Εδώ μπορείτε να βρείτε το Α' Μέρος - Κούβα, Φ.Κάστρο και Τσε Γκεβάρα - Η άποψη, το 1978, του Μαρξιστικού-Λενινιστικού Κινήματος
ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ
Είναι Σημαντικό Επίσης οι Μαρξιστές-Λενινιστές Κομμουνιστές να Συντρίψουν και τον Αριστερό Τυχοδιωκτισμό, τον απόγονο του Σύγχρονου Ρεβιζιονισμού
21 Οκτωβρίου 1968, Έργα Ένβέρ Χότζα, τόμος IV, σελ. 498-514
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας συναντούμε σύντροφοι από τον Ισημερινό. Φυσικά, θα θέλαμε να έχουμε πιο συχνές και μεγαλύτερης διάρκειας συνομιλίες μαζί σας, επειδή η πάλη του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μαρξιστικού-Λενινιστικού) του Ισημερινού, όπως επίσης και η πάλη των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων της Λατινικής Αμερικής, είναι πολύ σημαντική για την επανάσταση. Θεωρούμε τον αγώνας σας ως μεγάλη βοήθεια προς τη παγκόσμια επανάσταση και προς το Κόμμα μας το όποιο πάντα νοιώθει την ανάγκη να μαθαίνει και να επωφελείται από την πείρα των αδελφών κομμάτων
Ο Μαρξισμός-Λενινισμός, η γενική μας θεωρία, εφαρμοζόμενη στις συνθήκες κάθε χωράς, εμπλουτίζεται με τη καινούργια πείρα όλων των επαναστατικών κομμάτων. Η πείρα κάθε Μαρξιστικού-Λενινιστικού κόμματος αποκτημένη στη πορεία της δουλειάς του και της πάλη του ενάντια στους κοινούς εχθρούς, ιμπεριαλισμό και ρεβιζιονισμό, βοηθά ταυτόχρονα και τα άλλα κόμματα.
Εσείς σύντροφοι, με την επαναστατική σας δράση και τον αγώνα σας στην ήπειρο της Λατινικής Αμερικής, με πολυπληθής και υπέροχους και γεμάτους φλόγα λαούς, βρίσκεται σε διαρκή εξέγερση, σε επανάσταση, με τη πλήρη σημασία της λέξης. Επικεφαλής σήμερα των λαών αυτής της ηπείρου βρίσκονται τα αδελφά Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα. Η αντικειμενική Μαρξιστική-Λενινιστική κατανόηση από τη μεριά σας αυτών που συμβαίνουν στην ήπειρο σας γεμίζει με απεριόριστο ενθουσιασμό και εμπνέει τα πραγματικά Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής και βοηθά όλους μας να φέρουμε σε πέρας σε κάθε χώρα τις επαναστατικές μας δραστηριότητες σε εθνική κλίμακα, σε κλίμακα ηπείρου ή σε διεθνή κλίμακα ενάντια στους κοινούς μας εχθρούς : τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, τον σύγχρονο ρεβιζιονισμό με επικεφαλής τους σοβιετικούς ρεβιζιονιστές, και τους αντιδραστικούς οποιασδήποτε απόχρωσης.
Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, οι Αλβανοί κομμουνιστές νοιώθουν πολύ μεγάλη την ανάγκη των επαφών για την ανταλλαγή πείρας με όλα τα αδελφά κόμματα, επειδή οι στενές συνεργασίες μας κάνουν πιο ισχυρούς. Αν και βρισκόμαστε πολύ μακριά γεωγραφικά, στο μυαλό και στις καρδιές μας είμαστε πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο, και στις μέρες μας ο παράγοντας «απόσταση» δεν είναι μια αξεπέραστη δυσκολία.
Όπως μπορεί να έχετε δει και μονοί σας στη διάρκεια των επισκέψεών σας, έχουν γίνει πολλές αλλαγές στη χώρα μας από την εποχή του θριάμβου της επανάστασης μας. Αυτές οφείλονται στη σωστή Μαρξιστική-Λενινιστική γραμμή του κόμματος μας και το επαναστατικό πνεύμα του λαού μας. Για να σχηματίσετε πιο ακριβή εικόνα του Αλβανικού κράτους του παρελθόντος, ως Μαρξιστές-Λενινιστές που είμαστε, πρέπει να τη συγκρίνετε με τις φτωχότερες, τις πιο οπισθοδρομικές και τις πιο καταπιεσμένες περιοχές του σημερινού Ισημερινού. Όπως ακριβώς είναι η χώρα σας σήμερα, έτσι και η Αλβανία πριν από την Απελεύθερωσή της υπέφερε παρά πολύ κάτω από την βάρβαρη φεουδαρχική καταπίεση. Δεν είχαμε σχολεία. ο λαός δεν είχε να φάει, δεν είχε ρούχα να ντυθεί και του έλλειπαν οι πιο ζωτικές ανάγκες. Οι περισσότερες από τις πεδιάδες που είδατε, πριν την Απελευθέρωση, ήταν έλη και βαλτοί. Η ελονοσία, η φυματίωση και πολλές άλλες ασθένειες έπληξαν ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ειδικά τα παιδιά. Αλλά ως αποτέλεσμα της λαϊκής επανάστασης που καθοδήγησε το κόμμα μας, οι μετασχηματισμοί πραγματοποιήθηκαν σε τόσο πλατιά κλίμακα και τόσο γρήγορα που, χωρίς να θέλουμε να υπερηφανευτούμε, μπορούμε να τους περιγράψουμε ως κολοσσιαίους για τα Αλβανικά δεδομένα.
Όμως, ως Μαρξιστές, έχοντας αντικειμενική άποψη για την κατάσταση, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι, παράλλαμα με τις μεγάλες επιτυχίες που καταφέραμε, έχουμε επίσης αδυναμίες και έχουν απομείνει πολλά που πρέπει να γίνουν στο μέλλον, πρώτα-πρώτα, το ανέβασμα του επίπεδου των εργαζομένων μαζών ακόμα ψηλότερα, ιδιαιτέρα το πολίτικο και ιδεολογικό επίπεδο, όπως επίσης και το οικονομικό τους επίπεδο ∙ πρέπει να εργαστούμε σκληρά έτσι ώστε να καταστήσουμε τη χώρα μας ακόμα πιο ισχυρή στρατιωτικά, να ανεβάσουμε το εκπαιδευτικό και πολιτιστικό επίπεδο του λαού ακόμα ψηλότερα και όλα αυτά μόνο σε επαναστατικό Μαρξιστικό-Λενινιστικό δρόμο.
Το Κόμμα μας εργάζεται προς αυτές τις κατευθύνσεις. Μπορούμε να πούμε ότι τώρα έχουμε δημιουργήσει ένα στέρεο, πιο ισχυρό θεμέλιο, αλλά το κυριότερο είναι ότι κάθε τι που φτιάξαμε, το πετύχαμε με αποφασιστικό αγώνα ενάντια στις δυσκολίες της ανάπτυξης, περικυκλωμένοι από σκληρούς (rapid) εχθρούς, σε τέτοιες συνθήκες όπου η ανεξαρτησία, η ελευθερία και η ακεραιότητα της Πατρίδας μας ήταν σε συνεχή κίνδυνο. Τα δημιουργήσαμε αυτά παλεύοντας για την υπεράσπιση και ισχυροποίηση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής ενότητας του Κόμματος και του λαού, τα οποία αποτελούν ιδιαίτερο στόχο των εχθρικών επιθέσεων. Εργαστήκαμε ασταμάτητα για τη σφυρηλάτηση αυτής της ενότητας.
Η δύναμη μας βρίσκεται στη όλο και πιο μεγάλη ισχυροποίηση της ενότητας κόμματος-λαού. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας, επειδή οι κίνδυνοι της στρατιωτικής επέμβασης και με οποιοδήποτε άλλο μέσο ενάντια στη χώρα μας ήταν και συνεχίζουν να είναι μεγάλοι και συνεχείς, και από τους ιμπεριαλιστές και τους Τιτοϊκούς αποστάτες όπως επίσης και από τους Σοβιετικούς ρεβιζιονιστές μιλιταριστές, οι οποίοι, όπως έδειξε η κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας, δικαιολογούν τις ενέργειες τους με το ενδιαφέρον τους δήθεν για τη σταθεροποίηση των «αδελφών» κρατών.
Στις τωρινές επαναστατικές περιστάσεις, τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα, σε όλο το κόσμο, πρέπει να μάχονται αδιάκοπα για την ισχυροποίηση των γραμμών τους και τη Μαρξιστική-Λενινιστική ενότητά τους, να συνδέονται στενά με τις μάζες του λαού και το ένα κόμμα με το άλλο, επειδή το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα σε όλο το κόσμο είναι από τους σημαντικούς παράγοντες ματαίωσης των σχεδίων που εξυφαίνονται ενάντια στους λαούς και από τους Σοβιετικούς ρεβιζιονιστές και από τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές, οι οποίοι μέρα με τη μέρα ισχυροποιούν τις φασιστικές τους δικτατορίες, με σκοπό να διαφεντεύουν στο κόσμο. Τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα πρέπει επίσης να αυξήσουν την επαγρύπνησή τους.
Πάντα, αλλά ιδιαιτέρα στις περιστάσεις που ζούμε σήμερα, η χώρα με συνέπεια ενίσχυσε και θα ενισχύει την ενότητα και επαγρύπνηση της. Για αυτό το σκοπό, όπως πάντα, πήραμε ιδεολογικά, πολίτικα, οικονομικά και στρατιωτικά μετρά. Όλος ο λαός μας είναι εξοπλισμένος με τη πλήρη σημασία της λέξης. Κάθε Αλβανός ,κάτοικος πολύς ή χωριού, έχει στο σπίτι του το δικό του όπλο. Αυτός ο ίδιος ο στρατός μας, ο στρατός του στρατιώτη λαού, είναι έτοιμος ανά πασά στιγμή να πλήξει οποιοδήποτε εχθρό ή συνασπισμό εχθρών. Και η νεολαία, επίσης, είναι στο πόδι. Η μάχιμη ετοιμότητα δεν παρεμβαίνει καθόλου στο έργο της σοσιαλιστικής μας οικοδόμησης. Αντίθετα, επιταχύνει ακόμα πιο πολύ την ανάπτυξη της οικονομίας και του πολιτισμού της χωράς μας.
Τώρα, οι Σοβιετικοί και Γιουγκοσλάβοι ρεβιζιονιστές, οι Έλληνες και Ιταλοί φασίστες γνωρίζουν πολύ καλά ότι εάν τολμήσουν να ξεκινήσουν οποιαδήποτε περιπέτεια ενάντια στην Αλβανία, ποτέ δεν θα ετύχαιναν, αντίθετα θα έρχονταν αντιμέτωποι με τα θανάσιμα χτυπήματα μας. Αυτό το έχουμε ξεκαθαρίσει στον καθένα και συνεχεία. Κατά συνέπεια, γενικά, η κατάσταση στη χώρα μας είναι στέρεα, ασφαλής και με λαμπρές προοπτικές. Ωστόσο, δεν πρέπει να επαναπαυτούμε στις δάφνες μας ως προς αυτό, αλλά να πρέπει να εργαζόμαστε όλο και πιο πολύ κάθε μέρα που περνά.
Είναι καθαρό σε όλους ότι σήμερα στη Σοβιετική Ένωση υπάρχει μια στρατιωτική φασιστική δικτατορία. Αλλά, όπως είναι γνωστό, όπου υπάρχει καταπίεση υπάρχει επίσης και δραστηριότητα (movement), αρά, και στη Σοβιετική Ένωση και στις χώρες δορυφόρους της, υπάρχει επαναστατικό κίνημα το όποιο σταθερά αναπτύσσεται (is mounting). Μεγάλη πίεση ασκείται σήμερα και στη Σοβιετική Ένωση από τους ιμπεριαλιστές. Από τη μια μεριά, οι ιμπεριαλιστές έχουν σαν στόχο να την νικήσουν ως ανταγωνίστρια ιμπεριαλιστική δύναμη, και από την άλλη, να εμποδίσουν, με κάθε θυσία, την εμφάνιση επαναστατικών κινημάτων, ή να τα καταστείλουν αμέσως εάν εμφανιστούν, όχι μόνο στη Σοβιετική Ένωση αλλά και στις χώρες που είναι δορυφόροι της.
Από τη μεριά της, η Σοβιετική Ένωση προσπαθεί να επιτύχει δυο αντικειμενικούς στόχους : πρώτον, να συντρίψει οποιοδήποτε επαναστατικό κίνημα που μπορεί να ξεσπάσει, και δεύτερο, καθώς δεν είναι σε θέση να νικήσει τις Ενωμένες Πολιτείες ως ανταγωνίστρια ιμπεριαλιστική δύναμη, προσπαθεί να διατηρήσει τις θέσεις της και να σιγουρέψει ότι μαζί με τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και ο καθένας για τον εαυτό του θα κάνουν κουμάντο στις περιοχές που βρίσκονται στις σφαίρες επιρροής τους.
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που μαθαίνουμε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) του Ισημερινού σημειώνει προόδους. Οι σύντροφοι που πριν από λίγο συναντήσατε με πληροφόρησαν για τις συζητήσεις που είχατε μαζί τους και την πείρα που ανταλλάξατε. Πραγματοποιούμε ειδικές συναντήσεις έτσι ώστε να κρατούμε ενημερωμένο το Πολίτικο Γραφείο της ΚΕ σχετικά με αυτές τις πολύ χρήσιμες και καρποφόρες ανταλλαγές απόψεων και πείρας μεταξύ του Κόμματος μας και των άλλων αδελφών κομμάτων. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που το Κόμμα σας ασταμάτητα σφυρηλατείται και προοδεύει σε Μαρξιστικό-Λενινιστικό δρόμο. Επί πλέον, συμφωνούμε πλέρια με τις απόψεις του Κόμματος σας και είμαστε πεπεισμένοι ότι ο δρόμος που ακολουθείτε είναι ο σωστός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ξέρετε καλυτέρα από οποιοδήποτε άλλον τα προβλήματα που σας αφορούν και ο σωστότερος τρόπος για τη λύση τους είναι να στηριζόσαστε πάντα στην ιδεολογία μας, το Μαρξισμό-Λενινισμό.
Μόνο το Κόμμα σας είναι σε θέση να επεξεργαστεί τις κατάλληλες τακτικές σας, στηριγμένες, φυσικά, στη Μαρξιστική-Λενινιστική στρατηγική, επειδή, ως η κάρδια του προλεταριάτου και του λαού του Ισημερινού, γνωρίζει καλυτέρα από το καθένα την κατάσταση στη χώρα και των (legitimate) προσδοκιών του λαού σας. Για αυτό, όσο το Κόμμα σας έχει σωστή στρατηγική βασισμένη στο Μαρξισμό-Λενινισμό, οι τακτικές που επεξεργάζεστε θα είναι σωστές και επαναστατικές. Και εμείς επίσης στη διάρκεια του Εθνικού Απελευθερωτικού Πολέμου χρησιμοποιήσαμε διαφορές τακτικές, όπως ακριβώς κάνετε κι εσείς.
Τα κόμματα μας πρέπει να προσπαθήσουν να μάθουν και να ωφεληθούν το ένα από το άλλο. Αλλά κάθε κόμμα πρέπει να έχει στο μυαλό του ότι ορισμένα ζητήματα από τη πείρα των άλλων κομμάτων είναι κατάλληλα μόνο για τις συνθήκες των αντίστοιχων χωρών τους, και πολλά από αυτά μπορεί είναι ακατάλληλα στις συνθήκες άλλων χωρών. Πρέπει να επεξεργάζονται και να υιοθετούν την πείρα των άλλων κομμάτων όταν διαπιστώνουν ότι την έχουν ανάγκη και ότι ταιριάζει με τις δίκες τους συγκεκριμένες συνθήκες, αλλιώς πέφτουν στο λάθος των στερεότυπων. Σε σχέση με τη δίκη μας πείρα, δεν μπορούμε να σας πούμε εάν πολλές από τις δίκες μας τακτικές είναι ή δεν είναι κατάλληλες για σας. Από εσάς εξαρτάται να τη μελετήσετε και να επιλέξετε ο,τι θέλετε από αυτή, αλλά νομίζουμε ότι πρέπει να έχετε κατά νου ότι ο Μαρξισμός-Λενινισμός, οι γενικοί νομοί της προλεταριακής επανάστασης μας προμηθεύουν την πυξίδα η οποία μας βοηθά να αποφεύγουμε σφάλματα σε αυτό το ζήτημα. Μόνο αυτοί οι νόμοι εξασφαλίζουν ένα γνήσιο Μαρξιστικό-Λενινιστικό κόμμα από τέτοια λάθη.
Έχουμε ξεκάθαρη άποψη για αυτούς τους νόμους και προσπαθούμε να εξοικειωθούμε με αυτούς κάθε μέρα και πιο πολύ, και για αυτό το λόγο ποτέ δεν πέσαμε στο ρεβιζιονισμό, ή στο τροτσκισμό, αριστερό τυχοδιωκτισμό ή σε άλλη αντί-Μαρξιστική τάση.
Εσείς είστε πιο εξοικειωμένοι από εμάς με αυτές τις θεωρίες, με τους κινδύνους και τη ζημιά που προξενούν. Για παράδειγμα, Ο Τσε Γκεβάρα σκοτώθηκε. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί, μιας και ένας επαναστάτης μπορεί να σκοτωθεί. Ο Τσε Γκεβάρα, όμως, ήταν θύμα των ίδιων των δικών του μη Μαρξιστικών-Λενινιστικών του απόψεων.
Ποιος ήταν ο Τσε Γκεβάρα; Όταν μιλάμε για τον Τσε Γκεβάρα, εννοούμε κάποιον που παρουσιάζεται ως Μαρξιστής, που σε σύγκριση με το περιεχόμενο της έννοιας «Μαρξιστής», κατά την γνώμη μου, ο Τσε Γκεβάρα ήταν κάτι πολύ λιγότερο. (When we speak of Che Guevara, we also mean somebody else who poses as a Marxist, in comparison to whom, in our opinion, Che Guevara was a man of fewer words.). Ήταν αντάρτης, επαναστάτης αλλά όχι Μαρξιστής-Λενινιστής όπως γίνεται προσπάθεια να τον παρουσιάσουν. Μπορεί να κάνω λάθος – εσείς οι Λατινοαμερικάνοι γνωρίζετε καλυτέρα ο,τι έχει σχέση με το Τσε Γκεβάρα, αλλά νομίζω ότι ήταν ένας αριστεριστής μαχητής. Είναι ένας αστός και μικροαστικός αριστεριστής, που συνδύαζε μερικές ιδέες που ήταν προοδευτικές, αλλά επίσης και αναρχικές, οι όποιες, σε τελική ανάλυση, οδηγούν στο τυχοδιωκτισμό.
Οι απόψεις του Τσε Γκεβάρα και οπουδήποτε αλλού που παρουσιάζεται ως Μαρξιστής και διεκδικεί την «πατρότητα» αυτών των ιδεών ποτέ δεν είχαν ούτε και έχουν καμιά σχέση με το Μαρξισμό-Λενινισμό. Ο Τσε Γκεβάρα είχε κάποιες «exclairicies» στην υιοθέτηση ορισμένων Μαρξιστικών-Λενινιστικών αρχών, αλλά δεν μετατράπηκαν σε μια πλήρη φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων τέτοια ώστε να τον ωθήσει σε επαναστατικές ενεργείς. ( but they still did not become a full philosophical world-outlook which could impel him to genuinely revolutionary actions)
Δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Τσε Γκεβάρα και οι σύντροφοι του ήταν δήλοι. Όχι, σε καμιά περίπτωση ! Αντίθετα, ήταν γενναίοι άνθρωποι. Υπάρχουν επίσης και αστοί που είναι γενναίοι. Αλλά οι μονοί πραγματικά ήρωες και πραγματικά γενναίοι προλετάριοι επαναστάτες είναι εκείνοι που έχουν ως σημείο εκκίνησης τις Μαρξιστικές-Λενινιστικές φιλοσοφικές αρχές και θέτουν όλη τη φυσική και νοητική τους ενεργεία στην υπηρεσία του παγκόσμιου προλεταριάτου για την απελευθέρωση των λαών από το ζυγό των ιμπεριαλιστών, φεουδαρχών και άλλων.
Υπερασπίσαμε την Κουβανική επανάσταση επειδή ήταν ενάντια στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές. Ως Μαρξιστές-Λενινιστές ας μελετήσουμε λίγο και τις ιδέες που την καθοδήγησαν σε αυτόν τον αγώνα. Η Κουβανική επανάσταση δεν άρχισε βασισμένη στο Μαρξισμό-Λενινισμό και δεν διεξήχθη πάνω στη βάση των νομών της προλεταριακής επανάστασης ενός Μαρξιστικού-Λενινιστικού κόμματος. Μετά την απελευθέρωση της χωράς, ο Κάστρο δεν έδρασε σε Μαρξιστικό-Λενινιστικό δρόμο (Castro did not set out on the Marxist-Leninist course), αλλά αντίθετα, συνέχισε το δρόμο των δικών του φιλελεύθερων ιδεών. Είναι γεγονός, που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί, ότι οι συμμετέχοντες σε αυτή την επανάσταση πήραν τα όπλα και πήγαν στα βουνά, αλλά είναι επίσης αναντίρρητο γεγονός ότι δεν πάλεψαν ως Μαρξιστές-Λενινιστές. Οδήγησαν τους μαχητές της ελευθερίας ενόντα στη κλίκα του Μπατίστα και τον νίκησαν κυρίως επειδή αυτή η κλίκα ήταν αδύναμος κρίκος του καπιταλισμού. Ο Μπατίστα ήταν ένας υπάκουος λακές του ιμπεριαλισμού, που κάθισε στο σβέρκο του Κουβανικού λαού. Ο Κουβανικός λαός, όμως, πολέμησε και νίκησε αυτή τη κλίκα και ταυτόχρονα και τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό ….
Κατά τη γνώμη μας, η θεωρία ότι η επανάσταση διεξάγεται από μερικούς «ήρωες» αποτελεί κίνδυνο για το Μαρξισμό-Λενινισμό, ιδιαιτέρα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Η Νότιο-Αμερικανική ήπειρό σας έχει μεγάλες επαναστατικές παραδόσεις, αλλά, όπως είπαμε παραπάνω, έχει επίσης και κάποιες άλλες παραδόσεις που μπορεί να φαίνονται επαναστατικές αλλά που, στη πραγματικότητα, δεν βρίσκονται πραγματικά στο δρόμο της επανάστασης. Κάθε πραξικόπημα ονομάζεται επανάσταση ! Αλλά ένα πραξικόπημα δεν μπορεί ποτέ να είναι επανάσταση, επειδή η μια κλίκα που ανατράπηκε αντικαθιστάται από μια άλλη, με μια λέξη, τα πράγματα παραμένουν όπως ήταν και πριν. Μαζί με όλους τους πυρήνες αντί-Μαρξιστικών τάσεων που ακόμα υπάρχουν στις γραμμές των παλιών κομμάτων που τεθήκαν στην υπηρεσία της αντεπανάστασης, υπάρχει τώρα και μια άλλη τάση που αποκαλούμε αριστερό τυχοδιωκτισμό.
Αυτή η τάση, και οι άλλες τάσεις που είναι απόγονοι της αστική ιδεολογίας, του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, συνιστούν μεγάλες απειλές για το λαούς, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των Λατινο-Αμερικανικών χωρών. Προσεκτικά μεταμφιεσμένος, ο σύγχρονος ρεβιζιονισμός συνιστά έναν μεγάλο απατεώνα των λαών και των επαναστατών. Σε διαφορετικές χώρες χρησιμοποιεί διαφορετικές μεταμφιέσεις. Στη Λατινική Αμερική, ο Καστροϊσμός μεταμφιέστηκε σε Μαρξισμό-Λενινισμό, οδηγεί τους λαούς, ακόμα και τους επαναστάτες, σε αριστερό τυχοδιωκτισμό. Αυτή η τάση δείχνει σαν να είναι ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό. Έτσι σκάφτοντας όσοι είναι ιδεολογικά ανώριμοι, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι Καστροϊκοί δεν αντιπαρατίθενται ενάντια στους συγχρόνους ρεβιζιονιστές. Αντίθετα, είναι στην υπηρεσία τους. Οι διαφορετικές πορείες που ακολουθεί ο καθένας τους, οδηγούν στο ίδιο σημείο.
Όποτε οι Σοβιετικοί ρεβιζιονιστές αποτυγχάνουν να εμποδίσουν της μάζες της εργατικής τάξης και των λαών από τη διεξαγωγή της επανάστασης, παρεμβαίνει αυτή η τάση και, μέσω κάποιου πραξικοπήματος, καταστρέφει αυτό που δεν μπορούν να καταστρέψουν οι ρεβιζιονιστές (The question whenever the Soviet revisionists fail to prevent the masses of the working class and the people from carrying out the revolution, this trend steps in and, by means of a putsch, destroys what the revisionists are unable to destroy by means of evolution). Οι Σοβιετικοί ρεβιζιονιστές και όλες οι προδοτικές κλίκες που είναι επικεφαλής των ρεβιζιονιστικών κομμάτων κυρώσουν την μετεξέλιξη (του καπιταλισμού σ.μ), της (ειρηνικής σ.μ.) συνύπαρξης, και όλες εκείνες τις αντί-Μαρξιστικές θεωρίες που γνωρίζουμε. Από τους όρους που χρησιμοποιεί, ο αριστερός τυχοδιωκτισμός δείχνει πιο επαναστατικός, επειδή είναι υπέρμαχος της ένοπλης πάλης ! Αλλά τι εννοεί με την ένοπλη πάλη; Ολοφάνερα – τα πραξικοπήματα. Ο Μαρξισμός-Λενινισμός μας διδάσκει ότι μόνο προχωρώντας με συνετά και σοβαρά βήματα, μόνο στηριγμένοι αποφασιστικά στις αρχές της Μαρξιστικής-Λενινιστικής θεωρίας, μόνο καθιστώντας τις μάζες, στη διάρκεια της προετοιμασίας και στη διάρκεια του ξεσπάσματος της ένοπλης εξέγερσης, συνειδητές μπορεί να εξασφαλιστεί η νίκη, και μόνο κατ’αυτό το τρόπο δεν θα πέσουμε ποτέ στον αριστερό τυχοδιωκτισμό.
Οι συγγράφεις της θεωρίας ότι ο «κινητήρας εκκίνησης» θέτει σε κίνηση το «μεγάλο κινητήρα» δείχνουν σαν να είναι υπέρ του ενόπλου αγώνα, αλλά στη πραγματικότητα είναι ενάντια σε αυτόν και δρουν έτσι ώστε να τον καταστήσουν αναξιόπιστο. Το παράδειγμα και το τραγικό τέλος του Τσε Γκεβάρα, η υποστήριξη και διάδοση αυτής της θεωρίας και από άλλους αυτοαποκαλούμενους Μαρξιστές, που αντιτίθενται στους μεγαλειώδεις αγώνες των μαζών των λαών, είναι δημοσιά γνωστά γεγονότα τα οποία ανατρέπουν τους ισχυρισμούς τους : Πρέπει να φυλαγόμαστε από το λαό για να μη μας προδώσει, για να μας μη παραδώσει στην αστυνομία ∙ πρέπει να δημιουργήσουμε «πέρα για πέρα» (“wild”) απομονωμένα (ένοπλα) αποσπάσματα, έτσι ώστε ο εχθρός να μην πληροφορείται για αυτά (τα αποσπάσματα) και να μην ανταποδίδει με πράξεις τρομοκρατίας ενάντια στο πληθυσμό ! Δημοσιοποιούν αυτές και πολλές άλλες μπερδεμένες θεωρίες, τις όποιες γνωρίζετε τόσο καλά. Τι είδους Μαρξισμός-Λενινισμός είναι αυτός που τάσσεται υπέρ των επιθέσεων ενάντια στον εχθρό, πολεμώντας τον με αυτά τα «πέρα για πέρα» (“wild”) απομονωμένα (ένοπλα) αποσπάσματα κλπ. χωρίς ένα Μαρξιστικό-Λενινιστικό κόμμα να καθοδήγει αυτόν τον αγώνα? Δεν υπάρχει τίποτα Μαρξιστικό-Λενινιστικό σε αυτό. Τέτοιες αντί-Μαρξιστικές και αντί-Λενινιστικές θεωρίες δεν μπορούν να φέρουν τίποτα άλλο παρά ήττα για τον Μαρξισμό-Λενινισμό και την επανάσταση, όπως συνέβη με το εγχείρημα του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία.
Αυτή η τάση οδηγεί στη δυσφήμηση της θέσης του ένοπλου ξεσηκωμού. Τι μεγάλη ζημιά προξενεί στην επανάσταση ! Με τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, οι μάζες των κοινών ανθρώπων, οι μολυσμένες από την επίδραση αυτών των αναρχικών απόψεων, θα σκάφτοντας : «Τώρα δεν υπάρχει κανείς άλλος να μπει επικεφαλής μας, να μας απελευθερώσει!» Ή ίσως να δημιουργηθεί ξανά μια ομάδα λαού να πάρει τα βουνά με κάποιον άλλο Γκεβάρα για να κάνει την «επανάσταση», και οι μάζες, που περιμένουν πολλά από αυτά τα άτομα και φλέγονται από επιθυμία να πολεμήσουν την αστική τάξη, μπορεί να απογοητευτούν υποστηρίζοντας τα. Και τι θα συμβεί; Κάτι που είναι ξεκάθαρο σε μας. Αφού αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι η εμπροσθοφυλακή της εργατικής τάξης, αφού δεν καθοδηγούνται από τις διαφωτιστικές αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού, θα παρεξηγηθούν από τις πλατιές μάζες και αργά ή γρήγορα θα αποτύχουν, αλλά την ιδία στιγμή η αληθινός αγώνας θα καταστεί αναξιόπιστος, επειδή οι μάζες δεν θα αντιμετωπίζουν την ένοπλη εξέγερση ως άξια εμπιστοσύνης. Πρέπει να προετοιμάσουμε τις μάζες πολίτικα και ιδεολογικά και να πειστούν από τη Δακίας τους πείρας. Για αυτό λέμε ότι αυτή η θεωρία που στέκεται εμπόδιο, αυτή η αντιδραστική θεωρία για την επανάσταση που διαδίδεται στη Λατινική Αμερική είναι απόγονος του σύγχρονου ρεβιζιονισμού και πρέπει να ξεσκεπαστεί μέσω του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Ορισμένοι ηγέτες Λατινο-Αμερικανικών κρατών τηρούν (in odd word) στα λογία μια συγκαλυμμένη «εναντίωση» στη Σοβιετική Ένωση, αλλά δε μπορούμε να συμπεράνουμε από αυτό ότι αντιτίθενται σε αυτή πραγματικά. Αυτές οι λέξεις χρησιμοποιούνται , από τη μια μεριά, μόνο για πίεση και εκβιασμό με σκοπό να αποκομίσουν κάποιο όφελος και από την άλλη για να εξαπατήσουν τους αφελείς. Εάν οι υποστηρικτές τέτοιων θεωριών είχαν σα σκοπό να σταματήσουν να υπηρετούν τους Σοβιετικούς στις προσπάθειες τους για ιμπεριαλιστή-ρεβιζιονιστική επέκταση, η τελευταία θα τους έκοβε όλη τη βοήθεια. Γνωρίζουμε πολύ καλά τους Σοβιετικούς. Ωστόσο, δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, επειδή υπηρετούν καταπληκτικά καλά τους Σοβιετικούς. Για αυτό το λόγο οι Σοβιετικοί ρεβιζιονιστές συνεχίσουν να τους δίνουν βοήθεια και τους να κρατούν ζωντανούς.
Είναι καθήκον των Μαρξιστών-Λενινιστών να ξεσκεπάσουν αυτές τις αντί-Μαρξιστικές τάσεις, των υποστηρικτών τους που αυτοαποκαλούνται Μαρξιστές-Λενινιστές και χρησιμοποιούν τη Μαρξιστική ορολογία μόνο ως μάσκα χωρίς την οποία δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν ως τέτοιοι που είναι. Πρέπει να ξεσκίσουμε το προσωπείο τους και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της οργανωμένης πάλης σε Μαρξιστικό-Λενινιστικό δρόμο, όπως κάνετε εσείς σύντροφοι από τον Ισημερινό και άλλοι.
Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι για το δρόμο που ακλουθείτε για το δυνάμωμα του Κόμματος και τις σωστές απόψεις που έχετε για τον ένοπλο αγώνα. Εάν εμείς οι Μαρξιστές δεν κατανοήσουμε πλήρως ότι το κόμμα πρέπει να είναι ισχυρό σαν ατσάλι και ότι αυτό είναι δυνατόν να επιτευχτεί μόνο σε Μαρξιστικό-Λενινιστικό δρόμο, δεν πρόκειται να ατυχούμε καμιά νίκη. Και ο λαός μας επίσης πολέμησε στο παρελθόν, όπως και ο δικός σας λαός, αλλά δεν νίκησε. Από τους κόλπους του λαού βγήκαν άτομα πολύ καλά και ικανά, προσωπικότητες με ξεκάθαρες απόψεις και μεγάλη επαναστατική αποφασιστικότητα, οι οποίοι πολέμησαν ενάντια στου Τούρκους με το όπλο και τη πένα, και αργότερα, εναντίον και των άλλων εισβολέων. Αλλά μάταια έδωσαν το αίμα τους και μόχθησαν τόσο. Οι αστοί και οι φεουδάρχες εκμεταλλεύτηκαν τις νίκες του λαού, όπως επίσης και αυτά τα εξαιρετικά άτομα, για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα, ενώ ο λαός συνέχισε να καταπιέζεται όπως και πριν. Αυτά συνέβησαν επειδή δεν υπήρχαν ούτε καν δημοκρατικά κόμματα, πόσο μάλλον Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα , για μπουν επικεφαλής του λαού. Μόνο μετά τη δημιουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος μπόρεσε ο Αλβανικός λαός να πραγματοποιήσει τις προαιώνιες προσδοκίες του ∙ μόνο κάτω από την καθοδήγηση του δεν πήγαν στα χαμένα ο ιδρώτας και το αίμα του. Αρά, αυτό που εξασφαλίζει τη νίκη των λαών είναι καθοδήγηση του Μαρξιστικού-Λενινιστικού κόμματος, και όχι οι δραστηριότητες του αντάρτικου «κέντρου» όπως διαδίδουν κάποιοι.
Χαιρόμαστε που εσείς σύντροφοι του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) του Ισημερινού ξεκαθαρίσατε το Κόμμα σας από τα εχθρικά στοιχειά που είναι ενάντια στο πραγματικό Μαρξιστικό-Λενινιστικό κόμμα. Μας δίνει μεγάλη χαρά να διαπιστώνουμε ότι έχετε ξεκάθαρη άποψη για την τρόπο ισχυροποίησης και ανάπτυξης του κόμματος, για το ποια ταξικά στοιχειά πρέπει να βρίσκονται στις γραμμές του, για το τρόπο επέκτασης του κόμματος στην ύπαιθρο, και πρώτα-πρώτα, για το ρίζωμα του κόμματος ακόμα πιο βαθιά στις γραμμές της εργατικής τάξης. Οι άνθρωποι δε γεννηθήκαν κομμουνιστές, αλλά γεννηθήκαν φτωχοί, και στη διάρκεια της ζωής τους και στη πορεία του καθημερινού αγώνα μαθαίνουν, διαπαιδαγωγούνται και γίνονται κομμουνιστές που επιθυμούν να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους για τις ιδέες τους. Είναι πολύ κάλο που ξεκινήσατε μαθήματα και ανοίξατε σχολειά Μαρξιστικής-Λενινιστικής εκπαίδευσης. Η διδασκαλία και η εμβάθυνση του Μαρξισμού-Λενινισμού είναι απαραίτητα και για τη σωτηρία κάθε κομμουνιστή και κάθε Μαρξιστικού-Λενινιστικού κόμματος. Ακόμα και σήμερα, αυτό το δρόμο ακλουθούμε. Έχουμε τοποθετήσει στο επίκεντρο της δράσης για την εκπαίδευση της νεολαίας μαθήματα, εργασία μέσα στη παραγωγή, φυσική και στρατιωτική εκπαίδευση για την υπεράσπιση της Πατρίδας μας…..
