* *
* *
“Οι λατινο-αμερικάνικοι λαοί έτρεφαν
πολλές ελπίδες , είχαν πολλές αυταπάτες
για την νίκη του Κουβανικού λαού η οποία
έγινε έμπνευση και ενθάρρυνση στον
αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού των
ντόπιων κυρίαρχων καπιταλιστών και
τσιφλικάδων και των αμερικάνων
ιμπεριαλιστών. Ωστόσο οι ελπίδες τους
και η έμπνευση μαράθηκαν γρήγορα, όταν
αυτοί οι λαοί είδαν ότι η καστροϊκή
Κούβα δεν αναπτύχθηκε στον δρόμο του
σοσιαλισμού, αλλά στο δρόμο του
καπιταλισμού ρεβιζιονιστικού τύπου,
πολύ περισσότερο όταν έγινε υποτελής
και μισθοφόρος του σοβιετικού
σοσιαλιμπεριαλισμού”. (Ενβέρ Χότζα,
Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση, σελ. 437,
Διαλεχτά Έργα
τόμος
ΙΙΙ, Εκδ. Πλανήτης)
“Το προλεταριάτο και όλες οι επαναστατικές
δυνάμεις στις λατινοαμερικάνικες χώρες
βρίσκονται μπροστά σε πολύ σοβαρά
επαναστατικά καθήκοντα. Για να εκπληρώσουν
αυτά τα καθήκοντα, να κάνουν την
επανάσταση, να καταχτήσουν την πλήρη
εθνική ανεξαρτησία, να αποκαταστήσουν
τις δημοκρατικές ελευθερίες και να
εγκαθιδρύσουν τον σοσιαλισμό, χρειάζεται
να αγωνιστούν σε πολλές κατευθύνσεις,
ενάντια στην ντόπια ολιγαρχία των αστών
και των γαιοκτημόνων, ενάντια στον
αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, επίσης ενάντια
στου διάφορους υπηρέτες του κεφαλαίου,
του ιμπεριαλισμού και του σοσιαλιμπεριαλισμού,
όπως είναι οι φιλοσοβιετικοί και
καστροϊκοί ρεβιζιονιστές, οι φιλοκινέζοι
ρεβιζιονιστές, οι τροτσκιστές κλπ.”
(Στο ίδιο, σελ. 439-440)
“Για την εκτέλεση τέτοιων μεγάλων
καθηκόντων αποφασιστικό ρόλο θα παίξουν
τα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα της
εργατικής τάξης. Τώρα, τέτοια κόμματα
όχι μόνο ιδρύθηκαν σχεδόν σε κάθε χώρα
της Λατινικής Αμερικής, αλλά τα περισσότερα
απ' αυτά έκαναν και σημαντικά βήματα
στην δράση για την προετοιμασία του
προλεταριάτου και των λαϊκών μαζών για
επανάσταση. Σε ασυμβίβαστη πάλη με τους
ρεβιζιονιστές και τους άλλους
οπορτουνιστές, με όλους τους υπηρέτες
της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού,
με τις καστροϊκές, Χρουτσοφικές,
τροτσκιστικές, τριτοκοσμικές και άλλες
απόψεις και πράξεις, αυτά τα κόμματα
επεξεργάστηκαν μια σωστή πολιτική
γραμμή και συγκέντρωσαν αρκετά μεγάλη
πείρα πάλης για την εφαρμογή αυτής της
γραμμής .....” (Στο ίδιο, σελ. 440)
“... Στην επέμβασή της η Σοβιετική Ένωση
παρασύρει και τους συμμάχους ή καλύτερα
να λέμε , τους δορυφόρους της. Αυτό το
βλέπουμε συγκεκριμένα στην Αφρική, όπου
οι σοβιετικοί σοσιαλιμπεριαλιστές και
οι κουβανικοί μισθοφόροι τους επεμβαίνουν
με το πρόσχημα ότι βοηθούν την επανάσταση.
Αυτό είναι ψέμα. Η επέμβασή τους δεν
είναι παρά αποικιοκρατική πράξη που
αποσκοπεί στην κατάχτηση αγορών και
στην καθυπόταξη των λαών.
Τέτοια είναι η επέμβαση της Σοβιετικής
Ένωσης και των κουβανών μισθοφόρων στην
Αγκόλα. Αυτοί δεν είχαν και δεν έχουν
καθόλου σκοπό να βοηθήσουν την αγκολέζικη
επανάσταση, αλλά να μπήξουν τα νύχια
τους στην αφρικανική αυτή χώρα που
απέκτησε κάποια ανεξαρτησία ύστερα από
το ξεκούμπισμα των Πορτογάλων
αποικιοκρατών. Οι κουβανοί μισθοφόροι
είναι αποικιακός στρατός σταλμένος από
την Σοβιετική Ένωση για να καταλάβει
αγορές και στρατηγικές θέσεις στης
χώρες της Μαύρης Αφρικής, για να περάσει
από την Αγκόλα σε άλλα κράτη, ώστε να
μπορέσουν και οι σοβιετικοί
σοσιαλιμπεριαλιστές να δημιουργήσουν
μια σύγχρονη αποικιακή αυτοκρατορία.
Η Σοβιετική Ένωση και ο μισθοφόρος της,
η Κούβα, με το πρόσχημα της βοήθειας για
την απελευθέρωση των λαών, επεμβαίνουν
σε άλλες χώρες με στρατό εξοπλισμένο
με κανόνια και πολυβόλα, δήθεν για την
οικοδόμηση του σοσιαλισμού που δεν
υπάρχει ούτε στην ίδια την Σοβιετική
Ένωση ούτε στην Κούβα. Αυτά τα δυο αστικό
– ρεβιζιονιστικά κράτη εισέβαλαν στην
Αγκόλα για να βοηθήσουν μια καπιταλιστική
κλίκα να πάρει την εξουσία, σε αντίθεση
με τους σκοπούς του αγκολεζικου λαού,
που αγωνίστηκε ενάντια στους Πορτογάλους
αποικιοκράτες για να κερδίσουν την
ελευθερία. ...... “ (Στο ιδιο, σελ. 441-442).
Τι σημαίνει για ηγεσία κόμματος δήθεν
Μαρξιστικού – Λενινιστικού να
προπαγανδίζει οτι ο Κάστρο ήταν
επαναστάτης, αυτός ο λακές του σοβιετικού
σοσιαλιμπεριαλισμού; Τι σημαίνει να
είναι η ηγεσία κάποιου τέτοιου κόμματος
ενάντια στις απόψεις του πραγματικού
Μαρξιστικού – Λενινιστικού κινήματος
της περιόδου που επικεφαλής του ήταν
το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας με επικεφαλής
τον Σύντροφο Ενβέρ Χότζα; Σημαίνει ότι
προπαγανδίζει και εξαπάτα τους λαούς
και όλους τους καταπιεσμένους με
ρεβιζιονιστικές και φίλο-ιμπεριαλιστικές
αυταπάτες, συγκαλύπτοντας και τα
εγκλήματα του ιμπεριαλισμού γενικά
ενάντια στους λαούς και ιδιαίτερα τα
εγκλήματα του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού
και των δορυφόρων του κρατών όπως την
Κούβα.
Όταν όμως κάποιος ή κάποια αυτονομαζόμενη
κομμουνιστική ηγεσία φτάνει σε αυτό το
σημείο, σημαίνει ότι έχει εκφυλιστεί
σε μια φιλο-ρεβιζιονιστική ηγεσία.
Αυτό που απέμεινε από εκείνο το Μαρξιστικό
– Λενινιστικό κίνημα της εποχής της
Σοσιαλιστικής Αλβανίας με επικεφαλής
το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και τον Ενβέρ
Χότζα εκφυλίστηκε σε ένα ρεύμα
ρεβιζιονιστικό.
Όσες προσπάθειες και να κάνουν για να
κρύψουν την ρεβιζιονιστική τους κατάντια,
δημοσιεύοντας διάφορα κείμενα του
Συντρόφου Ενβέρ Χότζα για να θολώσουν
τα νερά, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να
δημοσιεύουν τις απόψεις του ίδιου και του Μαρξιστικού-Λενινιστικού κινήματος για το
Κάστρο, τον Καστροϊσμό και την Κούβα,
δεν πρόκειται να καταφέρουν να ξεγελάσουν
τους τίμιους οπαδούς της θεωρίας και της πράξης των Μαρξ, Ενγκελς,
Λένιν, Στάλιν και Ε. Χότζα.
Ζήτω οι Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, Στάλιν και Ε. Χότζα και ο Μαρξισμός – Λενινισμός !!
Κάτω ο ρεβιζιονισμός και οπορτουνισμός
οποιουδήποτε είδους και μορφής !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου