανατρεπτική τους δράση, τις συνωμοσίες τους, την αποστολή ένοπλων ομάδων στη χώρα μας. Αυτά είναι όλα τα γεγονότα. Αλλά το τραγικό είναι ότι, ενώ το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, από τη μία, υπερασπιζόταν τον εαυτό του ενάντια στις αδυσώπητες και αδιάλειπτες επιθέσεις από τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές, από την άλλη, η ακλόνητη, αρχιακή, Μαρξιστική-Λενινιστική στάση του ήταν σε αντίθεση με την διαλλακτική στάση των Σοβιετικών ηγετών και ορισμένων άλλων κομμουνιστικών και εργατικών κόμματων προς τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές.

Εκείνη την εποχή διακηρύχτηκε δυνατά και γράφτηκε ότι «η Γιουγκοσλαβία είναι σοσιαλιστική χώρα, και αυτό είναι ένα γεγονός», ότι «οι Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές έχουν μεγάλη εμπειρία και μεγάλες ικανότητες», ότι η «η Γιουγκοσλαβική εμπειρία είναι άξια μεγαλύτερου ενδιαφέροντος και προσεκτικής μελέτης », ότι η «περίοδος των διαφορών και των παρανοήσεων δεν είχε προκληθεί από τη Γιουγκοσλαβία» και ότι «αδικήθηκε πολύ» και ούτω καθεξής. Όλα αυτά, φυσικά, έδωσαν θάρρος στη κλίκα του Τίτο, που νόμισε ότι είχε κερδίσει τα πάντα, εκτός από το ότι ακόμη υπήρχε αυτό το «αγκάθι στη σάρκα τους», το οποίο σκόπευε να το απομονώσει και αργότερα να απαλλαγεί απ' αυτό. Ωστόσο, όχι μόνο δεν στάθηκε δυνατό το Κόμμα μας να απομονωθεί, πολύ λιγότερο να εξοντωθεί, αλλά, αντίθετα, ο χρόνος απέδειξε ότι οι απόψεις του Κόμματός μας ήταν σωστές.

Ασκήθηκε μεγάλη πίεση στο Κόμμα μας για αυτήν την στάση του. Οι Αλβανοί ηγέτες θεωρήθηκαν «θερμόαιμοι» και «πεισματάρηδες», ότι «μεγαλοποιούν» τα ζητήματα με τη Γιουγκοσλαβία, ότι «άδικα κάνουν πολεμική» ενάντια στους Γιουγκοσλάβους, κλπ. Η επίθεση ενάντια στο Κόμμα μας προς αυτή την κατεύθυνση είχε επικεφαλής τον Σύντροφο Χρουστσιόφ.

Μέχρι στιγμής έχω αναφέρει εν συντομία τι έχουν κάνει οι Γιουγκοσλάβοι ρεβιζιονιστές ενάντια στο Κόμμα και τη χώρα μας στη διάρκεια και μετά τον πόλεμο και μετά το 1948, αλλά θα σταθώ και λίγο στα γεγονότα πριν από την Ουγγρική αντεπανάσταση, η οποία είναι δουλειά των Γιουγκοσλάβων πρακτόρων. Η προδοτική ομάδα του Βελιγραδίου είχε αρχίσει να οργανώνει αντεπανάσταση επίσης και στην Αλβανία. Αν το Κόμμα μας έκανε το λάθος να μπει και αυτό στο «βαλς συμβιβασμού» με τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές, όπως διακηρύχθηκε μετά το 1955, τότε η λαϊκή δημοκρατία στην Αλβανία θα πήγαινε χαράμι. Εμείς, οι Αλβανοί δεν θα ήμασταν εδώ σε αυτή την αίθουσα, αλλά θα συνεχίζαμε να πολεμάμε στα βουνά μας.

Σταθερά ενωμένοι με χαλύβδινους δεσμούς, το Κόμμα μας και ο λαός μας παρέμειναν εξαιρετικά επάγρυπνοι και αποκάλυψαν και ξεσκέπασαν τους κατάσκοπους του Τίτο στην Κεντρική Επιτροπή μας, οι οποίοι εργάστηκαν συνωμοτώντας με την διπλωματική αντιπροσωπεία της Γιουγκοσλαβίας στα Τίρανα. Ο Τίτο έστειλε μήνυμα σε αυτούς τους προδότες, λέγοντας ότι είχε χαλάσει η δουλειά [they had precipitated things], ότι θα πρέπει να περιμένουν τις εντολές του. Οι κατάσκοποι και προδότες, επίσης, έστειλαν επιστολή στο Σύντροφο Χρουστσιόφ ζητώντας του να επέμβει εναντίον της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας. Αυτά είναι τεκμηριωμένα γεγονότα. Ο στόχος του Τίτο ήταν να συντονιστεί η αντεπανάσταση στην Αλβανία με εκείνη της Ουγγαρίας.

Το 3ο Συνέδριό μας διεξήχθη μετά το 20ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Γιουγκοσλάβοι πράκτορες σκέφτηκαν ότι είχε έρθει η ώρα να ανατρέψουν την «επίμονη και Σταλινική» Αλβανική ηγεσία, και οργάνωσαν μια συνωμοσία η οποία ανακαλύφθηκε και συντρίφτηκε σε Συνεδρίαση του Κόμματος της πόλης των Τιράνων, τον Απρίλιο του 1956. Οι συνωμότες έλαβε την αμείλικτη τιμωρία που τους άξιζε.

Οι άλλοι επικίνδυνοι Τιτοϊκοί πράκτορες στην Αλβανία, οι Νταλί Ντρέου και Λύρη Γκέκα, έλαβαν εντολές από τον Τίτο να καταφύγουν στη Γιουγκοσλαβία, γιατί «βρίσκονταν σε κίνδυνο» και επειδή οι δραστηριότητές τους ενάντια στο Κόμμα μας, «έπρεπε να οργανωθούν από το Γιουγκοσλαβικό έδαφος». Το Κόμμα μας είχε πλήρη επίγνωση των δραστηριοτήτων του Τίτο και των μυστικών εντολών του. Ήταν σε πλήρη επίγνωση και έπιασαν τους προδότες ακριβώς στα σύνορα, όταν προσπαθούσαν να διαφύγουν. Οι προδότες έχουν πέρασαν από δίκη και εκτελέστηκαν. Όλοι οι πράκτορες της Γιουγκοσλαβίας που προετοίμαζαν την αντεπανάσταση στην Αλβανία εντοπίστηκαν και εξαλείφθηκαν. Προς έκπληξή μας, ο σύντροφος Χρουστσιόφ βγήκε εναντίον μας υπερασπίζοντας αυτούς τους προδότες και πράκτορες της Γιουγκοσλαβίας. Μας κατηγόρησε ότι εκτελέσαμε την πράκτορα της Γιουγκοσλαβίας, τη προδότισσα Λύρη Γκέγκα, δήθεν «τη στιγμή που ήταν έγκυος, κάτι που δεν συνέβη ακόμα και την εποχή του τσάρου, και αυτό έκανε κακή εντύπωση στην παγκόσμια κοινή γνώμη». Αυτές ήταν συκοφαντίες χαλκευμένες από τους Γιουγκοσλάβους τους οποίους ο Σύντροφος Χρουστσόφ πιστεύει περισσότερο απ' ότι εμάς. Εμείς, φυσικά, απορρίψαμε όλους αυτούς τους υπαινιγμούς του Σύντροφου Χρουστσόφ.

Αλλά η λανθασμένη, χωρίς αρχές και μη φιλική στάση του Σύντροφου Χρουστσόφ προς το Κόμμα μας και την ηγεσίας του δεν σταμάτησε εκεί. Ο άλλος πράκτορας της Γιουγκοσλαβίας και προδότης του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και του Αλβανικού λαού, Παναγιότ Πλάκου, κατέφυγε στη Γιουγκοσλαβία και έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία των Γιουγκοσλάβων. Οργάνωσε εχθρικές εκπομπές από το ραδιοφωνικό σταθμό το λεγόμενο «Σοσιαλιστική Αλβανία». Αυτός ο προδότης έγραψε στον αποστάτη Τίτο και στον Σύντροφο Χρουστσιόφ, ζητώντας από το τελευταίο να χρησιμοποιήσει το κύρος του για να εξαλείψει την ηγεσία της Αλβανίας, με επικεφαλής τον Ενβέρ Χότζα, με το πρόσχημα ότι είμασταν «αντι-Μαρξιστές» και «Σταλινικοί». Αντί να αγανακτήσει απ' αυτό το γράμμα του προδότη, ο Σύντροφος Χρουστσόφ εξέφρασε την άποψη ότι ο Παναγιότ Πλάκου θα μπορούσε να επιστρέψει στην Αλβανία με την προϋπόθεση ότι δεν θα κάναμε τίποτα εναντίον του, ή θα μπορούσε να βρει πολιτικό άσυλο στη Σοβιετική Ένωση. Νιώσαμε σαν να είχαν πέσει στα κεφάλια μας οι τοίχοι του Κρεμλίνου, γιατί ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να υποστηρίξει Τιτοϊκούς πράκτορες και προδότες του Κόμματός μας ενάντια στο Κόμμα μας και το λαό μας.

Αλλά το αποκορύφωμα της αρχιακής αντίθεσής μας με το Σύντροφο Χρουστσιόφ για το Γιουγκοσλαβικό ζήτημα ήρθε όταν, αντιμέτωπος με την αρχιακή επιμονή μας στο ξεσκέπασμα του Τιτοϊκού πρακτορείο του Βελιγραδίου, ήταν τόσο εξοργισμένος που, κατά τις επίσημες συνομιλίες μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών μας, τον Απρίλιο του 1957, μας είπε θυμωμένα, «Διακόπτουμε τις συνομιλίες. Εμείς δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε μαζί σας. Επιδιώκετε να μας οδηγήσετε πίσω στο δρόμο του Στάλιν!»,

Επαναστατήσαμε ενάντια σε μια τέτοια εχθρική στάση του Συντρόφου Χρουστσόφ, ο οποίος ήθελε να διακόψει τις συνομιλίες, πράγμα που θα σήμαινε επιδείνωση των σχέσεων με το Αλβανικό Κόμμα και κράτος όσον αφορά το ζήτημα των προδοτών του Μαρξισμού-Λενινισμού, την ομάδα του Τίτο. Ποτέ δε θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στο θέμα αυτό, αλλά εμείς, οι οποίοι κατηγορούμαστε ότι είμαστε θερμόαιμοι, διατηρήσαμε τη ψυχραιμία μας, γιατί ήμασταν πεπεισμένοι ότι είχαμε δίκιο και όχι ο Σύντροφος Χρουστσόφ, ότι η γραμμή που ακολουθούσαμε ήταν η σωστή γραμμή και όχι του συντρόφου Χρουστσιόφ, ότι η γραμμή μας θα επιβεβαιώνονταν και πάλι στην πράξη, όπως επιβεβαιώθηκε πολλές φορές.

Κατά τη γνώμη μας, η αντεπανάσταση στην Ουγγαρία ήταν κυρίως έργο των Τιτοϊκών. Στο Τίτο και τους αποστάτες του Βελιγραδίου, κατά πρώτο λόγο, οι Αμερικάνικοι ιμπεριαλιστές βρήκαν το καλύτερο όπλο για να καταστρέψουν τη λαϊκή δημοκρατία στην Ουγγαρία.

Μετά την επίσκεψη του Σύντροφου Χρουστσιόφ στο Βελιγράδι το 1955, δεν ειπώθηκε τίποτα περισσότερο για την Τιτοϊκή ανατρεπτική δράση. Η αντεπανάσταση στην Ουγγαρία δεν ξέσπασε ξαφνικά. Προετοιμάστηκε, μπορούμε να πούμε, αρκετά ανοιχτά, και θα ήταν μάταιο για οποιονδήποτε να προσπαθήσει να μας πείσει ότι αυτή η αντεπανάσταση προετοιμάστηκε με τη μεγαλύτερη μυστικότητα. Η αντεπανάσταση προετοιμάστηκε από τους πράκτορες της συμμορίας των πρακτόρων του Τίτο σε συνωμοσία με τον προδότη Ίμρε Νάγκι, σε συνωμοσία με τους Ούγγρους φασίστες, και όλοι τους ενήργησαν ανοικτά υπό την καθοδήγηση των Αμερικανών.

Ο στόχος των Τιτοϊκών, οι οποίοι ήταν οι ηγέτες, ήταν να αποσπαστεί η Ουγγαρία από το σοσιαλιστικό στρατόπεδό μας, να μετατραπεί σε μια δεύτερη Γιουγκοσλαβία, να συνδεθεί με την συμμαχία του ΝΑΤΟ μέσω της Γιουγκοσλαβίας, την Ελλάδα και την Τουρκία, να πάρουν βοήθεια από την Αμερική και μαζί με τη Γιουγκοσλαβία και με τη καθοδήγηση του ιμπεριαλισμού, να συνεχίσουν τον αγώνα τους εναντίον του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

Οι αντεπαναστάτες έδρασαν ανοιχτά στην Ουγγαρία. Αλλά πώς είναι δυνατόν οι δραστηριότητές τους να μην τραβήξουν καθόλου την προσοχή; Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς ήταν δυνατό για τον Τίτο και τις συμμορίες των Horthyite [Ούγγροι ναζιφασίστες, σημ. μεταφρ.] να δραστηριοποιηθούν τόσο ελεύθερα σε μια αδελφική χώρα λαϊκής δημοκρατίας, όπως η Ουγγαρία, όπου το κόμμα ήταν στην εξουσία και τα όπλα της δικτατορίας ήταν στα χέρια του, όπου ήταν παρών ο Σοβιετικός στρατός.

Πιστεύουμε ότι η στάση του συντρόφου Χρουστσιόφ και των άλλων Σοβιετικών συντρόφων προς την Ουγγαρία δεν ήταν σαφής, επειδή οι πολύ λανθασμένες απόψεις που είχαν σχετικά με την συμμορία του Βελιγραδίου δεν τους επίτρεπε να δουν αυτά τα ζητήματα σωστά.

Οι σοβιετικοί σύντροφοι εμπιστεύτηκαν τον Ίμρε Νάγκι, άνθρωπο του Τίτο. Δεν το λέμε αυτό για το τίποτα ή χωρίς βάσιμους λόγους. Πριν το ξέσπασμα της αντεπανάστασης και όταν τα πράγματα μαγειρεύονταν στο «Πετόφι Κλαμπ», πήγα στη Μόσχα και σε συνομιλία με το σύντροφο Σουσλόφ, του είπα ότι είχα δει στο δρόμο μου μέσω Βουδαπέστης. Του είπα, επίσης, ότι ο ρεβιζιονιστής Ίμρε Νάγκι σήκωσε το κεφάλι του και οργανώνει την αντεπανάσταση στο «Πετόφι Κλαμπ». Ο Σύντροφος Σουσλόφ εναντιώθηκε κατηγορηματικά στην άποψή μου και για να μου αποδείξει ότι ο Ίμρε Νάγκι ήταν αξιόπιστος άνθρωπος, τράβηξε έξω από το συρτάρι του τη «πρόσφατη αυτοκριτική του Ίμρε Νάγκι». Παρ 'όλα αυτά, είπα στο Σύντροφο Σουσλόφ ότι ο Ίμρε Νάγκι ήταν προδότης.

Αναρωτιόμαστε και θέτουμε το εύλογο ερώτημα: Γιατί ο Σύντροφος Χρουστσιόφ και οι Σοβιετικοί σύντροφοι πηγαίνουν πολλές φορές στο Μπριόνι για να συνομιλήσουν με τον αποστάτη Τίτο για το ζήτημα της Ουγγαρίας; Αν οι Σοβιετικοί σύντροφοι γνώριζαν ότι οι Τιτοϊκοί ετοίμαζαν την αντεπανάσταση σε μια χώρα του στρατοπέδου μας, είναι επιτρεπτό οι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης να πηγαίνουν και να συνομιλούν με έναν εχθρό που οργανώνει συνωμοσίες και αντεπαναστάσεις στις σοσιαλιστικές χώρες;

Είναι σωστό που, ως κομμουνιστικό κόμμα, ως κράτος της λαϊκής δημοκρατίας, ως μέλος του Σύμφωνου της Βαρσοβίας και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, θάπρεπε να ρωτήσουμε το Σύντροφο Χρουστσιόφ και τους Σοβιετικούς συντρόφους να μας πουν γιατί τόσες πολλές συναντήσεις με τον Τίτο στο Μπριόνι στα 1956, με αυτόν τον προδότη στο Μαρξισμού-Λενινισμού, και όχι έστω και μία μόνο συνάντηση με τις χώρες μας, όχι έστω και μία μόνο συνάντηση των μελών του Σύμφωνου της Βαρσοβίας;

Το αν έπρεπε ή όχι να γίνει ένοπλη επέμβαση στην Ουγγαρία, νομίζουμε, ότι δεν είναι στην αρμοδιότητα ενός μόνο ατόμου· δεδομένου ότι έχουμε δημιουργήσει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, θα πρέπει να αποφασίζουμε από κοινού, γιατί αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για συμμαχίες, για συλλογικό πνεύμα και για συνεργασία μεταξύ των κομμάτων. Η Ουγγρική αντεπανάσταση κόστισε αίμα στο στρατόπεδο μας, κόστισε αίμα στην Ουγγαρία και τη Σοβιετική Ένωση.

Γιατί επιτράπηκε αυτή η αιματοχυσία και δεν πάρθηκαν μέτρα για την αποτροπή της; Είμαστε της άποψης ότι δεν μπορούσαν να ληφθούν προκαταρκτικά μέτρα, εφόσον ο Σύντροφος Χρουστσόφ εμπιστεύτηκε τον διοργανωτή της Ουγγρικής αντεπανάστασης, το προδότη Τίτο, και οι Σοβιετικοί σύντροφοι υποτίμησαν τόσο σοβαρά τις απολύτως απαραίτητες τακτικές συναντήσεις με τους φίλους και τους συμμάχους τους, εφόσον έχουν την άποψη ότι οι μονομερείς αποφάσεις τους για θέματα που αφορούσαν όλους μας είναι οι μόνες σωστές και εφόσον δε δίνουν καμιά απολύτως σημασία στη συλλογική δουλειά και στις συλλογικές αποφάσεις.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο σχετικά με αυτό το θέμα, πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα και πώς πάρθηκαν οι αποφάσεις. Σε μια περίοδο που οι Τιτοϊκοί διεξάγουν συνομιλίες στο Μπριόνι με τους Σοβιετικούς συντρόφους, αφενός, και οργανώνουν πυρετωδώς αντεπαναστάσεις στην Ουγγαρία και την Αλβανία, από την άλλη, οι Σοβιετικοί σύντροφοι δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να ενημερώσουν την ηγεσία μας, τουλάχιστον τυπικά, δεδομένου ότι είμαστε σύμμαχοι, για το τι συμβαίνει ή για το τι μέτρα προτίθενται να πάρουν. Αλλά αυτό δεν είναι τυπικό θέμα. Οι Σοβιετικοί σύντροφοι γνωρίζουν πολύ καλά τι είχε στο μυαλό της η συμμορία του Βελιγραδίου για την Αλβανία και ποιοι είναι ήταν οι στόχοι της. Αυτή η στάση των Σοβιετικών συντρόφων δεν είναι μόνο καταδικαστέα, αλλά και πραγματικά ακατανόητη.

Η Ουγγαρία ήταν μεγάλο μάθημα για εμάς σε σχέση με ότι έγινε και σε σχέση με το δράμα που παίχτηκε στη σκηνή και στα παρασκήνια. Πιστεύαμε ότι μετά την Ουγγρική αντεπανάσταση η προδοσία του Τίτο και της συμμορίας του ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρη. Γνωρίζουμε ότι πολλά έγγραφα, που εκθέτουν τη βάρβαρη δραστηριότητα της Τιτοϊκής ομάδας στα γεγονότα της Ουγγαρίας, φυλάγονται κλειδωμένα και δεν ήρθαν στο φως. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να συμβαίνει αυτό. Τι συμφέροντα κρύβονται πίσω από αυτά τα έγγραφα τα οποία δεν ήρθαν στο φως, αλλά φυλάσσονται κλειδωμένα; Μετά το θάνατο του Συντρόφου Στάλιν, ερευνήθηκαν και τα πιο ασήμαντα στοιχεία για να καταδικαστεί, ενώ τα έγγραφα που εκθέτουν ένα άθλιο προδότη, όπως ο Τίτο είναι κλειδωμένα σε ένα συρτάρι.

Αλλά ακόμα και μετά από την Ουγγρική αντεπανάσταση, η πολιτική και η ιδεολογική πάλη ενάντια στην Τιτοϊκή συμμορία, αντί να γίνει πιο έντονη, όπως απαιτήσει ο Μαρξισμός-Λενινισμός, υποβαθμίστηκε η σημασία της, οδηγώντας στη συμφιλίωση, στα χαμόγελα, στις επαφές, στη μετριοπάθεια και σχεδόν στα φιλιά. Στην πραγματικότητα, χάρη σε αυτή τη οπορτουνιστική στάση προς τους Τιτοϊκούς, οι Τιτοϊκοί βγήκαν και απ' αυτή τη δύσκολη θέση.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας εναντιώθηκε στη γραμμή που ακολουθείται από τον Σύντροφο Χρουστσιόφ και τους άλλους συντρόφους προς τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές. Η πάλη του Κόμματός μας κατά των ρεβιζιονιστών συνεχίστηκε με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα. Δεδομένου ότι ήταν αδύνατο να επιτεθούν στη σωστή γραμμή μας, πολλοί φίλοι και σύντροφοι, ιδιαίτερα οι Σοβιετικοί και Βούλγαροι σύντροφοι, μας χλεύασαν, είχε ένα ειρωνικό χαμόγελο στα πρόσωπά τους, και στις φιλικές επαφές τους με τους Τιτοϊκούς, απομόνωναν παντού τους ανθρώπους μας.

Ελπίζαμε ότι, μετά το 7ο Τιτοϊκό Συνέδριο, ακόμη και οι τυφλοί, πόσο μάλλον οι Μαρξιστές, θα έβλεπαν με ποιον είχαν να κάνουν και τι πρέπει να κάνουν. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Λίγο μετά το 7ο Τιτοϊκό Συνέδριο, μειώθηκε η ένταση στο ξεσκέπασμα του ρεβιζιονισμού. Οι Σοβιετικές θεωρητικές εκδόσεις μιλούσαν για κάθε είδος ρεβιζιονισμού, ακόμη και για το ρεβιζιονισμό στη Χονολουλού, αλλά είχαν πολύ λίγα να πουν για το Γιουγκοσλάβικο ρεβιζιονισμό. Είναι σαν να λέμε, «Δεν βλέπεις το λύκο που είναι μπροστά στα μάτια σου, αλλά ψάχνεις για τ' αχνάρια του.» Βγήκαν συνθήματα: «Μην μιλάτε πια για τον Τίτο και την ομάδα του, γιατί θα αναζωπυρωθεί η ματαιοδοξία τους», «Μην μιλάτε πια για τον Τίτο και την ομάδα του, γιατί αυτό θα βλάψει το Γιουγκοσλάβικο λαό», «Μην μιλάτε πια για τους Τιτοϊκούς αποστάτες, γιατί ο Τίτο θα χρησιμοποιήσει αυτά που λέμε για να κινητοποιήσει το Γιουγκοσλάβικο λαό εναντίον του στρατοπέδου μας», κλπ. Πολλά κόμματα υιοθέτησαν αυτά τα συνθήματα, αλλά όχι το κόμμα μας, και πιστεύουμε ότι σωστά ενεργήσαμε.

Δημιουργήθηκε τέτοια κατάσταση που ο τύπος των φιλικών χωρών δεχόταν άρθρα από Αλβανούς μόνο με την προϋπόθεση ότι δεν έκαναν καμία αναφορά στους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές. Παντού στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας στην Ευρώπη, εκτός από την Τσεχοσλοβακία, όπου σε γενικές γραμμές, οι Τσεχοσλοβάκοι σύντροφοι εκτιμούσαν σωστά^ix τις ενέργειές μας, οι πρεσβευτές μας απομονώθηκαν με έμμεσο τρόπο, επειδή οι διπλωμάτες των φιλικών χωρών προτιμούσαν να συνομιλούν με τους Τιτοϊκούς διπλωμάτες, ενώ απεχθάνονταν τους διπλωμάτες μας και δεν ήθελαν ούτε τα μάτια τους να ρίξουν πάνω τους.

Και τα πράγματα προχώρησαν τόσο πολύ που ο Σύντροφος Χρουστσιόφ ήρθε στην Αλβανία το Μάιο του 1959, επικεφαλής αντιπροσωπείας του Σοβιετικού κόμματος και της κυβέρνησης, επίσκεψη που είχε σχέση με το Γιουγκοσλαβικό ζήτημα. Το πρώτο πράγμα που είπε ο Σύντροφος Χρουστσόφ κατά την έναρξη των συνομιλιών στα Τίρανα ήταν να ενημερώσει όλους στη συνάντηση ότι δεν θα μιλήσει εναντίον των γιουγκοσλάβων ρεβιζιονιστών, κάτι που κανένας δεν μπορούσε να τον αναγκάσει να κάνει, αλλά μια τέτοια δήλωση αποσκοπούσε στο να δείξει αρκετά ανοιχτά ότι διαφωνούσε με το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας για το θέμα αυτό.

Κάναμε σεβαστή την επιθυμία των επισκεπτών μας σε όλη τη διάρκεια που έμειναν στην Αλβανία, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο Τιτοϊκός τύπος ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος και δεν παρέλειψε να γράψει ότι ο Χρουστσόφ είχε κλείσει το στόμα των Αλβανών. Αυτό, στην πραγματικότητα, ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, αλλά ο Σύντροφος Χρουστσόφ απείχε πάρα πολύ από το να μας πείσει για το θέμα αυτό και οι Τιτοϊκοί το έμαθαν αυτό αρκετά ξεκάθαρα, γιατί μετά την αναχώρηση του επισκέπτη μας από τη χώρα μας, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δεν αισθανόταν πλέον δεσμευμένο από τους όρους που μας έθεσε ο επισκέπτη μας και συνέχισε τη δική του Μαρξιστική-Λενινιστική γραμμή.

Στις συνομιλίες του με τον Vukmanovich-Tempo^x, μεταξύ των άλλων, ο Σύντροφος Χρουστσόφ σύγκρινε τη στάση μας, όσον αφορά το ύφος της, με αυτό των Γιουγκοσλάβων και είπε ότι δεν συμφωνεί με το ύφος των Αλβανών. Θεωρούμε ότι η δήλωση του Σύντροφου Χρουστσόφ στον Vukmanovich-Τempo, με αυτόν τον εχθρό του Μαρξισμού, του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και της Αλβανίας, είναι λανθασμένη και πρέπει να καταδικαστεί. Νομίζουμε ότι καθένας πρέπει να παίρνει αυτό που του αξίζει, και εμείς, από την πλευρά μας, διαφωνούμε με συμφιλιωτικό τόνο του Σύντροφου Χρουστσόφ προς τους ρεβιζιονιστές. Ο λαός μας λέει ότι όταν αντικρίζεις τον εχθρό υψώνεις τη φωνή σου, όταν αντικρίζεις αγαπημένο σου πρόσωπο μιλάς με μελιστάλακτο ύφος.

Μερικοί σύντροφοι έχουν την εσφαλμένη άποψη ότι κρατούμε αυτή τη στάση προς τους Τιτοϊκούς επειδή δήθεν θέλουμε να είμαστε οι σημαιοφόροι του αγώνα ενάντια στο ρεβιζιονισμό, ή επειδή βλέπουμε αυτό το πρόβλημα από στενή οπτική γωνία, από καθαρά εθνική σκοπιά. Ως εκ τούτου, ισχυρίζονται, έχουμε ως σημείο αφετηρίας για αυτή μας τη στάση, αν όχι τη «σοβινιστική γραμμή», τουλάχιστον εκείνη του «στενού εθνικισμού». Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είδε πάντα το ζήτημα του γιουγκοσλάβικου ρεβιζιονισμού μέσα από το πρίσμα του Μαρξισμού-Λενινισμού, είδε πάντα και αγωνίστηκε εναντίον του ως το κύριο κίνδυνο για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ως κίνδυνο για την ενότητα του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

Αλλά ενώ είμαστε διεθνιστές, είμαστε ταυτόχρονα κομμουνιστές μιας δεδομένης χώρας, της Αλβανίας. Εμείς οι Αλβανοί κομμουνιστές δεν θα ονομαζόμασταν κομμουνιστές αν αποτυγχάναμε να υπερασπίσουμε την λευτεριά της ιερής χώρας μας με συνέπεια και αποφασιστικότητα από τις συνωμοσίες και τις πεμπτοφαλαγγίτικες επιθέσεις της Τιτοϊκής ρεβιζιονιστικής κλίκας, η οποία έχει ως στόχο την εισβολή στην Αλβανία, γεγονός που είναι ήδη γνωστό στο καθένα. Θα μπορούσαν οι Αλβανοί κομμουνιστές ενδεχομένως να επιτρέψουν η χώρα μας να γίνει το θήραμα του Τίτο, των Αμερικανών, των Ελλήνων ή των Ιταλών; Όχι, ποτέ!

Κάποιοι άλλοι μας συμβουλεύουν να μην μιλήσουμε κατά των Γιουγκοσλάβων, λέγοντας: «Γιατί φοβάστε; Σας υπερασπίζει η Σοβιετική Ένωση.» Έχουμε πει σ' αυτούς τους σύντροφοι, και τους λέμε και πάλι, ότι δε φοβόμαστε ούτε από τους Γιουγκοσλάβους τροτσκιστές, ούτε από κανέναν άλλο. Έχουμε πει, και το λέμε και πάλι, ότι, ως Μαρξιστές-Λενινιστές, ούτε για μια στιγμή δε θα πρέπει να μειώσουμε την ένταση της πάλης ενάντια στους ρεβιζιονιστές και τους ιμπεριαλιστές μέχρι να τους εξαφανίσουμε. Διότι, αν η Σοβιετική Ένωση πρόκειται να σας υπερασπίσει, θα πρέπει πρώτα να υπερασπίσετε τον εαυτό σας.

Οι Γιουγκοσλάβοι μας κατηγορούν ότι «είμαστε σωβινιστές, παρεμβαίνουμε στις εσωτερικές υποθέσεις τους και απαιτούμε επανακαθορισμό των Αλβανό-Γιουγκοσλαβικών συνόρων». Ορισμένοι φίλοι μας σκέφτονται και υπονοούν ότι οι Αλβανοί κομμουνιστές κολυμπούν σε τέτοια νερά. Λέμε σ' αυτούς τους φίλους, οι οποίοι σκέφτονται μ' αυτόν τον τρόπο, ότι είναι κατάφωρα εσφαλμένοι. Δεν είμαστε σοβινιστές, ούτε ζητήσαμε ούτε ζητάμε επανακαθορισμό των συνόρων. Αλλά αυτό που απαιτούμε, και συνεχώς θα απαιτούμε από τους Τιτοϊκούς - και θα τους ξεσκεπάζουμε μέχρι τέλους γι' αυτό - είναι ότι διέπραξαν το έγκλημα της γενοκτονίας κατά του Αλβανικού πληθυσμού στο Κόσοβο, ότι εφαρμόζουν τη λευκή τρομοκρατία κατά των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, ότι διώχνουν τους Αλβανούς από την πάτρια εδάφη τους και τους απελαύνουν μαζικά στην Τουρκία. Απαιτούμε την αναγνώριση των δικαιωμάτων της Αλβανικής μειονότητας στη Γιουγκοσλαβία σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Είναι αυτή η απαίτηση σοβινιστική ή Μαρξιστική;

Αυτή είναι η στάση μας για τα θέματα αυτά. Αλλά αν οι Τιτοϊκοί μιλούν για συνύπαρξη, ειρήνη, σχέσεις καλής γειτονίας και από την άλλη πλευρά, οργανώνουν συνωμοσίες, δημιουργούν στρατό μισθοφόρων και φασιστών στη Γιουγκοσλαβία με σκοπό να επιτεθούν στα σύνορά μας και να διαμελίσουν τη σοσιαλιστική μας Αλβανία, μαζί με τη μοναρχοφασιστική Ελλάδα, τότε μπορείτε να είστε σίγουροι ότι όχι μόνο θα ξεσηκωθεί με το όπλο στο χέρι ο Αλβανικός λαός στη νέα Αλβανία, αλλά επίσης και το ένα εκατομμύριο Αλβανών που ζουν κάτω από σκλαβιά των Τιτοϊκών, για να σταματήσουν το χέρι των εγκληματιών. Και αυτό είναι Μαρξιστικό, και αν συμβεί κάτι τέτοιο από τη μεριά τους, αυτό θα πράξουμε. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δεν επιτρέπει σε κανέναν να αντιμετωπίζει επιπόλαια ή να παίζει στη πολιτική με τα δικαιώματα του αλβανικού λαού.

Εμείς δεν επεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων, αλλά όταν, ως αποτέλεσμα της χαλάρωσης του αγώνα ενάντια στους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές, τα πράγματα πάνε τόσο μακριά ώστε σε μια φιλική χώρα όπως η Βουλγαρία τυπώνεται χάρτης των Βαλκανίων στον οποίο η Αλβανία περιλαμβάνεται μέσα στα σύνορα της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας, δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί. Μας λένε ότι αυτό συνέβη λόγω τεχνικού λάθους των εργαζομένων, αλλά γιατί δεν είχε συμβεί και παλαιότερα;

Αυτή δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Σε μια συνάντηση στη Sremska Μητροβίτσα, ο ληστοσυμμορίτης Rankovich επιτέθηκε στην Αλβανία, ως συνήθως, αποκαλώντας την «μια κόλαση όπου βασιλεύουν τα συρματοπλέγματα και οι μπότες των συνοριοφυλάκων», και λέγοντας ότι η δημοκρατία των Ιταλικών νεο-φασιστών ήταν πιο προηγμένη από τη δική μας.

Τα λόγια του Rankovich δε θα είχαν καμία σημασία για μας εκτός από το ότι οι Σοβιετικοί και Βούλγαροι πρεσβευτές στο Βελιγράδι, οι οποίοι συμμετείχαν στη σύσκεψη, ακούσαν αυτά τα λόγια με τη μεγαλύτερη ηρεμία, χωρίς να κάνουν την παραμικρή διαμαρτυρία. Διαμαρτυρηθήκαμε για το θέμα αυτό με συντροφικό τρόπο στις κεντρικές επιτροπές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας.

Στην απαντητική του επιστολή προς την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, ο Τόντορ Ζίβκοφ τόλμησε να απορρίψει τη διαμαρτυρία μας και αποκάλεσε την ομιλία του ληστή Rankovich θετική. Δε θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι ο Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας θα μπορούσε να περιγράψει ως θετική την ομιλία ενός ληστοσυμμορίτη όπως Rankovich, που τόσο κατάφωρα πρόσβαλε τη σοσιαλιστική Αλβανία, παρομοιάζοντάς την σαν κόλαση. Εμείς όχι μόνο απορρίπτουμε με περιφρόνηση αυτή την ανεπίτρεπτη προσβολή από τον πρώτο γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας, αλλά είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι το Βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα και ο ηρωικός Βουλγάρικος λαός θα ξεσηκώνονταν αν τα μάθαιναν αυτά. Τα πράγματα δεν θα πάνε καθόλου καλά αν επιτρέψουμε να κάνει ο ένας προς τον άλλο αυτά τα τεράστια λάθη.

Εμείς ποτέ, ποτέ δε θα συμφωνήσουμε με το Σύντροφο Χρουστσιόφ, και διαμαρτυρηθήκαμε σ' αυτόν τότε για τις συνομιλίες που είχε με τον Σοφοκλή Βενιζέλο σε σχέση με την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία. Ο Σύντροφος Χρουστσόφ γνωρίζει πολύ καλά ότι τα σύνορα της Αλβανίας είναι απαραβίαστα και ιερά, και ότι όποιος τα αγγίξει είναι ο επιτιθέμενος. Θα χυθεί αίμα αν κάποιος αγγίξει τα σύνορα της Αλβανίας. Ο Σύντροφος Χρουστσόφ έκανε ένα σοβαρότατο λάθος όταν είπε στο Βενιζέλο ότι είχε δει τους Έλληνες και τους Αλβανούς που εργάζονται μαζί ως αδέλφια στη Korga. Στην Korga, δεν υπάρχει καθόλου ελληνική μειονότητα, αλλά για αιώνες οι Έλληνες εποφθαλμιούσαν την περιοχή Kοrga, όπως κάνουν και με όλη την Αλβανία. Υπάρχει μια πολύ μικρή ελληνική μειονότητα στο Αργυρόκαστρο. Ο Σύντροφος Χρουστσόφ γνωρίζει ότι η ελληνική μειονότητα, εκτός από τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι Αλβανοί πολίτες, απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα, χρησιμοποιεί τη δική της γλώσσα, έχει τα δικά της σχολεία.

Οι απαιτήσεις των Ελλήνων, μεταξύ των οποίων και εκείνες του Σοφοκλή Βενιζέλου - γιο του Ελευθέριου Βενιζέλου που δολοφόνησε Αλβανούς και έκανε στάχτη ολόκληρες περιοχές της Νότιας Αλβανίας, ο πιο λυσσαλέος Έλληνας σοβινιστικής και ο πατέρας της Ιδέας της Μεγάλης Ελλάδας για το διαμελισμό της Αλβανίας και τη προσάρτησή της με το σύνθημα της αυτονομίας, είναι πολύ καλά γνωστές. Ο Σύντροφος Χρουστσόφ γνωρίζει πολύ καλά τη στάση του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, της Αλβανικής κυβέρνησης και του Αλβανικού λαού για το θέμα αυτό. Κατά συνέπεια, η αποφυγή να δώσει στο Σοφοκλή Βενιζέλο την απάντηση που του άξιζε, το να αφήσει ελπίδες και αυταπάτες και να πει ότι θα διαβιβάσει στους Αλβανούς συντρόφους τις επιθυμίες του Βρετανού πράκτορα, ενός σοβινιστή, ενός εχθρού του κομμουνισμού και της Αλβανίας - αυτά είναι απαράδεκτα από μέρους μας και αξίζουν καταδίκη.

Σύντροφε Χρουστσόφ, εμείς δώσαμε την απάντηση μας στον Σοφοκλή Βενιζέλο, και πιστεύουμε ότι μάθατε γι' αυτή μέσω του τύπου. Δεν είμαστε αντίθετοι με το κουβεντιάζετε πολιτικά με τον Σοφοκλή Βενιζέλο, αλλά θα πρέπει να αποφεύγετε να κουβεντιάζετε πολιτικά σε βάρος των συνόρων μας και των δικαιωμάτων μας, γιατί δεν επιτρέψαμε, ούτε θα επιτρέψουμε ένα τέτοιο πράγμα. Και δεν το κάνουμε αυτό ως εθνικιστές, αλλά ως διεθνιστές.

Κάποιοι μπορεί να θεωρούν εκτός τόπου αυτά τα πράγματα που σας λέω, δηλώσεις ακατάλληλες για το επίπεδο αυτής της συνόδου. Δεν θα ήταν δύσκολο να έφτιαχνα μια ομιλία με θεωρητικό δήθεν ύφος, να μιλήσω χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες και παραπομπές, να υπέβαλα μια γενική έκθεση για να σας ευχαριστήσω και να περάσει η σειρά μου. Αλλά το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας νομίζει ότι αυτή δεν είναι τέτοια περίπτωση. Αυτά που έχω πει μπορεί να φαίνονται σε κάποιους σαν επιθέσεις, αλλά αυτές είναι κριτικές που ακολούθησαν την κατάλληλη πορεία τους, οι οποίες έχουν γίνει παλαιότερα, όταν και όπου ήταν αναγκαίο, μέσα στα πλαίσια των Λενινιστικών κανόνων. Αλλά βλέποντας ότι το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο, θα ήταν σφάλμα να σιωπήσουμε, διότι οι στάσεις, τα έργα και οι πράξεις επιβεβαιώνουν, εμπλουτίζουν, και δημιουργούν τη θεωρία.

Πόσο γρήγορα η Σύνοδος του Βουκουρεστίου διοργανώθηκε και πόσο γρήγορα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας καταδικάστηκε για «δογματισμό»! Αλλά γιατί δεν πρέπει να οργανωθεί με τη ίδια ταχύτητα και μια σύνοδος για να καταδικάσει το ρεβιζιονισμός;

Έχει ξεσκεπαστεί ο ρεβιζιονισμός ολοκληρωτικά, όπως ισχυρίζονται οι Σοβιετικοί σύντροφοι; Όχι, με κανένα τρόπο! Ο ρεβιζιονισμός υπήρξε, και συνεχίζει να είναι, ο κύριος κίνδυνος. Ο Γιουγκοσλάβικος ρεβιζιονισμός δεν βγήκε από τη μέση και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται του αφήνει ελεύθερο το πεδίο για όλες τις μορφές δραστηριοτήτων του.

Και μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχουν ανησυχητικές εκδηλώσεις του σύγχρονου ρεβιζιονισμού και στ' άλλα κόμματα; Όποιος λέει όχι κλείνει τα μάτια του σ' αυτόν τον κίνδυνο, και μια ωραία μέρα θα ξυπνήσει και θα δει ότι μας συνέβησαν απρόσμενα γεγονότα. Είμαστε Μαρξιστές, και θα πρέπει να αναλύουμε τη δουλειά μας, όπως ακριβώς έκανε ο Λένιν και μας δίδαξε να κάνουμε. Δεν φοβόταν τα λάθη, τα κοίταζε κατάματα και τα διόρθωνε. Αυτός είναι ο τρόπος που το Μπολσεβίκικο Κόμμα ατσαλώνεται, και αυτός είναι ο τρόπος που τα κόμματά μας ατσαλώθηκαν.

Αλλά τι συμβαίνει στις γραμμές των κομμάτων μας;

Τι συμβαίνει στο στρατόπεδό μας μετά το 20ο Συνέδριο; Ο Σύντροφος Σουσλόφ μπορεί να αισθάνεται πολύ αισιόδοξος, και το εξέφρασε αυτό κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής, τον Οκτώβριο, όταν κατηγόρησε τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας, Σύντροφο Χίσνι Κάπο, για απαισιοδοξία στην άποψή του για αυτά που συμβαίνουν. Εμείς οι Αλβανοί κομμουνιστές δεν είμασταν απαισιόδοξοι, ακόμη και στις πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας του Κόμματος και του λαού μας, και ποτέ δεν θα είμαστε, αλλά θα πρέπει να είμαστε πάντα ρεαλιστές.

Πολλά έχουν ειπωθεί για την ενότητά μας. Αυτό είναι θεμελιώδες ζήτημα και θα πρέπει να αγωνιστούμε για να την ενισχύσουμε και να την σφυρηλατήσουμε. Αλλά γεγονός είναι ότι σε πολλά σημαντικά αρχιακά ζητήματα δεν έχουμε καθόλου ενότητα.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας είναι της γνώμης ότι τα πράγματα θα πρέπει να επανεξεταστούν υπό το πρίσμα μιας Μαρξιστικής-Λενινιστικής ανάλυσης και πρέπει να διορθωθούν τα λάθη. Ας πάρουμε το ζήτημα της κριτικής στο Στάλιν και στο έργο του. Το Κόμμα μας, ως Μαρξιστικό-Λενινιστικό, έχει πλήρη επίγνωση ότι η προσωπολατρία είναι εχθρικό φαινόμενο και επικίνδυνο για τα κόμματα και για το κομμουνιστικό κίνημα. Τα Μαρξιστικά κόμματα όχι μόνο δεν θα πρέπει να επιτρέπουν την ανάπτυξη της προσωπολατρίας, η οποία εμποδίζει τη δραστηριοποίηση των μαζών, αρνείται το ρόλο τους, είναι αντίθετη με την ανάπτυξη της ζωής του ίδιου του κόμματος και τους νόμους που τη διέπουν, αλλά θα πρέπει επίσης να αγωνιστούν με όλες τις δυνάμεις τους να την ξεριζώσουν όταν αρχίζει να εμφανίζεται ή όταν έχει ήδη εμφανιστεί σε μια συγκεκριμένη χώρα. Κοιτάζοντας την από αυτήν την οπτική γωνία, συμφωνούμε πλήρως ότι η προσωπολατρία του Στάλιν, θα πρέπει να επικριθεί ως επικίνδυνη εκδήλωση στη ζωή του κόμματος. Όμως, κατά τη γνώμη μας, το 20ο Συνέδριο, και ειδικά η «μυστική» έκθεση του Σύντροφου Χρουστσόφ, δεν έθεσε το ζήτημα του Συντρόφου Στάλιν σωστά, με έναν αντικειμενικό Μαρξιστικό-Λενινιστικό τρόπο.

Ο Στάλιν καταδικάστηκε για το θέμα βάρια και άδικα από το Σύντροφο Χρουστσόφ και το 20ο Συνέδριο.

Ο σύντροφος Στάλιν και το έργο του δεν ανήκουν μόνο στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης και στους Σοβιετικούς λαούς, αλλά σε όλους μας. Ακριβώς όπως είπε ο σύντροφος Χρουστσιόφ στο Βουκουρέστι ότι οι διαφορές δεν είναι μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, αλλά μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και του διεθνούς κομμουνισμού, όπως ακριβώς τον ευχαριστεί να λέει ότι οι αποφάσεις του 20ου και 21ου Συνεδρίου υιοθετήθηκαν από όλα τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα του κόσμου, με τον ίδιο τρόπο επίσης θάπρεπε να είναι δίκαιος και συνεπής στη κριτική στο έργο του Στάλιν, έτσι ώστε τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα του κόσμου να μπορούσαν να την υιοθετήσουν με απόλυτη βεβαιότητα [in all conscience].

Δεν μπορούν να υπάρχουν δύο μέτρα σύγκρισης, ούτε δύο μέτρα βάρους για τα θέματα αυτά. Τότε γιατί καταδικάστηκε ο Σύντροφος Στάλιν στο 20ο Συνέδριο, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τα άλλα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα του κόσμου; Γιατί αυτό το «ανάθεμα», που δόθηκε ενάντια στο Στάλιν, ξεπήδησε χωρίς να προειδοποιηθούν τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα στο κόσμου, και γιατί πολλά αδελφά κόμματα να μάθουν για αυτό μόνο όταν ο ιμπεριαλιστικός τύπος παρουσίασε, φαρδιά–πλατιά, τη «μυστική» έκθεση του Συντρόφου Χρουστσόφ;

Η καταδίκη του Συντρόφου Στάλιν επιβλήθηκε στο κομμουνιστικό και προοδευτικό κόσμο από τον Σύντροφο Χρουστσόφ. Τι θα μπορούσαν να κάνουν τα κόμματά μας κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, όταν αναπάντεχα, χρησιμοποιώντας το μεγάλο κύρος της Σοβιετικής Ένωσης, ένα τέτοιο ζήτημα έπεσε πάνω τους ξαφνικά;

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας βρέθηκε σε ένα μεγάλο δίλημμα. Δεν πείστηκε, και ποτέ δεν θα πειστεί, σχετικά με το ζήτημα της καταδίκης σύντροφος Στάλιν με αυτόν τον τρόπο και με εκείνες τις μορφές που χρησιμοποίησε ο Σύντροφος Χρουστσόφ. Το Κόμμα μας ενέκρινε, σε γενικές γραμμές, τις θέσεις του 20ου Συνεδρίου για το θέμα αυτό, αλλά παρ 'όλα αυτά, δεν περιορίζεται στα όρια που επιβάλλονται από αυτό το συνέδριο, ούτε υποκύπτει στους εκβιασμούς και εκφοβισμούς προς τη χώρα μας απ' το εξωτερικό

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας τήρησε ρεαλιστική στάση στο ζήτημα του Στάλιν. Ήταν δίκαιο και ευγνώμων προς αυτόν τον ένδοξο Μαρξιστική, τον οποίο, κανείς ανάμεσά μας δεν είχε «το θάρρος» να βγει και να τον επικρίνει, όσο ήταν ζωντανός, αλλά εναντίον του οποίου ρίχτηκε πολύ λάσπη όταν ήταν νεκρός, δημιουργώντας έτσι μια ανυπόφορη κατάσταση που αναιρεί τον καθοδηγητικό ρόλο του Ι.Β. Στάλιν για μια ολόκληρη ένδοξη εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν ιδρύθηκε το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο, όταν η Σοβιετική Ένωση ισχυροποιήθηκε, νίκησε με επιτυχία τις ιμπεριαλιστικές συνωμοσίες, συνέτριψε τους τροτσκιστές, μπουχαρινικούς και τους κουλάκους σαν τάξη, όταν η δημιουργία της βαριάς βιομηχανίας και της κολεκτιβοποίησης θριάμβευσε, με μια λέξη, όταν η Σοβιετική Ένωση έγινε μια κολοσσιαία δύναμη που έχτιζε με επιτυχία το σοσιαλισμό, που αγωνίστηκε με θρυλικό ηρωισμό και νίκησε το φασισμό στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν δημιουργήθηκε το ισχυρό σοσιαλιστικό στρατόπεδο και ούτω καθεξής.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας θεωρεί ότι δεν είναι σωστό, κανονικό ή Μαρξιστικό να σβηστεί το όνομα του Στάλιν και το σπουδαίο έργο όλης αυτής της χρονικής περιόδου, όπως γίνεται αυτή τη στιγμή. Πρέπει όλοι να υπερασπιστούμε το καλό και αθάνατο έργο του Στάλιν. Αυτός που δεν το υπερασπίζεται είναι οπορτουνιστής και δειλός.

Ως άνθρωπος, και ως ο ηγέτης του Μπολσεβίκικου Κομμουνιστικού Κόμματος μετά το θάνατο του Λένιν, ο Σύντροφος Στάλιν ήταν ταυτόχρονα ο πιο σημαντικός ηγέτης του διεθνούς κομμουνισμού, ο οποίος βοήθησε με πολύ θετικό τρόπο και με μεγάλο κύρος στην εδραίωση και την προώθηση των νικών του κομμουνισμού σε όλο τον κόσμο. Όλο το θεωρητικό έργο του Συντρόφου Στάλιν είναι φλογερή μαρτυρία της πίστης του στον ιδιοφυή δάσκαλό του, το μεγάλος Λένιν και στο Λενινισμό.

Στάλιν αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο· πάλεψε μέχρι το τέλος, με μεγάλη συνέπεια, για την ελευθερία των λαών των χωρών μας της λαϊκής δημοκρατίας.

Υπό το πρίσμα αυτό και μόνο, ο Στάλιν ανήκει στο σύνολο του κομμουνιστικού κόσμου και όχι μόνο στους Σοβιετικούς κομμουνιστές, ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους όλου του κόσμου και όχι μόνο στο Σοβιετικό εργαζόμενο λαό.

Εάν ο Σύντροφος Χρουστσιόφ και οι Σοβιετικοί σύντροφοι έβλεπαν αυτό το θέμα με αυτό το πνεύμα, τα κολοσσιαία λάθη που έγιναν θα είχαν αποφευχθεί. Αλλά έβλεπαν το ζήτημα του Στάλιν πολύ απλά και μόνο από την εσωτερική πλευρά της Σοβιετικής Ένωσης. Ωστόσο, κατά την άποψη του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, ακόμα και από αυτή την άποψη, το είδαν μονόπλευρα, βλέποντας μόνο τα λάθη του, παραβλέποντας σχεδόν εξ ολοκλήρου τη μεγάλη δράση του, τη σημαντική συμβολή του στην ισχυροποίηση της Σοβιετικής Ένωσης, στην σφυρηλάτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, στην οικοδόμηση της οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης, της βιομηχανία της, της κολεκτιβίστικής γεωργία της, και στην καθοδήγηση των Σοβιετικών λαών στη μεγάλη νίκη τους επί του Γερμανικού φασισμού.

Έκανε ο Στάλιν λάθη; Σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα γεμάτο με ηρωισμό, δοκιμασίες, αγώνες, θριάμβους, όχι μόνο ο Ιωσήφ Στάλιν προσωπικά, αλλά και η ηγεσία ως συλλογικό όργανο, δε θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποφυγή των λαθών. Ποιο είναι το κόμμα και ποιος είναι ο ηγέτης που μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έκανε λάθη στη δουλειά του; Όταν η υφιστάμενη Σοβιετική ηγεσία κριτικάρεται, οι σύντροφοι της Σοβιετικής ηγεσίας μας συμβουλεύουν να κοιτάζουμε μπροστά και μας λένε να αποφύγουμε τη πολεμική. Αλλά όταν έφτασαν στο Στάλιν, όχι μόνο δεν κοίταξαν μπροστά, αλλά γύρισαν προς δεξιά, γύρισαν εντελώς προς τα πίσω, για την αναζήτηση μόνο των αδύναμων σημείων στο έργο του Στάλιν.

Η προσωπολατρία του Στάλιν, θάπρεπε, φυσικά, να ξεπεραστεί. Αλλά μπορεί να ειπωθεί, όπως υποστηρίχτηκε, ότι η πηγή αυτής της προσωπολατρίας ήταν ο ίδιος ο Στάλιν; Η προσωπολατρία θα πρέπει να ξεπεραστεί οπωσδήποτε, αλλά ήταν αναγκαίο και ήταν σωστό να φτάσει στο σημείο ώστε να δείχνεται αμέσως με το δάκτυλο όποιος αναφέρεται στο όνομα του Στάλιν, να ατενίζεται με μισό μάτι οποίος χρησιμοποιεί κάποιο απόσπασμα από το έργο του Στάλιν; Με ταχύτητα και ζήλο, ορισμένα άτομα έσπασαν τα αγάλματα του Στάλιν και άλλαξαν τα ονόματα των πόλεων που είχαν το όνομά του. Αλλά γιατί πρέπει να πούμε περισσότερα; Στο Βουκουρέστι, γυρίζοντας προς τους Κινέζους συντρόφους, ο Σύντροφος Χρουστσόφ είπε, «Είστε προσκολλημένοι σε ένα νεκρό άλογο.» «Ελάτε να πάρετε τα κόκαλά του, αν το επιθυμείτε.» Αυτές οι αναφορές ήταν για τον Στάλιν.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δηλώνει επισήμως ότι αντιτίθεται σε αυτές τις ενέργειες και σε αυτές τις εκτιμήσεις για το έργο και το πρόσωπο του Ιωσήφ Β. Στάλιν.

Οι Σοβιετικοί σύντροφοι, γιατί ανακινήθηκαν αυτά τα ζητήματα με αυτόν τον τρόπο και με μια τέτοια στρεβλή μορφή, ενώ υπήρχαν οι δυνατότητες και για τα λάθη του Στάλιν και εκείνων της ηγεσίας να αντιμετωπιστούν σωστά, να διορθωθούν, χωρίς τη δημιουργία αυτού του μεγάλου πλήγματος στις καρδιές των κομμουνιστών όλου του κόσμου, που μόνο η αίσθηση της πειθαρχίας και το κύρος της Σοβιετικής Ένωσης το εμπόδισαν από το να ξεσπάσει;

Ο Σύντροφος Μικογιάν είπε ότι δεν τόλμησαν να κριτικάρουν το Σύντροφο Στάλιν όταν ήταν ζωντανός, γιατί θα τους έκοβε τα κεφάλια. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Σύντροφος Χρουστσόφ δεν θα κόψει τα κεφάλια μας, αν τον κριτικάρουμε σωστά.

Μετά το 20ο Συνέδριο, συνέβησαν στη Πολωνία τα γεγονότα που γνωρίζουμε, η αντεπανάσταση ξέσπασε στην Ουγγαρία, ξεκίνησαν οι επιθέσεις ενάντια στο Σοβιετικό σύστημα, αναταραχές σημειώθηκαν σε πολλά κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα του κόσμου, και τέλος αυτό, το οποίο συμβαίνει τώρα.

Έχουμε θέσει το ερώτημα: Γιατί συμβαίνουν αυτά τα πράγματα μέσα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, μέσα στο στρατόπεδό μας μετά το 20ο Συνέδριο; Ή μήπως αυτά τα πράγματα συμβαίνουν επειδή η ηγεσία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας είναι σεχταριστική, δογματική και απαισιόδοξη;

Ένα ζήτημα αυτού του είδους θα πρέπει να είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για μας, και θα πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή της ασθένειας και να τη θεραπεύσουμε. Σίγουρα, όμως, αυτή η ασθένεια δεν μπορεί να θεραπευτεί χτυπώντας στη πλάτη τον αποστάτη Τίτο, ούτε βάζοντας στη δήλωση ότι ο σύγχρονος ρεβιζιονισμός έχει νικηθεί οριστικά, όπως ισχυρίζονται οι Σοβιετικοί σύντροφοι.

Το κύρος του Λενινισμού ήταν και είναι καθοριστικό. Θα πρέπει να κατοχυρωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να καθαρίσει τις λανθασμένες απόψεις από παντού, και με ριζικό τρόπο. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για εμάς τους κομμουνιστές. Εάν υπάρχουν πράγματα που μπορούν και πρέπει να ειπωθούν ανοιχτά, ακριβώς όπως είναι, αυτό πρέπει να γίνει τώρα, σε αυτή τη σύνοδο, πριν να είναι πολύ αργά. Οι κομμουνιστές, πιστεύουμε, θα πρέπει να κοιμούνται με καθαρή συνείδηση. Θα πρέπει να αγωνίζονται να εδραιώσουν τη Μαρξιστική ενότητά τους, χωρίς όμως να κρατούν κρυφές τις επιφυλάξεις τους, χωρίς να καλλιεργούν αισθήματα ευνοιοκρατίας και δόλου. Ένας κομμουνιστής πρέπει να λέει ανοιχτά αυτό που έχει στην καρδιά του και τα ζητήματα πρέπει να κρίνονται σωστά.

Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι ευχαριστημένοι με ό,τι λέει το μικρό Κόμμα μας. Το μικρό μας κόμμα μπορεί να απομονωθεί, η χώρα μας μπορεί να υποστεί οικονομικά πίεση, προκειμένου να αποδειχθεί στο λαό μας ότι ηγεσία του δεν είναι δήθεν καλή. Το Κόμμα μας μπορεί να δέχθηκε και δέχεται επίθεση – ο Mikhail Suslov εξισώνει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας με τα αστικά κόμματα και παρομοιάζει τους ηγέτες του με τον Κερένσκι. Αλλά αυτό δεν μας φοβίζει. Είμαστε σκληραγωγημένοι σε τέτοια. Ο Rankovich δεν έχει πει χειρότερα πράγματα για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, ο Τίτο μας αποκάλεσε Γκέμπελς, αλλά παρ' όλα αυτά είμαστε Λενινιστές και αυτοί είναι τροτσκιστές, προδότες, λακέδες και πράκτορες του ιμπεριαλισμού.

Θα ήθελα να τονίσω ότι το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και ο Aλβανικός λαός έχουν δείξει στην πράξη πόσο αγαπούν, πόσο σέβονται τη Σοβιετική Ένωση και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης και ότι, όταν το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας κριτικάρει τα λάθη ορισμένων Σοβιετικών ηγετών, αυτό δεν σημαίνει ότι οι απόψεις μας και η στάση μας έχουν αλλάξει. Εμείς οι Αλβανοί έχουμε το Μαρξιστική θάρρος να κάνουμε κριτική σ' αυτούς τους συντρόφους με Μαρξιστική αυστηρότητα, τους λέμε οτιδήποτε με συντροφικό τρόπο, ανοίγουμε τις καρδιές μας και τους λέμε ειλικρινά αυτό που σκεφτόμαστε. Ποτέ δεν είμασταν υποκριτές, ούτε θα είμαστε ποτέ.

Παρά τη αυστηρότητα που δείχνουμε, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης μας αγαπά ακόμα, παρά το γεγονός ότι και εμείς, επίσης, μπορεί να κάνουμε λάθη, αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης και τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα του κόσμου δεν θα μας καταδικάσουν για την ειλικρίνειά μας, γιατί δεν μιλάμε πίσω από την πλάτη τους ή ορκιζόμαστε πίστη σε εκατοντάδες σημαίες.

Στο τέλος, θα ήθελα να πω λίγα λόγια σχετικά με το σχέδιο-δήλωση που μας υποβλήθηκε από την Επιτροπή Σύνταξης. Η αντιπροσωπεία μας είναι ενήμερη για αυτό το σχέδιο και εξετάστηκε προσεκτικά. Στο νέο σχέδιο δήλωσης που μας υποβλήθηκε έχουν γίνει πολλές τροποποιήσεις σε σύγκριση με την πρώτη παραλλαγή που υποβλήθηκε από την Σοβιετική αντιπροσωπεία, η οποία ελήφθη ως βάση για το έργο της Επιτροπής Σύνταξης. Με τις τροποποιήσεις που έγιναν σ' αυτό, το νέο σχέδιο-δήλωση έχει βελτιωθεί σημαντικά, τονίστηκαν πολλές σημαντικές ιδέες, μια σειρά από θέσεις έχουν διατυπωθεί πιο σωστά, και έχουν διαγραφεί η συντριπτική πλειοψηφία των υπαινιγμών κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.

Κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Σύνταξης, η αντιπροσωπεία του Κόμματός μας έκανε πολλές προτάσεις, μερικές από τις οποίες εγκρίθηκαν. Παρά το γεγονός ότι η αντιπροσωπεία μας δεν συμφωνούσε ότι ορισμένα σημαντικά ζητήματα αρχής έπρεπε να παραμείνουν όπως είχαν στο σχέδιο, συμφώνησε το έγγραφο να υποβάλλονταν σε αυτή τη σύνοδο, επιφυλασσόμενη του δικαιώματός της να εκφράσει τις απόψεις της για μια ακόμη φορά σε όλα τα ζητήματα για τα οποία διαφωνεί. Πάνω απ 'όλα, πιστεύουμε ότι αυτά τα πέντε ζητήματα, που συνεχίζουν να είναι παραφωνία, πρέπει να διευθετηθούν έτσι ώστε να μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα ντοκουμέντο το οποίο να έχει την ομόφωνη έγκριση όλων.

Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να καταστεί σαφές στην ανακοίνωση, η ιδέα του Λένιν, που εξέφρασε πρόσφατα ο σύντροφος Maurice Τορέζ, καθώς και ο Συντρόφος Suslov στην ομιλία του κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Σύνταξης, ότι μπορεί να υπάρξει πλέρια εγγύηση αποκλεισμού του πολέμου μόνο όταν ο σοσιαλισμός θα έχει θριαμβεύσει σε όλο τον κόσμο ή τουλάχιστον σε μια σειρά από μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες. Την ίδια στιγμή, η παράγραφος που αναφέρεται στη φραξιονιστική δράση ή δράση ομαδοποίησης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να διαγραφεί, διότι, όπως τονίσαμε επίσης και κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής, αυτό δεν συμβάλει στην εδραίωση της ενότητας, αλλά, αντίθετα, την υπονομεύει. Είμαστε επίσης υπέρ της διαγραφής των λέξεων που αφορούν την αντιμετώπιση των επικίνδυνων συνεπειών της προσωπολατρίας, ή αν δε διαγραφεί, της προσθήκης της φράσης «που συνέβη σε έναν αριθμό κομμάτων», που ανταποκρίνεται καλύτερα στην πραγματικότητα.

Δεν θέλω να καταναλώσω το χρόνο της συνάντησης σε αυτά τα ζητήματα και σε άλλες προτάσεις που έχουμε κάνει για το σχέδιο-δήλωση. Η αντιπροσωπεία μας θα κάνει συγκεκριμένες παρατηρήσεις, όταν θα ξεκινήσει η συζήτηση για το σχέδιο-δήλωση.

Πρέπει να το κάνουμε σωστά, και θα είναι σωτήριο, αν έχουμε το θάρρος σε αυτή τη σύνοδο να δούμε ξεκάθαρα τα λάθη και να θεραπεύσουμε τις βλαβερές συνέπειές τους, όπου και αν βρίσκονται, συνέπειες που απειλούν να επιδεινωθούν και να γίνουν επικίνδυνες. Δεν θεωρούμε ότι είναι λάθος όταν οι σύντροφοι μας επικρίνουν δίκαια και με στοιχεία, αλλά ποτέ δεν πρέπει να δεχτούμε ότι, χωρίς κανένα στοιχείο, μας αποκαλούν «δογματικούς», «σεχταριστές», «στενούς εθνικιστές», μόνο και μόνο επειδή αγωνιζόμαστε με επιμονή ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό, και ιδίως κατά γιουγκοσλάβικου ρεβιζιονισμού. Αν κάποιος θεωρεί τον αγώνα μας ενάντια στο ρεβιζιονισμό δογματισμό ή σεχταρισμό του λέμε, «Βγάλε τα ρεβιζιονιστικά γυαλιά σου, και θα δεις πιο καθαρά».

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας θεωρεί ότι η συνάντηση αυτή θα είναι ιστορική, διότι είναι μια συνάντηση σύμφωνη με την παράδοση των Λενινιστικών συνόδων και διασκέψεων που το Μπολσεβίκικο Κόμμα οργανώσε για να ξεσκεπάσει τις λανθασμένες απόψεις και για να τις ξεριζώσει αμέσως, για την ενίσχυση και ατσάλωση της ενότητας του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, βάσει του Μαρξισμού-Λενινισμού. Το Κόμμα μας Εργασίας θα συνεχίσει και στο μέλλον επίσης να αγωνίζεται με αποφασιστικότητα για το ατσάλωμα της ενότητάς μας, των αδελφικών δεσμών μας, της κοινή δράσης των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων μας, γιατί αυτό είναι η εγγύηση για το θρίαμβο της υπόθεσης της ειρήνης και της σοσιαλισμού ...

Έργα, τομ. 19

Ενβέρ Χότζια, Διαλεχτά Έργα, τομ. 3, σελ. 93, Αγγλική έκδοση, THE «8 NENTORI» PUBLISHING HOUSE, Τίρανα, 1980

iΗ Σύνοδος των 81 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων έγινε στη Μόσχα από τις 10 Νοεμβρίου έως την 1η του Δεκέμβρη 1960. Συνήλθε κάτω από εξαιρετικά πολύπλοκη κατάσταση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος σαν αποτέλεσμα της διάδοσης του σύγχρονου ρεβιζιονισμού και ιδιαίτερα τη διασπαστική αντι-Μαρξιστική δράση της Σοβιετικής ηγεσίας με επικεφαλής τον Χρουτσώφ.
Η αντιπροσωπεία του ΚΕΑ είχε επικεφαλής τον Σύντροφο Ενβέρ Χότζια. Η ομιλία που εκφωνήθηκε στη Σύνοδο της Μόσχας εγκρίθηκε στην 20η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΕΑ που έγινε στις 1 Νοεμβρίου 1960.

iiΓαλλικά στο κείμενο - loyal

iiiΤο Δεκέμβρη του 1959, ο Χρουστσιόφ, πρώην επικεφαλής της Σοβιετικής Κυβέρνησης, που ήταν για τη διευθέτηση την σημαντικών διεθνών ζητημάτων με τους αρχηγούς του ιμπεριαλισμού μέσω μόνο συνομιλιών, κανόνισε μέσω διπλωματικών δρόμων για τη σύγκληση μιας συνόδου συνάντησης κορυφής με τη συμμετοχή των επικεφαλής των κυβερνήσεων της ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας. Αυτή η σύνοδος ήταν να συγκληθεί το Μάιο του 1960, αλλά δεν συγκλήθηκε εξαιτίας του σαμποταρίσματος των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών και την αμφιταλαντευόμενη τυχοδιωκτική στάση του Χρουστσιόφ.

ivΔημιουργήθηκε το Γενάρη του 1949. Στα τέλη του Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς η ΛΔ της Αλβανίας έγινε ένα από τα μέλη του. Από ίδρυμα αμοιβαίας βοηθείας, με τον ερχομό στην εξουσία της Χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής κλίκας στη Σοβιετική Ένωση το Συμβούλιο Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας (Κομεκόν) εκφυλίστηκε και έγινε όργανο για την επίτευξη των σοσιαλιμπεριαλιστικών στόχων αυτής της κλίκας.

vΜέσω αυτής της πρότασης των διπλωματικών διακοινώσεων που η Σοβιετική Κυβέρνηση απεύθυνε στις κυβερνήσεις της Αλβανίας, Γιουγκοσλαβίας, Τουρκίας, Ελλάδας, Ιταλίας, Γαλλίας, Βρετανίας και ΗΠΑ, στις 25 Μαΐου 1959, πρότεινε τη δημιουργία, στα Βαλκάνια και στη περιοχή της Αδριατικής, μια ζώνη χωρίς πυρηνικά και πυραύλους

vi«Ανακοίνωση της Συνόδου των Αντιπροσώπων των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων των Σοσιαλιστικών Χωρών», Τίρανα, 1958, σελ. 24 (Αλβ. Εκδ.)

viiΕκείνη την εποχή Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του Ρουμάνικου Κόμματος Εργαζομένων

viiiΣτη 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΑ που συγκλήθηκε στο Μπεράτ το Νοέμβριο του 1944, η αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΓ προετοίμασε στα παρασκήνια μια συνωμοσία ενάντια στο ΚΚΑ με τη συμμετοχή αντικομματικών στοιχείων. Ο Κότσι Τζότζε και ο Πάντι Κρίστο όπως επίσης και ο Σεϊφούλα Μελισόβα και μερικοί άλλοι. Η κύρια επιδίωξη αυτής της συνωμοσίας ήταν η ανατροπή της ηγεσίας του Κόμματος με επικεφαλής το Σύντροφο Ενβέρ Χότζια και την αντικατάστασή της με νέα ηγεσία μισθωμένη από τους Γιουγκοσλάβους,

ixΑυτή η στάση κρατήθηκε μόνο στις αρχές.

xΈνας από τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές ηγέτες που στις αρχές του 1943 επέμβηκε στις εσωτερικές υποθέσεις της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας (σήμερα Κόμμα Εργασίας Αλβανίας) και διατύπωσε ποταπές κατηγορίες εναντίον μας.