Σας βεβαιώνουμε, αγαπητοί σύντροφοι, ότι το Κόμμα μας, στενά ενωμένο με το λαό, αγωνίστηκε και θα συνεχίσει να αγωνίζεται με μεγάλη αποφασιστικότητα και με τη μεγίστη αφοσίωση για την υπεράσπιση της καθαρότητας του Μαρξισμού-Λενινισμού, και θα εργαστεί ακούραστα για την ισχυροποίηση του προλεταριακού διεθνισμού. Το Κόμμα θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να σιγουρέψει ότι οι προσπάθειες του και προσπάθειες του λαού είναι κατανοητές και για να δημιουργήσει τις συνθήκες, όχι μόνο για τη σταθεροποίηση της σοσιαλιστικής μας Πατρίδας, αλλά επίσης και για το δυνάμωμα των δεσμών φιλίας με όλα τα αδελφά Μαρξιστικά-Λενινιστικά Κόμματα, έτσι ώστε και το Κόμμα μας, να προσφέρει τη μικρή του συνεισφορά, αφιερώνοντας όλες τις δυνάμεις του στη κοινή μας υπόθεση, το θρίαμβο της προλεταριακής επανάστασης.
Είμαστε συγκινημένοι από την υψηλή εκτίμηση που έχετε στη μετρίου μεγέθους (modest) δαυλιά του Κόμματος μας. Ως Μαρξιστές-Λενινιστές κατανοούμε πολύ καλά, αγαπητοί σύντροφοι, αυτά τα οποία μας είπατε για το Κόμμα μας και τη πείρα μας. Σας ευχαριστούμε για όλα αυτά, και σας λέμε ότι όλα αυτά μας εμψυχώνουν παρά πολύ, γιατί γνωρίζουμε ότι προέχοντα από ξεκάθαρη και αντικειμενική κρίση Μαρξιστών-Λενινιστών συντρόφων. Φυσικά, ως Μαρξιστές-Λενινιστές, σας βεβαιώνουμε ότι όλα αυτά δεν μας οδηγούν στη ξιπασιά. Αντίθετα, αυξάνουν την αίσθηση ευθύνης για να καταστήσουμε τους εαυτούς αντάξιους τουλάχιστον του ενός τα εκατό αυτών που λέτε. Κατά συνέπεια, πρέπει να παλέψουμε ακόμα πιο σκληρά, πρέπει να εκπληρώνουμε τα καθήκοντα μας ακόμα πιο έντιμα, για να εξασφαλίσουμε ότι κάθε ενεργεία μας όχι μόνο δε προκαλεί ζημιά στην μεγάλη υπόθεση του παγκόσμιου σοσιαλισμού, στην μεγάλη υπόθεση της παγκόσμιας επανάστασης, ή ακόμα και σε ξεχωριστά Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα ή ομάδες, αλλά, αντίθετα, παίζουν ρόλο ενθάρρυνσης και παραδειγματισμού, έτσι ώστε τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα να αυξηθούν αριθμητικά και να ισχυροποιηθούν, επειδή, όπως λέει και ο Αλβανικός λαός, ένα ή δυο λουλούδια δεν φέρνουν την άνοιξη. Για το θρίαμβο της σοσιαλιστικής επανάστασης στο κόσμο χρειάζονται και θα χρειάζονται περισσότερα λουλούδια. Έτσι κατανοούμε το διεθνιστικό μας καθήκον.
Και για εμάς, επίσης, αυτή η συνάντηση θα μείνει αξέχαστη, επειδή συζητήσατε μαζί μας για τη κατάσταση στη Λατινική Αμερική. Νοιώθουμε τον εαυτό μας εκατοντάδες φορές πιο δυνατούς όταν διαπιστώνουμε ότι είστε ένα αληθινό Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κόμμα, με ξεκάθαρη γραμμή και προοπτική. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ένα τέτοιο κόμμα σίγουρα θα νικήσει. Λέτε ότι όταν ιδρύθηκε το Κόμμα μας είχε περίπου 200 μέλη. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε καθόλου στο να κερδίσουμε τις μάζες, να μπούμε επικεφαλής τους, να αγωνιστούμε και μαζί με αυτές να νικήσουμε τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς, να καταστήσουμε νικηφόρα και να εγκαθιδρύσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου.
Τι δύναμη παίρνουμε στην εντατικοποίηση του αγώνα μας, όταν βλέπουμε ότι το Κόμμα σας στον Ισημερινό είναι ένα κόμμα με λαμπρό μέλλον, αφού υπερασπίζει τη σημαία του Μαρξισμού-Λενινισμού !
Λέτε ότι κάνατε λάθη, ότι δεν είδατε κάποια ζητήματα όπως θα έπρεπε. Ποιο κόμμα δεν έχει κάνει λάθη; Και το Κόμμα μας επίσης έκανε στη πορεία της επαναστατικής του δράσης, αλλά όχι στη γενική γραμμή του. Το σημαντικό είναι ότι διορθώσαμε τα λάθη μας αμέσως μόλις τα εντοπίζαμε.
Αυτό που αναφέρετε, για την ενίσχυση της δουλειάς του κόμματος στις οργανώσεις της νεολαίας και των γυναικών, είναι εξαιρετικά σημαντικό για την επανάσταση. Έχω επισημάνει, και εσείς οι ίδιοι το έχετε πει στις συνομιλίες με τους συντρόφους μας, ότι ενδιαφέρεστε παρά πολύ για το ζήτημα των σπουδαστών. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο, αλλά πρέπει να έχετε υπόψη ότι οι σπουδαστές είναι τμήμα της νεολαίας και όχι όλη η νεολαία. Επί πλέον, δίνετε βαρύτητα στα προβλήματα της υπαίθρου και στα προβλήματα της εργατικής τάξης. Εάν δίνετε βαρύτητα στην ύπαιθρο και στην εργατική τάξη, δεν μπορεί παρά να δείχνετε ενδιαφέρον και για τα προβλήματα της νεολαίας και των γυναικών της υπαίθρου. Το ζήτημα τώρα είναι η καλύτερη υλοποίηση αυτών των ζητημάτων.
Θέλω επίσης να προσθέσω και το εξής : το Κόμμα μας ήταν μικρό, η εργατική μας τάξη, την εποχή που ιδρύθηκε το Κόμμα μας ήταν εξαιρετικά ολιγάριθμη. Παρολαυτά, χάρη στη σωστή δουλειά που έκανε το Κόμμα μας, πρώτα-πρώτα, η νεολαία αγκάλιασε την ιδεολογία του, το Μαρξισμό-Λενινισμό. Το Κόμμα επιτάχυνε την οργάνωση της νεολαίας, και την έριξε στο πόλεμο και έπαιξε ένα εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο σε αυτόν ∙ πολέμησε καθοδηγούμενη από την ιδεολογία της εργατικής τάξης.
Όσο για τις γυναίκες, σωστά από την αρχή το σύνθημα του Κόμματος ήταν ότι ο ένοπλος αγώνας δεν μπορούσε να διεξαχθεί και να φτάσει στη νίκη χωρίς αυτές. Το Κόμμα τόνισε ότι, πρωτ’απ’όλα, αυτές οι ίδιες οι γυναίκες πρέπει να κατανοήσουν, ότι ταυτόχρονα με τον αγώνα για την Απελευθέρωση της Πατρίδας, θα έπρεπε να αγωνίζονταν και για τη χειραφέτηση των γυναικών. Εκείνη τη περίοδο το Κόμμα δήλωνε: Εάν οι γυναίκες δεν κατανοήσουν την σπουδαία θέση του Κόμματος σχετικά με τη συμμέτοχη τους στο πόλεμο, αυτός δεν θα ήταν αληθινός απελευθερωτικός πόλεμος. Δώσαμε μεγάλη βαρύτητα σε αυτό το ζήτημα, επειδή χωρίς τη λύση αυτού του ζητήματος οι γυναίκες θα γίνονταν μεγάλο εμπόδιο στη διεξαγωγή του πολέμου, μιας και δεν είχαν παρά να πουν στους συζυγούς τους ή στους γιους τους, «που πηγαίνεις;», «γιατί μας αφήνεις;», «αυτοί θα σε σκοτώσουν», «μη πας στο πόλεμο», «κοίταξε τη δουλεία σου!», «τι κάλο θα φέρει ο πόλεμος σε εμάς;” κλπ, και τα πράγματα θα έπαιρναν άλλη τροπή.
Το κόμμα διεξήγαγε αυτή τη δουλειά με τόση φροντίδα έτσι ώστε οι γυναίκες έγιναν ενθουσιώδεις προπαγανδιστές της γραμμής του Κόμματος μέσα στις οικογένειες. «Πάρτε το όπλο», παρότρυναν τους συζυγούς και τους γιους τους, «και ριχτήκαν στη μάχη για την Απελευθέρωση της Πατρίδας!» Καταλαβαίνετε, σύντροφοι, τι κουράγιο έδωσαν οι γυναίκες στους συζυγούς τους ή του γιους τους που πήραν το όπλο και συνδέθηκαν με τους παρτιζάνους.
Όποτε μπαίναμε στα σπίτια του λαού μας, στις πόλεις ή στα χωριά, οι γυναίκες μας βοηθούσαν όσο μπορούσαν περισσότερο, συνδέθηκαν στενά με τον πόλεμο μας, με τη γραμμή του Κόμματος μας. Πολλοί από τους συζυγούς τους ή τους γιου τους πολεμούσαν στα βουνά, και, όταν πηγαίναμε στα σπίτια τους για στέγη και τροφή, μας συμπεριφέρονταν σαν γιους τους, σα στενούς συγγενείς τους. Βλέπετε την σπουδαιότητα των γυναικών και της δράσης τους! Σε εκείνες τις συνθήκες δημιουργήθηκαν οι γυναικείες οργανώσεις στη χώρα μας. Φυσικά, η ιδία διαδικασία θα εξελίχθη και στη δίκια σας χώρα. Στην αρχή ήρθαμε αντιμέτωποι με μεγάλες δυσκολίες, τίποτα δε πετυχαίνεται με μιας, όπως αυτό που αντικρίζετε σήμερα. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν στις καπιταλιστικές χωρίς, αλλά όλες μπορούν να ξεπεραστούν, όταν η γραμμή είναι σωστή και το κόμμα ανυποχώρητο.
Εσείς, αγαπητοί μας σύντροφοι, μας βοηθήσατε πάρα πολύ και σε μια άλλη κατεύθυνση, στη παραπέρα ενίσχυση της πεποίθησης μας στις μελλοντικές νίκες του κοινού μας αγώνα. Σας διαβεβαιώνουμε ότι θα φέρουμε σε πέρας τα καθήκοντα μας έντιμα [honourably] ως στρατιώτες της επανάστασης, ως πιστοί στρατιώτες του Μαρξισμού-Λενινισμού. Θέλουμε, αγαπητοί σύντροφοι του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μ-Λ) του Ισημερινού, να θεωρείτε το Κόμμα μας σα δικό σας για οποιοδήποτε ζήτημα. Είμαστε έτοιμοι να σας δώσουμε οποιαδήποτε βοήθεια εσείς θεωρείτε χρήσιμη, επειδή ως διεθνιστές έχουμε καθήκον να το πράξουμε. Εάν δεν πράξουμε κατά αυτό το τρόπο, δεν μπορούμε να αποκαλούμαστε διεθνιστές, δεν μπορεί να είμαστε Μαρξιστές. Δεν ήμασταν καθόλου φειδωλοί και ούτε θα είμαστε και στο μέλλον στη παροχή οποιασδήποτε δυνατής βοηθείας, καθώς σύντροφοι μας και αδέλφια μας, και η δίκια σας διεθνιστική βοήθεια προς εμάς είναι σημαντική.
Μας βοηθάτε επίσης και με την πείρα σας, και εάν διαπιστώσετε ότι κάνουμε λάθος σε κάποια κατεύθυνση, σας παρακαλούμε να μας κάνετε κριτική, ταρακουνήστε μας με την ειλικρινή κριτική σας, και να είστε σίγουροι ότι θεωρούμε και αντιμετωπίζουμε τη κριτική σας, σύντροφοι, ως το πιο ιερό πράγμα. Ο λαός μας λέει ότι αυτός που σε κριτικάρει σε αγάπα, αυτός που δεν σε αγάπα σε χτύπα στη πλάτη έτσι ώστε να συνεχίσεις να προχώρα στη λάθος κατεύθυνση.
Η Μαρξιστική-Λενινιστική μας διαλεκτική μας διδάσκει ότι όλα δεν προσχωρούν σε ευθεία γραμμή, ότι τα ανθρωπινά κεφάλια δεν έχουν γίνει με το ίδιο καλούπι, ότι οι δραστηριότητες του καθενός δεν είναι ίδιες μεταξύ τους, άλλες πάνε ευθεία, άλλες όχι. Υπό αυτές τις συνθήκες, η εφαρμογή των Κομματικών κανόνων, η Μπολσεβίκικη κριτική και αυτοκριτική διορθώνουν τους ανθρώπους, εξασφαλίζουν τη καθαρότητα στο κόμμα, και προωθούν την επανάσταση.
Αυτές είναι οι σχέσεις που θέλουμε, αυτή είναι η ειλικρινής προλεταριακή αγάπη που θέλουμε να έχουμε μεταξύ μας, και όσα παραπάνω κάνει ο ένας για τον άλλο, τόσο πιο σεμνοί πρέπει να είμαστε. Κατά συνέπεια, η σεμνότητα των κομμουνιστών πρέπει να είναι παραδειγματική, όπως και των προλετάριων ∙ οι επιδιώξεις και σκέψεις των κομμουνιστών πρέπει να είναι όπως εκείνες των προλετάριων, τα αισθήματα της ψυχής και της καρδίας τους πρέπει να είναι όπως εκείνα των προλετάριων. Μόνο έτσι μπορεί να προχωρήσει προς τα μπρος η επανάσταση μας.
Ζητούμε συγγνώμη, αγαπητοί σύντροφοι, που θα σας αφήσουμε, αλλά να είστε σίγουροι ότι η κάρδια μας είναι ενωμένη με τη δίκη σας.
Γνωρίζουμε ότι είστε πολύ απασχολημένοι. Ακόμα μεγαλύτερα και δυσκολότερα καθήκοντα σας περιμένουν στο μέλλον, όμως, θα ήμασταν πολύ ευτυχείς ένα μπορείτε να έρχεστε πιο συχνά και να μενετέ περισσότερο στη χώρα μας, άσχετα από το γεγονός που αυτό δεν μπορεί να γίνει σύμφωνα με τις επιθυμίες μας.
Εύχομαι να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες σας, μακάρι να έρθει η μέρα που να μπορέσουμε να επισκεφτούμε τη χώρα σας.
* * * *
ENVER HOXA
The Fist of the Marxist-Leninist Communists Must Also Smash Left Adventurism, the Offspring of Modern Revisionism
From a conversation with two leaders of the Communist Party (Marxist-Leninist) of Ecuador
October 21, 1968
We are very glad to meet you comrades from Ecuador. Of course, we would like to have more frequent and longer talks with you, because the struggle of the Communist Party (Marxist-Leninist) of Ecuador, as well as the Marxist-Leninist parties of Latin America, has great importance for the revolution. We consider your struggle as a great assistance to the world revolution and to our Party which always feels the need to learn and profit from the experience of fraternal parties.
Marxism-Leninism, our universal doctrine, applied in the conditions of every country, is enriched with the new experience of all revolutionary parties. The experience of each Marxist-Leninist party gained in the course of its work and struggle against the common enemies, imperialism and revisionism, helps the other parties at the same time. Without this experience we would be limping along.
You comrades, with your revolutionary activity and struggle on the continent of Latin America, with a large population and with wonderful ardent people, are in permanent insurrection, in revolution, in the full meaning of the term. At the head of the people of this continent today there are fraternal Marxist-Leninist parties. Their realistic Marxist-Leninist understanding of the situation of your continent fills the true Marxist-Leninist parties of Europe, Asia and Africa with boundless enthusiasm and inspiration and helps all of us to carry the revolutionary actions of every country through the end on a national, continental or international scale against our common enemies: the imperialists, with the U.S. Imperialists at the head, the modern revisionists, with the Soviet revisionists at the head, and reactionaries of every hue.
The Party of Labour of Albania, the Albanian communists feel very greatly the need for contacts in order to exchange experience with all the fraternal parties, because close co-operations strengthens us reciprocally. Although we are very far apart geographically, in our minds and our hearts we are very close to each other, and the “distance” factor does not constitute an insurmountable difficulty today.
As you may have seen for yourselves during our visits, many changes have been made in our country since the triumph of the revolution. This is due to the correct Marxist-Leninist line of the party and the revolutionary spirit of our people. In order to form a more precise idea of Albania's state in the past, as the Marxist-Leninists you are, you must compare it with one of the most poverty-stricken, most backward and oppressed regions of present-day Ecuador. Just like your country today, before Liberation Albania suffered greatly under savage feudal oppression. We had no schools. The people were in want of food, clothing, and every vital necessity. Most of the plains you have seen were swamps and marshes before Liberation. Malaria, tuberculosis and many other diseases took a heavy toll of the population, especially of children. But as a result of the peoples' revolution which our party led, transformations have been carried out on such a vast scale and so rapidly that without boasting we can describe them as colossal by our Albanian standards.
However, as Marxists, taking a realistic view of the situation, we are fully aware that, along with the very great successes that have been achieved, we also have weaknesses and a great deal more remains to be done in the future, in the first place, to raise the level of the working masses still higher, especially their political and ideological level, as well as their economic level; we must work hard to make our country even stronger militarily, to raise the educational and cultural level of our people still higher, and all this only on the revolutionary Marxist-Leninist road.
Our Party is working in these directions. We can say that now we have created a sounder, more powerful base, but the main thing is that everything we have done, everything we have created, we have achieved in unrelenting struggle against the difficulties of growth, encircled by rapid enemies, in such conditions the independence, freedom and sovereignty of our Homeland and socialism were in danger at every moment. We have created these things through struggle to defend and strengthen the Marxist-Leninist unity of the Party and the people, which is a special target for enemy attacks. We have worked ceaselessly to temper this unity. Our strength lies in the ever greater steeling of the party-people unity. This is of vital importance, because the dangers of intervention by means of armed force and every other possible means against our country have been and remain great and unrelenting, both from the imperialists and from the Titoite renegades and the Soviet revisionist militarists who, as the occupation of Czechoslovakia showed, excuse any action of theirs with the interest they allegedly have in the consolidation of “fraternal” states.
In the present revolutionary situations, the Marxist-Leninist parties throughout the world must fight continuously to strengthen their ranks and their Marxist-Leninist unity, to link themselves closely with the masses of people and with one another, because the communist and workers' movement throughout the world is one of the fundamental factors frustrating the plans concocted against the people by both the Soviet revisionists and the US imperialists, who from day to day are strengthening their fascist dictatorships in order to dominate the world. These Marxist-Leninist parties must increase their vigilance, too.
At all times, but especially in the situations we are living through, our country consistently has enhanced and will enhance its unity and vigilance. To this end, as always, we have taken ideological, political, economic and military measures. All our people are armed in the full meaning of the word. Every Albanian city-dweller or villager, has his weapon at home. Our army itself, the army of a soldier people, is ready at any moment to strike at any enemy or coalition of enemies. The youth, too, have risen to their feet. Combat readiness does not in any way interfere with our work of socialist construction. On the contrary, it has given a greater boost to the development of the economy and culture in our country.
At these moments the Soviet and Yugoslav revisionists, the Greek and Italian fascists know full well that if they dare embark on any adventure against Albania, they will never succeed, but will be dealt mortal blows instead. This we have made clear to everybody at all times. Thus, in general, the situation in our country is sound, secure and with brilliant prospects. However, we must not rest on our laurels on this account, but must work more and more every day.
It is clear to all that a militarist fascist dictatorship exists in the Soviet Union today. But, as is known, where there is oppression there is also movement, therefore, both in the Soviet Union and in the satellite countries, there is revolutionary movement that is steadily mounting. Great pressure is being exerted on the Soviet Union today by imperialism, too. On the one hand, imperialism aims to defeat it as a rival imperialist power, and on the other hand to prevent the emergence of revolutionary movements at all costs, or to put them down immediately if they do emerge, not only in the Soviet Union but also in its satellite countries.
For its part, the Soviet Union is trying to attain two objectives: first, to crush any revolutionary movement which might arise, and second, unable as it is to defeat the United States as a rival imperialist power, it is striving to retain its positions and to ensure that together with US imperialism each of them will rule in the areas which fall within its sphere of influence.
We are very glad to learn that the Communist Party (Marxist-Leninist) of Ecuador is making progress. The comrades whom you have met immediately informed me about the talks you held and the experience you exchanged. We hold special meetings to keep the Political Bureau of the CC continually informed about the very useful and fruitful exchanges between our Party and other fraternal parties. We are very happy that your Party is ceaselessly tempering itself and advancing on the Marxist-Leninist road. Likewise, we are in complete agreement with the views of your Party and are convinced that the road you are following is the right one. There is no doubt that you know better than anybody else the problems that concern you and the most correct way to solve them, always basing yourselves on our ideology, Marxism-Leninism.
Only your Party is in a position to work out your tactics properly, based, of course, on the Marxist-Leninist strategy, because, as the heart of the proletariat and people of Ecuador, it knows better than anyone else the situation in the country and the legitimate aspirations of your people. For this reason, as long as your Party has a correct strategy based on Marxist-Leninist theory and the real practice of the country, the tactics it works out will be correct and revolutionary, too. During our National Liberation War we, too, employed varied tactics, just as you are doing.
Our parties should try to learn and profit from one another. But every party must bear in mind that some things from the experience of other parties are suitable only in the conditions of their respective countries, and many of them may not be suitable in the conditions of other countries. They must elaborate and adopt the experience of other parties when they find they need it and it suits their concrete conditions, otherwise they fall into stereotypism. As for our experience, we cannot tell you whether or not many of our tactics are appropriate for you. It is up to you to study it and choose what you want from it, but we think that you should bear in mind that Marxism-Leninism, the general laws of the proletarian revolution provide the compass which prevents us from erring on this question. Only these laws guard a genuine Marxist-Leninist party against mistakes.
We are clear about these laws and try to acquaint ourselves with them more and more each day, and that is why we have never slid into revisionism, or into Trotskyism, left adventurism, or other anti-Marxist trends.
With these theories, with the dangers and damage they cause, you are better acquainted than we. For instance, Che Guevara was killed. Such a thing is liable to happen, because a revolutionary may get killed. Che Guevara, however, was a victim of his own non-Marxist-Leninist views.
Who was Che Guevara? When we speak of Che Guevara, we also mean somebody else who poses as a Marxist, in comparison to whom, in our opinion, Che Guevara was a man of fewer words. He was a rebel, a revolutionary, but not a Marxist-Leninist as they try to present him. I may be mistaken—you Latin-Americans are better acquainted with Che Guevara, but I think that he was a leftist fighter. His is a bourgeois and petty-bourgeois leftism, combined with some ideas that were progressive, but also anarchist which, in the final analysis, lead to adventurism.
The views of Che Guevara and anyone else who poses as a Marxist and claims “paternity” of these ideas have never been or had anything to do with Marxism-Leninism. Che Guevara also had some “exclairicies” in his adoption of certain Marxist-Leninist principles, but they still did not become a full philosophical world-outlook which could impel him to genuinely revolutionary actions.
We cannot say that Che Guevara and his comrades were cowards. No, by no means! On the contrary, they were brave people. There are also bourgeois who are brave men. But the only truly great heroes and really brave proletarian revolutionaries are those who proceed from the Marxist-Leninist philosophical principles and put all their physical and mental energies at the service of the world proletariat for the liberation of the peoples from the yolk of the imperialists, feudal lords and others.
We have defended the Cuban revolution because it was against US imperialism. As Marxist-Leninists let us study it a bit and the ideas which guided it in this struggle. The Cuban revolution did not begin on the basis of Marxism-Leninism and was not carried out on the basis of the laws of the proletarian revolution of a Marxist-Leninist party. After the liberation of the country, Castro did not set out on the Marxist-Leninist course, either, but on the contrary, continued on the course of his liberal ideas. It is a fact, which nobody can deny, that the participants in this revolution took up arms and went to the mountains, but it is an undeniable fact also that they did not fight as Marxist-Leninists. They were liberation fighters against the Battista clique and triumphed over it precisely because that clique was a weak link of capitalism. Battista was an obedient flunky of imperialism, who rode roughshod over the Cuban people. The Cuban people, however, fought and triumphed over this clique and over American imperialism at the same time...
In our opinion, the theory that the revolution is carried out by a few “heroes” constitutes a danger to Marxism-Leninism, especially in the Latin-American countries. Your South-American continent has great revolutionary traditions, but, as we said above, it also has some other traditions which may seem revolutionary but which, in fact, are not genuinely on the road of the revolution. Any putsch carried out there is called a revolution! But a putsch can never be a revolution, because one overthrown clique is replaced by another, in a word, things remain as they were. In addition to all the nuclei of anti-Marxist trends which still exist in the ranks of the old parties that have placed themselves in the service of the counterrevolution, there is now another trend which we call left adventurism.
This trend, and that other offspring of the bourgeoisie, modern revisionism, constitute great dangers to the people, including those of the Latin-American countries. Carefully disguised, modern revisionism is a great deceiver of the peoples and revolutionaries. In different countries it puts on different disguises. In Latin America, Castroism, disguised as Marxism-Leninism, is leading people, even revolutionaries, into left adventurism. This trend appears to be in contradiction with modern revisionism. Those who are ideologically immature think thus, but it is not so. The Castroites are not opposed to the modern revisionists. On the contrary, they are in their service. The separate courses each of them follows lead them to the same point.
The question whenever the Soviet revisionists fail to prevent the masses of the working class and the people from carrying out the revolution, this trend steps in and, by means of a putsch, destroys what the revisionists are unable to destroy by means of evolution. The Soviet revisionists and all the traitor cliques which led the revisionist parties preach evolution, coexistence and all those other anti-Marxist theories we know. From the terms it employs, left adventurism seems more revolutionary, because it advocates armed struggle! But what does it mean by armed struggle? Clearly—putsches. Marxism-Leninism teaches us that only by proceeding with prudent and sure steps, only by basing ourselves firmly on the principles of the Marxist-Leninist doctrine, only by making the masses conscious can victory be ensured in the preparation and launching of the armed uprising, and only in this way will we never fall into adventurism.
The authors of the theory that the “starter motor” sets the “big motor” in motion pose as if they are for the armed struggle, but in fact they are opposed to it and work to discredit it. The example and tragic end of Che Guevara, the following and prorogation of this theory also by other self-styled Marxists, who are opposed to the great struggles by the masses of people, are publicly known facts which refute their claims: We must guard against the people lest they betray us, lest they hand us over to the police; we must set up “wild” isolated detachments, so that the enemy does not get wind of them and does not retaliate with terror against the population! They publicize these and many other confusing theories, which you know only too well. What sort of Marxism-Leninism is this which advocates attacking the enemy, fighting it with these “wild” detachments, etc. without having a Marxist-Leninist party to lead the fight? There is nothing Marxist-Leninist about it. Such anti-Marxist and anti-Leninist theories can bring nothing but defeat for Marxism-Leninism and the revolution, as Che Guevara's undertaking in Bolivia did.
This trend brings the theses of the armed uprising into disrepute. What great damage it causes the revolution! With the killing of Guevara, the masses of common people, contaminated by the influences of these anarchist views, will think: “Now there is no one else to lead us, to liberate us!” Or perhaps a group of people with another Guevara will be set up again to take to the mountains to make the “revolution,” and the masses, who expect a great deal from these individuals and are burning to fight the bourgeoisie, may be deceived into following them. And what will happen? Something that is clear to us. Since these people are not the vanguard of the working class, since they are not guided by the enlightening principles of Marxism-Leninism, they will encounter misunderstanding among the broad masses and sooner or later they will fail, but at the same time the genuine struggle will be discredited, because the masses will regard armed struggle with distrust. We must prepare the masses politically and ideologically, and convince them through their own practical experience. That is why we say that this inhibiting, reactionary theory about the revolution that is being spread in Latin America is the offspring of modern revisionism and must be unmasked by the Marxist-Leninists.
Certain leaders of some Latin-American state put in the odd word in a veiled “opposition” to the Soviet Union, but we cannot infer from this that they are really opposed to it. Those words are only pressure and blackmail for the purpose of gaining some advantage, on the one hand, of deceiving the naive, on the other. If the advocates of these theories were to stop serving the Soviets in their imperialist-revisionist expansion, the latter would cut off all aid to them. We know the Soviets only too well. However, this will not occur, because they serve the Soviets admirably. This is why the Soviet revisionists continue to give them aid and keep them alive.
It is the duty of all the Marxist-Leninists to expose this anti-Marxist trend, the advocates of which style themselves Marxist-Leninists and use Marxist terminology only as a disguise without which they would be lost. We must tear this disguise from them and this can be done only through organized struggle on the Marxist-Leninist course, as you comrades from Ecuador and others are doing.
We were very pleased over the way you have gone about strengthening the Party and the correct views you hold on armed struggle. If we Marxists do not thoroughly understand that the party must be strong as steel and this can be brought about only on the Marxist-Leninist road, we can achieve no victory. Our people fought in the past, too, just like your people, but did not win. Very good and able individuals have emerged from the bosom of our people, persons with clear illuminist views and great revolutionary determination, who fought with rifle and pen against the Turks, and later, against other invaders. But they shed their blood and toiled in vain. The bourgeoisie and the feudal lords exploited the victories of the people and these outstanding individuals to foster their own interests, while the people remained as oppressed as before. They came about because there was not even a progressive party, let along a Marxist-Leninist party, to lead our people forward. Only after the founding of the Communist Party were the Albanian people able to realize their age-old aspirations; it was only under its leadership that their sweat and blood were not shed in vain. Hence, it is the leadership by the Marxist-Leninist party which ensures the victory of the people, and not the actions of a guerrilla “centre,” as some people preach.
We rejoice that you comrades of the Communist Party of Ecuador have purged your Party of elements alien to a genuine Marxist-Leninist party. We are very pleased to see that you are clear about how the party should be strengthened and expanded, with what class elements its ranks should be filled, how it should be extended to the countryside, and in the first place, how it should implant itself more deeply in the ranks of the working class. People are not born communists, but they are born pure, and during their life and in the course of the daily struggle they learn, are educated and become communists who will sacrifice even their lives for their ideals. It is very good that you have opened courses and schools for Marxist-Leninist education. This is what we did, too, during the National Liberation War. The learning and assimilation of Marxism-Leninism are essential for and the salvation of every communist and every Marxist-Leninist party.
Even today, this is the course we follow. We have put lessons, work in production, and physical and military training for the defense of the Homeland in the centre of our activity for the education of the youth...
We assure you, dear comrades, that our Party, closely united with the people, has striven and will strive with might and main and with the greatest loyal to defend the purity of Marxism-Leninism, and will work tirelessly to strengthen proletarian internationalism. The Party will do everything to ensure that its efforts and the efforts of the people are understood and t create conditions, not only for the consolidation of our socialist Homeland, but also for the strengthening of the bonds of friendship with all the fraternal Marxist-Leninist parties, so that our Party, too, makes its modest contribution, devoting all its energies, to our common cause, the triumph of the proletarian revolution.
We are very moved by the high appraisal you make of the modest work of our Party. As Marxism-Leninists, we understand very well everything you, dear comrades, said about our Party and its experience. We thank you for all these things and tell you that they are a great encouragement to us, because we know they come from the clear and realistic judgment of Marxist-Leninist comrades. Of course, as Marxist-Leninists, we assure you that this does not make us conceited. On the contrary, it increases our sense of responsibility to make ourselves worthy of at least one per cent of what you say. Therefore, we must fight even harder, must perform our duty even more honourably, to ensure that every action of ours not only does not harm the great cause of socialism in the world, the cause of world revolution, or even that of an individual Marxist-Leninist party or group, but, on the contrary, serves as an encouragement and example for everybody, so that Marxist-Leninist parties grow in number and strength, because, as a saying of the Albanian people goes, just one or two flowers do not mean summer. For the socialist revolution to triumph everywhere more flowers are and will be needed. This is how we understand our internationalist duty.
For us, too, this meeting with you will remain unforgettable, because you told us about the situation in Latin America. We feel ourselves a hundred times stronger when we see that yours is a true Marxist-Leninist Party, with a clear line and perspective. There is no doubt that such a party will certainly triumph. You say that when our Party was founded it had about 200 members. But this did not prevent us in the slightest from winning the masses, leading them, fighting and, together with them, defeating the internal and external enemies, triumphing and setting up the dictatorship of the proletariat.
What great strength we gain to step up our struggle, when we see that your Party in Ecuador is a party with a brilliant future, since it upholds the banner of Marxism-Leninism!
You say you have made mistakes, that you have not seen some things as you ought to. What party has not made mistakes? Our Party, too, had made mistakes in the course of its revolutionary activity, but not in its general line. The important thing is that we have corrected our mistakes immediately, as soon as we have detected them.
What you say about strengthening the work of the party with the organization of the youth and the women is extremely important to the revolution. I have noticed, and you have said this yourselves in your talks with our comrades, that you are very interested in the question of students. This is very good, but you must keep in mind that students are part of the youth, not the whole of it. Likewise, you attach importance to the problems of the countryside and problems of the working class. If you attach importance to the countryside and the working class, you cannot fail to be interested in the problems of youth and women in the countryside, as well. The question now is that you must concretize these issues better. We shall be very happy if our modest experience is of any help to you.
I want to add this, too: our Party was small, our working class at the time when the Party was founded was exceptionally small. Nevertheless, thanks to the great work carried out by the Party, the youth, in the first place, embraced its ideology, Marxism-Leninism. The Party was quick to organize them, and they threw themselves into the war and played an extremely great role in it; they fought as they did, enlightened by the ideology of the working class.
As for the women, right from the start the slogan of the Party was that the armed struggle could not be waged and carried through to victory without them. The Party stressed that, in the first place, the women themselves must understand that, while fighting for the liberation of the Homeland, they would be fighting for the emancipation of women, too. At that time the Party said: If the women do not understand the great idea of the Party about their participation in the war, there will be no genuine liberation war. We attached major importance to this question, for without its solution the women would have become a hindrance to the war, because they had only to say to their husbands or sons, “where are you going?”, “why are you leaving us?”, “they will kill us!”, “don't go to war!”, “let us mind our own business!”, “what good is the war to us?” etc., and things would have taken another direction.
The Party did its work so thoroughly that the women became ardent propagandist of the line of the Party within their families. “Take the rifle,” they would urge their husbands and sons, “and throw yourselves into the fight for the liberation of the Homeland!” You understand, comrades, what courage this stand on the part of the woman gave the husband or son who seized the rifle and joined the partisans.
Whenever we entered the homes of our people, in city or village, the women gave us every possible help, they linked themselves closely with our war, with the line of the Party. Many of their husbands or sons were fighting in the mountains, and, when we went to their homes for shelter and food, they treated us as their sons, as their closest relatives. See the importance of women and their activity! It was in these conditions that the womens' organization was set up in our country. Of course, the same process will develop in your country, too. In the beginning we came up against many difficulties, everything was not achieved at once, as you see it today. We know what difficulties there are in the capitalist countries, but they can all be overcome when the line is correct and the party determined.
You, my dear comrades, have helped us greatly in another direction too, in further enhancing our confidence in the future victories of the common struggle. We assure you that we will honourably accomplish our tasks as soldiers of the revolution, as loyal soldiers of Marxism-Leninism. We would like you, dear comrades of Communist Party (M-L) of Ecuador, to consider our Party as yours in everything. Weare ready to give you whatever assistance you consider useful, because as internationalists we are duty bound to do so. If we do not do this, we cannot call ourselves internationalists, cannot be Marxists. We have spared and will spare nothing to give you every possible assistance, as our comrades and brothers, because your internationalist assistance to us is also great.
You also help us with your experience, and if you notice that we may be going wrong in some direction, please criticize us, shake us up with your open criticism, and rest assured that we consider and treat your comrades' criticism as the most sacred thing. Our people say that he that criticizes loves you, he that does not love you pats you on the back so that you may continue on the wrong road.
Our Marxist-Leninist dialectics teaches us that not everything goes straight, that people's heads are not all cut into one pattern, that the energies of each individual are not equal, some go straight, others do not. In these conditions, the implementation of the norms of the Party, Bolshevik criticism and self-criticism set people right, keeps the party pure and carries the revolution forward.
These are the relations we want, this is the sincere proletarian love we want to have for one another, and the more we do for one another, for the revolution, the more modest we must be. Therefore, the modesty of communists must be exemplary, like that of proletarians; the efforts and thoughts of communists must be like those of proletarians, the feelings of their souls and hearts must be like those of proletarians. Only thus can our revolution march forward.
We are sorry, dear comrades, that you will be leaving, but rest assured that our hearts are united with yours.
We know that you are very busy. Even greater and more difficult tasks await you in the future, nevertheless, we would be be very happy if you could come more frequently ans stay longer in our country, regardless of the fact that this cannot be done in every instance according to our wishes.
May your great wish be fulfilled, may the day come when we can visit you in your country.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου