Την μπροσούρα μπορείτε να την βρεiτε στη διεύθυνση : https://docs.google.com/uc?id=0B7SZ6XDm85t7R1JGSFpPcWhoR1k&export=download
[ H Renmin Ribao ( Λαϊκή Ημερησία ) είναι καθημερινή εφημερίδα που εκδίδεται στο Πεκίνο και ήταν και είναι το επίσημο όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του Κομουνιστικού Κόμματος της Κίνας ]
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ - Σελ 1
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ - Σελ 21
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ
Το άρθρο αυτό από το Εκδοτικό Τμήμα της Renmin Ribao ( Λαϊκή Ημερησία ) γράφτηκε βασιζόμενο στη συζήτηση μιας διευρυμένης διάσκεψης του Πολιτικού γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Δημοσιεύτηκε στη Renmin Ribao στις 5 Απριλίου του 1956.
( Σημείωση της κινεζικής έκδοσης, στη σελ 1)
Το 20ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, συνόψισε την νέα εμπειρία που έχει αποκτηθεί τόσο στις διεθνείς σχέσεις και την τοπική οικοδόμηση. Πήρε μια σειρά βαρυσήμαντων αποφάσεων σχετικά με την ακλόνητη εφαρμογή της πολιτική του Λένιν όσον αφορά τη δυνατότητα της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των χωρών με διαφορετικά κοινωνικά συστήματα, την ανάπτυξη της σοβιετικής δημοκρατίας, τη λεπτομερή τήρηση του Κομματικής αρχή της συλλογικής ηγεσίας, την κριτική των ανεπαρκειών μέσα στο Κόμμα, και το έκτο πενταετές σχέδιο για την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας.
Το ζήτημα της πάλης εναντία στη προσωπολατρία είχε σημαντική θέση στις συζητήσεις του 20ου Συνεδρίου. Το Συνέδριο ξεσκέπασε με έντονο τρόπο την εξάπλωση της προσωπολατρίας η οποία, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής των Σοβιέτ, έγινε αφορμή για πολλά λάθη και οδήγησε σε αρνητικά επακόλουθα. Αυτή η γενναία αυτοκριτική από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης για τα λάθη του παρελθόντος δείχνει το υψηλό επίπεδο της αρχής της εσωκομματικής ζωής και τη μεγάλη ζωτικότητα του Μαρξισμού-Λενινισμού. (σελ 1)
Οι ηγέτες των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των σοσιαλιστικών κρατών σε διάφορους τομείς έχουν καθήκον να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να μειώσουν τα λάθη, να αποφύγουν τα σοβαρά, να προσπαθούν να αντλήσουν διδάγματα από μεμονωμένα, τοπικά και προσωρινά τα λάθη και να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να αποτραπεί η εξέλιξη τους σε λάθη εθνικής κλίμακας ή σε λάθη διαρκείας. Για να γίνει αυτό, κάθε ηγέτης πρέπει να είναι πιο συνετός και σεμνός, να είναι σε στενή σύνδεση με τις μάζες, να τις συμβουλεύεται για όλα τα θέματα, να διερευνά και να μελετά την πραγματική κατάσταση ξανά και ξανά και συνεχώς να ασκεί την κριτική και την αυτοκριτική αυτή που είναι η κατάλληλη για τη περίσταση και να είναι καλά μελετημένη. Εξ αιτίας κυρίως της αποτυχίας του να εφαρμόσει τα παραπάνω ο Στάλιν, ως ο κύριος ηγέτης του Κόμματος και του κράτους , έκανε ορισμένα σοβαρά λάθη στη δουλειά του τα τελευταία χρονιά. Έγινε ματαιόδοξος και μη συνετός. Στο τρόπο σκέψης του εμφανίστηκαν ο υποκειμενισμός και η μονόπλευρη αντιμετώπιση των πραγμάτων και έλαβε λανθασμένες αποφάσεις για ορισμένα σημαντικά ζητήματα, οι οποίες οδήγησαν σε σοβαρές συνέπειες. (σελ 5,6)
Αυτός που έδειξε το δρόμο στους Σοβιετικούς λαούς και το Κομμουνιστικό Κόμμα για αυτά τα επιτεύγματα ήταν ο Λένιν. Στον αγώνα για να φέρει σε πέρας τις αρχές του Λένιν, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης τιμήθηκε για τη σθεναρή ηγετική της ικανότητα , στην οποία η συμμετοχή του Στάλιν είναι ανεξίτηλη. ( σελ. 7)
Οι Μαρξιστές-λενινιστές θεωρούν ότι οι ηγέτες παίζουν μεγάλο ρόλο στην ιστορία. Οι λαοί και τα κόμματα τους χρειάζονται τους προπομπούς που είναι σε θέση να αντιπροσωπεύσουν τα συμφέροντα και τις επιθυμίες των λαών, στέκονται στην πρώτη γραμμή των ιστορικών αγώνων τους και χρησιμεύουν ως οι ηγέτες τους. Αλλά όταν οποιοσδήποτε ηγέτης του Κόμματος ή του κράτους βάζει τον εαυτό του περά και πάνω από το Κόμμα και τις μάζες αντί να βρίσκεται ανάμέσα τους, όταν ο ίδιος αποξενώνεται από τις μάζες, αυτό έχει σα συνέπεια να μην έχει μία σφαιρική, διεισδυτική εικόνα για τις υποθέσεις του κράτους. Όσο συνέβαινε αυτό, ακόμα και μια τόσο σημαντική προσωπικότητα όπως ο Στάλιν δεν μπόρεσε να αποφύγει την λήψη μη ρεαλιστικών και λανθασμένων αποφάσεων σε ορισμένα σημαντικά ζητήματα. Ο Στάλιν απέφυγε τα αντλήσει διδάγματα από τα μεμονωμένα, τοπικά και προσωρινά λάθη σε ορισμένα ζητήματα και δε κατέφερε να τα εμποδίσει από το να μετατραπούν σε σοβαρά λάθη εθνικής κλίμακας ή χρόνια λάθη. Στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της ζωής του, ο Σταλιν απολάμβανε όλο και πιο πολύ την προσωπολατρία, και παραβίασε το σύστημα του Κόμματος του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και την αρχή του συνδυασμού της συλλογικής καθοδήγησης με την ατομική ευθύνη. Σαν συνέπεια έκανε σοβαρά λάθη όπως τα παρακάτω : διεύρυνε το πεδίο εφαρμογής της καταστολή της αντεπανάστασης∙ δεν είχε την απαραίτητη επαγρύπνηση στις παραμονές του αντι-φασιστικού πολέμου∙ απέτυχε στο να δώσει την προσοχή που έπρεπε στην παραπέρα ανάπτυξη της γεωργίας και την υλική ευημερία της αγροτιάς∙ έδωσε ορισμένες λανθασμένες συμβουλές σχετικά με το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, και, ιδιαίτερα, πήρε λάθος αποφάσεις στο ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας. Σε αυτά τα ζητήματα, ο Στάλιν ήταν θύμα του υποκειμενισμού και της μονόπλευρη αντιμετώπισης των πραγμάτων, και απομακρύνθηκε από την αντικειμενική πραγματικότητα και τις μάζες. ( σελ 8,9)
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας συγχαίρει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης για τις μεγάλες επιτυχίες του στην ιστορική του πάλη ενάντια στη προσωπολατρία. ( σελ. 11)
Πρέπει να διδαχτούμε από τη πάλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης ενάντια στη προσωπολατρία και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας ενάντια στο δογματισμό. (σελ 14)
Οι κομμουνιστές πρέπει να υιοθετήσουν μια αναλυτική στάση απέναντι στα λάθη που έγιναν στο κομμουνιστικό κίνημα. Ο Στάλιν ήταν ένας μεγάλος Μαρξιστής-Λενινιστής, όμως συγχρόνως ένας μαρξιστής-λενινιστής που έκανε διάφορα χονδροειδή λάθη χωρίς να συνειδητοποίηση ότι ήταν λάθη. Θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον Στάλιν από ιστορική σκοπιά, να κάνουμε μια σωστή και σφαιρική ανάλυση για να δούμε πού είχε δίκιο και πού έκανε λάθος, και για να βγάλουν χρήσιμα διδάγματα από αυτά. Τόσο αυτά που δεν έκανε λάθος όσο και αυτά που έκανε λάθος ήταν φαινόμενα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και φέρνουν τη σφραγίδα της εποχής τους. (σελ. 18)
Πιστό στο προτροπή του Λένιν, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης ασχολείται σοβαρά και με ορισμένα λάθη σοβαρού χαρακτήρα που διαπράχτηκαν από τον Στάλιν στη διεύθυνση του έργου της οικοδόμησης του σοσιαλισμού όπως επίσης και με τις επιπτώσεις αυτών των λαθών. Λόγω της σοβαρότητας αυτών των συνεπειών, είναι ανάγκη όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, αν και επιβεβαιώνει τη μεγάλη συμβολή του Στάλιν, να εκθέσει με αυστηρότητα την ουσία των λαθών του, να καλέσει όλο το Κόμμα να τις λάβει ως προειδοποίηση, και να εργαστεί αποφασιστικά για την άρση των αρνητικών συνεπειών τους.
Εμείς οι Κινέζοι Κομμουνιστές είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι, ως αποτέλεσμα της σημαντικών κριτικών που έγιναν στο 20ό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, όλοι αυτοί οι θετικοί παράγοντες, που είχαν σοβαρά κατασταλεί στο παρελθόν σαν συνέπεια ορισμένων λανθασμένων πολιτικών, αναπόφευκτα θα ξεπροβάλλουν στη ζωή, και το Κόμμα και οι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης θα ενωθούν ακόμα πιο πολύ στον αγώνα για την οικοδόμηση μιας μεγάλης κομμουνιστικής κοινωνίας, τέτοια που δεν έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα, και θα κερδίσουν μια μακροχρόνια παγκόσμια ειρήνη. ( σελ 19,20)
+++++
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ – Σελ. 21
Την μπροσούρα μπορείτε να την βρεiτε στη διεύθυνση : https://docs.google.com/uc?id=0B7SZ6XDm85t7WE1VRERSeVRJeU0&export=download
Αυτό το άρθρο γράφτηκε από το Εκδοτικό Τμήμα της Renmin Ribao που βασίζεται στην διευρυμένη σύσκεψη του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Δημοσιεύτηκε στη Renmin Ribao στις 29 Δεκεμβρίου 1956. ( Σημείωση της κινεζικής έκδοσης, στη σελ 21)
Τον Απρίλιο του 1956, συζητήσαμε την ιστορική εμπειρία της δικτατορίας του προλεταριάτου σε σχέση με το ζήτημα Στάλιν. Από τότε, μια αλληλουχία γεγονότων στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα έχουν προκαλέσει ανησυχία στο λαό της χώρας μας. Η δημοσίευση στις Κινεζικές εφημερίδες της ομιλίας του Συντρόφου Τίτο που δόθηκε στις 11 Νοεμβριου, και οι παρατηρήσεις σχετικά με αυτή την ομιλία των διαφορών Κομμουνιστικών Κομμάτων, οδήγησαν πάλι το λαό να θύσει πολλά ερωτήματα στα οποία καλούμαστε να δώσουμε μια απάντηση. Στο αρθρο αυτό θα επικεντρώσουμε την συζήτηση μας στα επόμενα ζητήματα : πρώτον, στην εκτίμηση των θεμελιωδών εξελίξεων της Σοβιετικής Ένωσης στην διάρκεια της επανάστασης και της οικοδόμησης της∙ δεύτερον, στην εκτίμηση των αρετών και των μειονεκτημάτων του Στάλιν∙ τρίτον, στην πάλη ενάντια στο δογματισμό και το ρεβιζιονισμό∙ και τέταρτον, στην διεθνή αλληλεγγύη του προλεταριάτου όλων των χωρών. (σελ. 21)
Άλλα ο Στάλιν έκανε σοβαρά λάθη σε σχέση με την εσωτερική και εξωτερική πολίτικη της Σοβιετικής Ένωσης. Η αυθαίρετη μέθοδος εργασίας του εξασθένισε μέχρι ένα σημείο την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και στη ζωή του Κόμμα και στο κρατικό σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης, και οδήγησε σε μερική διατάραξη της σοσιαλιστικής νομιμότητας. Επειδή σε πολλούς τομείς των καθηκόντων του ο ίδιος ο Στάλιν αποξενώθηκε από τις μάζες σε μεγάλο βαθμό, και έπαιρνε προσωπικές, αυθαίρετες αποφάσεις σχετικά με πολλές σημαντικές πολιτικές, ήταν αναπόφευκτο ότι θα έκανε σημαντικά λάθη. Αυτά τα λάθη ήταν πιο φανερά στην καταστολή της αντεπανάστασης και στις σχέσεις με ορισμένες ξένες χώρες. Στη καταστολή των αντεπαναστατών, ο Στάλιν, από τη μια μεριά, τιμωρησε πολλούς που ήταν αναγκαίο να τιμωρηθούν, και, βασικά, ολοκλήρωσε τους στόχους σε αυτό το μέτωπο∙ άλλα, από την άλλη, αδίκησε πολλούς πιστούς κομμουνιστές και τίμιους πολίτες, και αυτό προκάλεσε σοβαρές απώλειες. Γενικά, στις σχέσεις με τις αδελφές χώρες και κόμματα, ο Στάλιν υιοθέτησε μια διεθνιστική στάση και βοήθησε τους αγώνες των άλλων λαών και την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου αλλά στην αντιμετώπιση ορισμένων συγκεκριμένων ζητημάτων παρουσίασε μια τάση προς το σοβινισμό μεγάλου έθνους και έλλειψης ισότητας, μη συνυπολογίζοντας τη διαπαιδαγώγηση της μάζας των στελεχών που είχε σαν αποτέλεσμα να είναι μέτριας ποιότητας. Μερικές φορές επενέβη ακόμη και εσφαλμένα, με πολλές σοβαρές συνέπειες, στις εσωτερικές υποθέσεις ορισμένων αδελφών χωρών και κομμάτων. (σελ 33-34 )
Ο λόγος για τον όποιο κάποια από τα λάθη του Στάλιν των τελευταίων χρόνων της ζωής του κατέληξαν να είναι σοβαρά, εθνικής κλίμακας και χρόνια, και δεν διορθωθήκαν εγκαίρως, οφείλεται κυρίως στο ότι, σε ορισμένα πεδία και σε ορισμένο βαθμό, απομονώθηκε από τις μάζες και τη συλλογικότητα και παραβίασε την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού στο Κόμμα και το κράτος. Η αιτία για ορισμένες παραβιάσεις του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού βρίσκεται σε ορισμένες κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες : το Κόμμα δεν είχε εμπειρία στην καθοδήγηση του κράτους∙ το νέο σύστημα δεν ήταν αρκετά παγιωμένο έτσι ώστε να είναι σε θέση να αντιστέκεται σε κάθε υπέρβαση της επιρροής της παλιάς εποχής (η σταθεροποίηση ενός νέου συστήματος και η εξασθένιση των παλαιών επιρροών δεν συμβαίνει με έναν ευθύ τρόπο αλλά συχνά παίρνει τη μορφή μιας ζικ-ζακ κίνησης στις κρίσιμες καμπές της ιστορίας )∙ there was the constricting effect which acute internal and external struggles had on certain aspects of the development of democracy, etc. Εντούτοις, αυτές οι αντικειμενικές συνθήκες δεν θα ήταν αρκετές για να μετατρέψουν τη πιθανότητα να γίνουν λάθη σε πραγματικότητα. Ο Λένιν, που έδρασε κάτω από συνθήκες που ήταν πολύ πιο πολύπλοκες και δύσκολες από αυτές που αντιμετώπισε ο Στάλιν, δεν έκανε τα λάθη που έκανε ο Στάλιν. Εδώ ο αποφασιστικός παράγοντας είναι η ιδεολογική κατάσταση του ατόμου. Τα μυαλά του Στάλιν άλλαξαν ως αποτέλεσμα ενός αριθμού νικών και εγκωμίων που εισέπραξε στο τελευταίο μέρος της ζωής του. Παρέκκλινε εν μέρει, αλλά χονδροειδώς, από το διαλεκτικό υλιστικό τρόπο σκέψης και έπεσε στον υποκειμενισμό. Άρχισε να πιστεύει τυφλά στην ατομική πείρα και γνώση και στην ατομική εξουσία∙ δεν ήταν σε θέση να διερευνήσει και να μελετήσει σοβαρά πολύπλοκες συνθήκες ή να ακούσει προσεκτικά τις απόψεις των συντρόφων του και των μαζών. Σαν αποτέλεσμα, μερικές από τις πολίτικες και τα μέτρα που υιοθέτησε συχνά δεν είχαν καμιά σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα.Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης πήρε ήδη μέτρα για την διόρθωση των λαθών του Στάλιν και το περιορισμό των συνεπειών τους. Τα μέτρα αυτά έχουν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς. Το 20ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης επέδειξε μεγάλη αποφασιστικότητα και θάρρος για την απαλλαγή από τη τυφλή πίστη στον Στάλιν, για το ξεσκέπασμα της βαρύτητας των λαθών του Στάλιν και για τον περιορισμό των επιπτώσεων τους. Οι Μαρξιστές-Λενινιστές σε όλο το κόσμο, όπως επίσης και όσοι συμπαθούν τη κομμουνιστική υπόθεση, υποστηρίζουν τις προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης για την διόρθωση των λαθών, και ελπίζουν ότι οι προσπάθειες των Σοβιετικών συντρόφων θα στεφτούν με επιτυχία. Είναι φανερό ότι αφού τα σφάλματα του Στάλιν δεν ήταν μικρής διάρκειας, η πλέρια διόρθωση τους δεν μπορεί να γίνει μέσα σε μια νύχτα, άλλα απαιτεί αρκετά παρατεταμένες προσπάθειες και σε βάθος ιδεολογική διαπαιδαγώγηση. Πιστεύουμε ότι το μεγάλο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, που ήδη ξεπέρασε αμέτρητες δυσκολίες, θα θριαμβευσει επί αυτών των δυσκολιών και θα επιτύχει το στόχο του. (σελ 37-38)
Εφόσον εξετάζουμε το ζήτημα με ένα σφαιρικό τρόπο, ακόμα κι αν οι άνθρωποι πρέπει να μιλούν για τον «Σταλινισμό», αυτό μπορεί μόνο να σημαίνει, κατά πρώτο λόγο, κομμουνισμό και Λενινισμό, που είναι η κύρια πλευρά του∙ και δευτερευόντως περιέχει ορισμένα εξαιρετικά σοβαρά λαθη τα οποία είναι αντίθετα με τον Μαρξισμό-Λενινισμό και πρέπει να διορθωθούν περά για περά. (σελ 39-40)
Η στάση των συντρόφων Τίτο και άλλων συντρόφων που βρίσκονται στην ηγεσία της Γιουγκοσλαβικού Ένωση Κομμουνιστών προς τα λάθη του Στάλιν και άλλα συναφή ζητήματα, όπως δείχνουν οι πρόσφατα διατυπωμένες απόψεις τους, δεν μπορούν να θεωρηθούν από εμάς ως ισορροπημένες και αντικειμενικές. Είναι κατανοητό το ότι οι Γιουγκοσλάβοι σύντροφοι είναι ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι από τα λάθη του Στάλιν. Στο παρελθόν, έκαναν αξιόλογες προσπάθειες για την εδραίωση του σοσιαλισμού κάτω από δύσκολες συνθήκες. Τα πειράματά τους σχετικά με την δημοκρατική διαχείριση των οικονομικών επιχειρήσεων και άλλων σοσιαλιστικών οργανισμών έχουν τραβήξει την προσοχή. Ο Κινέζικος λαός καλωσορίζει την συμφιλίωση μεταξύ της Σ.Ε και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών από τη μια πλευρά, και τη Γιουγκοσλαβία από την άλλη, όπως επίσης και την εδραίωση και ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ της Κίνας και της Γιουγκοσλαβίας. Όπως ο Γιουγκοσλαβικός λαός, ετσι και ο Κινέζικος λαός ελπίζουν ότι η Γιουγκοσλαβία θα ευημερήσει ακόμα περισσότερο και θα γίνει ακόμα πιο ισχυρή στο δρόμο προς το σοσιαλισμό. (σελ 41)
Μια από τις σοβαρές συνέπειες των λαθών του Στάλιν ήταν η ανάπτυξη του δογματισμού. (σελ 44)
Όσο πιο οξυμένη γίνεται η ταξική πάλη, τόσο πιο αναγκαίο είναι το προλεταριάτο να στηρίζεται, πιο αποφασιστικά και πλέρια, στις πλατιές μάζες του λαού και να χρησιμοποιήσει πλήρως τον επαναστατικό τους ενθουσιασμό για την ήττα των αντεπαναστατικών δυνάμεων. Η πείρα της stirring and seething μαζικής πάλης στη Σοβιετική Ένωση στη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης και του μετέπειτα εμφυλίου πολέμου απέδειξαν πλέρια αυτή την αλήθεια. Από την Σοβιετική πείρα εκείνης της περιόδου προέρχεται η «γραμμή των μαζών» του κόμματος μας για την οποία τόσο συχνά γίνεται λόγος. Άρα οι οξυμένοι αγώνες στη Σοβιετική Ένωση εξαρτιόνταν κυρίως από την άμεση δράση των μαζών, και φυσικά υπήρχαν μικρές πιθανότητες για την ανάπτυξη τελείων δημοκρατικών διαδικασιών. Μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων και το ξεκαθάρισμα κυρίως των αντεπαναστατικών δυνάμεων, ήταν αναγκαίο για την δικτατορία του προλεταριάτου να ασχοληθεί και με τα υπολείμματα των αντεπαναστατών - αυτά δεν μπορούσαν επαλειφθούν τελείως όσο υπάρχει ο ιμπεριαλισμός- αλλά από τότε η αιχμή της έπρεπε να κατευθύνεται κυρίως εναντίον των επιθετικών δυνάμεων των ξένων ιμπεριαλισμού. Σε αυτές τις συνθήκες, θα έπρεπε οι δημοκρατικές διαδικασίες της πολιτικής ζωής στη χώρα βαθμιαία να αναπτύσσονται και να τελειοποιούνται∙να τελειοποιείται το νομικό σύστημα∙ να ισχυροποιείται η εποπτεία του λαού στα κρατικά όργανα∙ να αναπτύσσονται οι δημοκρατικές μέθοδοι διοίκησης του κράτους και διεύθυνσης των επιχειρήσεων∙ θα έπρεπε να γίνουν πιο στενοί οι δεσμοί ανάμεσα στα κύρια διοικητικά τμήματα των διαφόρων επιχειρήσεων από τη μια πλευρά, και τις πλατιές μάζες από την άλλη∙ θα έπρεπε να απαλλαγούν από τα εμπόδια εκείνα που εξασθενούν αυτούς τους δεσμούς και να εφαρμοζόταν πιο αποφασιστικός έλεγχος στις γραφειοκρατικές τάσεις. Μετά την εξάλειψη των τάξεων, δε θα έπρεπε η ταξική πάλη να συνεχίσει να τονίζεται λες και ήταν σε φάση έντασης, όπως έγινε από τον Στάλιν με αποτέλεσμα να εμποδιστεί η υγιής ανάπτυξη της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης έχει απόλυτα δίκιο στην αποφασιστική διόρθωση των λαθών του Στάλιν σε σχέση με αυτό το ζήτημα. (σελ 48-49)
Όπως είπαμε ήδη, ο Στάλιν εμφάνισε ορισμένες τάσεις σοβινισμού μεγάλου έθνους στις σχέσεις με τα αδελφά κόμματα και χώρες. (σελ 57)
Οι προσπάθειες της Σοβιετικής Κυβέρνησης για την βελτίωση των σχέσεων με τη Γιουγκοσλαβία, η δηλωση της στις 30 Οκτωβρίου του 1956, και οι συνομιλίες της με την Πολωνία το Νοέμβρη του 1956, όλα αυτά δείχνουν την αποφασιστικότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και της Σοβιετικής Κυβέρνησης για την πλήρη εξάλειψη των λαθών του παρελθόντος στις εξωτερικές σχέσεις. Αυτά τα βήματα της Σοβιετικής Ένωσης αποτελούν μια σπουδαία συνεισφορά στην ισχυροποίηση της διεθνούς αλληλεγγύης του προλεταριάτου. (σελ 60)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Οι υπογραμμήσεις είναι δικές μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου