Απόσπασμα από το «Γράμμα της ΚΕ του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και της Κυβέρνησης της Αλβανίας στην ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (29 Ιουλίου 1978)»

Μια σύντομη αναφορά των αντι-Μαρξιστικών, αντι-Λενινιστικών και αντι-Σταλινικών θέσεων και πράξεων της Μαοϊκής ηγεσίας του “Κομμουνιστικού” Κόμματος της Κίνας.

 

Απόσπασμα από το
«Γράμμα της ΚΕ του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και της Κυβέρνησης της Αλβανίας στην ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (29 Ιουλίου 1978)»

 II

 ....

.....

.....

Για καλύτερη κατανόηση των πολιτικών και ιδεολογικών αιτίων που οδήγησαν την Κινέζικη ηγεσία στην υπεροπτική της ενέργεια της διακοπής της βοήθειας προς στην Αλβανία, για γίνει κατανοητή η σοβινιστική στάση μεγάλης δύναμης στις σχέσεις της με το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, όπως επίσης για να αποδείξουμε την ειλικρινή, αδελφική και σωστή στάση που υιοθετήθηκε από το Αλβανικό Κόμμα, την Κυβέρνηση και τον λαό προς την Κίνα και τον Κινέζικο λαό είναι αναγκαίο να γίνει μια ανασκόπηση της εξέλιξης των Αλβανο–Κινέζικων σχέσεων.

1. οι επαφές ανάμεσα στα δυο κόμματά μας και χώρες ξεκίνησαν μετά την νίκη της επανάστασης στην Κίνα, μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Έγιναν στενότερες και ισχυρότερες ιδιαίτερα μετά το 1960, όταν άρχισε η ανοιχτή πάλη ενάντια στο Χρουτσοφικό ρεβιζιονισμό. Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον σύγχρονο ρεβιζιονισμό έφερε τα κόμματά μας κοντά, αλλά με την αποχώρηση της Κίνας από αυτή την πάλη οι δρόμοι μας χώρισαν. Η πάλη του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας ενάντια στον σύγχρονο ρεβιζιονισμό άρχισε πριν ακόμα από την καταδίκη του Τιτοϊσμού από το πληροφοριακό γραφείο. Συνεχίστηκε ακόμα πιο άγρια μετά το θάνατο του Στάλιν, όταν εμφανίστηκε η Χρουτσοφική παραλλαγή του ρεβιζιονισμού. Το Κόμμα μας επέκτεινε και ενέτεινε αυτή την πάλη ακόμα πιο πολύ, βγαίνοντας ενάντια στις αντι-Μαρξιστικές στάσεις και ενέργειες του Χρουτσόφ και της συμμορίας του, και στην εξωτερική πολιτική και στις σχέσεις τους με τα κομμουνιστικά κόμματα, ιδιαίτερα με το Κόμμα μας.

Η Χρουτσοφική παρέκκλιση αντιπροσώπευε την αναθεώρηση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής θεωρίας σε όλα πεδία και σε όλα τα ζητήματα. Η Χρουτσοφική στρατηγική στόχευε στην υπονόμευση της δικτατορίας του προλεταριάτου και στην παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Σοβιετική Ένωση, στην μετατροπή αυτής της χώρας σε ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, για την διαίρεση και την κυριαρχία στον κόσμο μαζί με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Για την πραγματοποίηση αυτής της στρατηγικής, ο Χρουτσόφ επιτέθηκε στον Στάλιν και στον Μπολσεβικισμό, υποστήριξε το σβήσιμο της ταξικής πάλης και μέσα στη Σοβιετική Ένωση και έξω απ' αυτήν. Με πρόσχημα ότι άλλαξε σήμερα ο συσχετισμός των δυνάμεων στον κόσμο, ότι ο ιμπεριαλισμός και η διεθνής αντίδραση λογικευτήκαν, δικαιολόγησε την παραίτησή του από την θέση κλειδί του Μαρξισμού – Λενινισμού για την βίαιη επανάσταση και διέδωσε αυταπάτες για τον αποκαλούμενο ειρηνικό δρόμο. Στις σχέσεις του με τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, οι Χρουστσοφικοί έδρασαν σύμφωνα με την άποψή τους για το «κόμμα μητέρα» και την «μπαγκέτα του αρχιμουσικού». Ήθελαν τα άλλα κόμματα να υποταχθούν στην προσταγή τους και να υιοθετήσουν τις απόψεις τους, να μετατραπούν σε όργανα της εξωτερικής τους πολιτικής. Σε αυτόν τον δρόμο τους, ο Χρουστσόφ, ο Μπρέζνιεφ και άλλοι συμφιλιώθηκαν με τους Γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές και έκαναν κοινή τους υπόθεση την πάλη ενάντια στον Μαρξισμό-Λενινισμό και την επανάσταση. Σε αυτή την προδοτική και αντεπαναστατική γραμμή του Χρουστσοφισμού το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας απάντησε με την αποφασιστική και ανυποχώρητη πάλη του. Ιδιαίτερα, αντιτάχθηκε και κατήγγειλε την ιδεολογική αποκατάσταση του Τιτοϊσμού από τον Χρουστσόφ, ο οποίος με αυτή την πράξη του έδειξε καθαρά ότι είχε βουλιάξει πέρα για πέρα στο βάλτο του οπορτουνισμού και της προδοσίας. Τα ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι, παρά τις ταλαντεύσεις στις στάσεις του προς τον Γιουγκοσλάβικο ρεβιζιονισμό, στις αρχές του 1960, και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, χωρίς να έχει επηρεαστεί από κανέναν, καταδίκασε την αποκατάσταση του Τίτο και της ομάδας του από τον Χρουστσόφ. Τον Ιούνη του 1960, όπως είναι γνωστό, διεξήχθηκε η σύνοδος του Βουκουρεστίου. Εκεί, η αντεπαναστατική γραμμή του Χρουστσόφ και των Χρουστσοφικών επιβεβαιώθηκε ακόμα καλύτερα. Όχι μόνο επιτέθηκαν στο Μαρξισμό-Λενινισμό σε όλες τις κατευθύνσεις, αλλά επιτέθηκαν άμεσα και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Σε αυτή την σύνοδο, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας βοήθησε ανοιχτά το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και το υπερασπίστηκε μέχρι τέλους, τραβώντας έτσι πάνω του τα πυρά της οργής και το βάρος της πίεσης από όλους τους Χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές.

Το Κόμμα μας υπεράσπισε [σε αυτήν την περίπτωση το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας] αρχιακά με καθαρή κομμουνιστική συνείδηση, έχοντας τη γνώμη και πεισμένο ότι πράττοντας έτσι υπεράσπιζε τον Μαρξισμό-Λενινισμό και τη Λαϊκή Κίνα.

Η Σύνοδος του Βουκουρεστίου και, αργότερα, η Σύνοδος των 81 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στη Μόσχα σημάδεψαν την τελική διάσπαση των Μαρξιστών-Λενινιστών με τους Χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές και την αρχή της ανοιχτής πολεμικής μεταξύ τους. Ενώ το Κόμμα μας εγκαινίασε και διεξήγαγε τον αγώνα ενάντια στον Χρουτσοφικό ρεβιζιονισμό με συνέπεια και αποφασιστικότητα, η Κινέζικη ηγεσία ταλαντεύονταν και δεν υιοθετούσε σαφείς αντι-Χρουστσοφικές θέσεις. Στο αρχικό στάδιο της λυσσαλέας πολεμικής ανάμεσα στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και τους Χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές, η Κίνα συμφωνούσε με την Αλβανία, αλλά μόνο επιφανειακά, επειδή, στην πραγματικότητα, όπως αποδείχθηκε αργότερα, επιδίωκε συμφιλίωση με τους Σοβιετικούς και το σβήσιμο της πολεμικής με αυτούς. Αυτό ήταν ολοφάνερο και στην ομιλία του Τσου Εν Λάϊ στο 22ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, όπου στην πραγματικότητα, δεν υπερασπίστηκε το Κόμμα μας, αλλά ζήτησε να σταματήσει μάλιστα αυτή η πολεμική. Η Κινέζικη ηγεσία αποκάλεσε αυτή την άχρωμη στάση βοήθεια προς την Αλβανία, αλλά το αίτημα για σταμάτημα της πολεμικής δεν ήταν ούτε προς το συμφέρον της Αλβανίας, ούτε προς το συμφέρον της ίδιας της Κίνας. Ήταν προς όφελος του Χρουστσόφ και της πάλης του ενάντια στο σοσιαλισμό και τον Μαρξισμό-Λενινισμό.

2. Η ταλαντευόμενη στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στην πάλη ενάντια στον ρεβιζιονισμό εκδηλώθηκε ανοιχτά τον Ιούνη του 1962. Τότε το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έστειλε μια αντιπροσωπεία στο Πεκίνο για να διεξάγει συνομιλίες με την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας για σημαντικά ζητήματα που είχαν να κάνουν με τις τακτικές και την στρατηγική του κοινού αγώνα των δυο κομμάτων μας στη διεθνή αρένα. Σε αυτή την περίπτωση, η αντιπροσωπεία του Κόμματός μας ήρθε αντιμέτωπη με τις πολύ λανθασμένες απόψεις της Κινέζικης ηγεσίας. Ο Λιού Σάο Σι, που μετά τον Μάο Τσε Τουνγκ ήταν ο κυριότερος ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας τότε, και που ήταν επικεφαλής των συνομιλιών από την πλευρά των Κινέζων, όπως επίσης και ο Τενγκ Χσιάο Πίνγκ, που ήταν τότε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, επέμεναν πεισματικά στην άποψη της Κινέζικης ηγεσίας σύμφωνα με την οποία το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο έπρεπε οπωσδήποτε να περιλαμβάνει και την Σοβιετική Ένωση, που τότε είχε επικεφαλής την κλίκα του Νικίτα Χρουστσόφ. Η αντιπροσωπεία του Κόμματός μας υπερασπίστηκε την γραμμή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, που στηρίζονταν στα διδάγματα του Λένιν σύμφωνα με τα οποία δεν μπορούσε να διεξαχθεί κανένας επιτυχημένος αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό χωρίς ταυτόχρονα την καταπολέμηση του ρεβιζιονισμού. Η αντιπροσωπεία μας επέμενε στην άποψη του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας ότι όχι μόνο δεν πρέπει το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο να περιλαμβάνει τους Σοβιετικούς ρεβιζιονιστές, αλλά, πρέπει να έχει στην αιχμή δόρατός του την πάλη και ενάντια στον ιμπεριαλισμό γενικά και στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ιδιαίτερα, όπως επίσης και ενάντια στον Σοβιετικό ρεβιζιονισμό.

Η Κινέζικη ηγεσία υποστήριξε την γραμμή της για συμφιλίωση με τους Σοβιετικούς ρεβιζιονιστές λόγω του ότι ήταν αναγκαία η ενότητα με τον “οποιοδήποτε” ενάντια στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, που, σύμφωνα με τα λόγια τους, είναι ο κύριος εχθρός. Εκτός των άλλων, αυτή η οπορτουνιστική θέση εξέφραζε επίσης τις αυταπάτες που καλλιεργούνταν από την Κινεζική ηγεσία για τους Σοβιετικούς ρεβιζιονιστές ηγέτες. Στη διάρκεια των συνομιλιών στο Πεκίνο, ο Τενγκ Χσιάο Πινγκ δήλωσε στην αντιπροσωπεία της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματός μας: «είναι αδύνατο για τον Χρουστσόφ να αλλάξει και να γίνει σαν τον Τίτο ... Ως σοσιαλιστική χώρα, η Σοβιετική Ένωση ποτέ δεν θα αλλάξει» (Από τα πρακτικά των συνομιλιών, 11 Ιουνίου 1962). Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δεν δέχτηκε ούτε τις απόψεις ούτε τις Κινέζικες θέσεις για κοινό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο, το οποίο πρέπει να περιλαμβάνει και τους Χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές, ενώ η Κινεζική ηγεσία επέμεινε στις οπορτουνιστικές της απόψεις. Η εξέλιξη των επόμενων γεγονότων, η επιτάχυνση της πάλης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών δυνάμεων ενάντια στον Χρουτσοφικό ρεβιζιονισμό, το βάθεμα της διασπαστικής δράσης των Χρουστσοφικών και ειδικά την υπογραφή της Αγγλο-Αμερικανο-Σοβιετικής συμφωνίας τον Αύγουστο το 1963 για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών στην ατμόσφαιρα, που αντανακλούσε την ενότητα των προσπαθειών των δυο υπερδυνάμεων για την εδραίωση της κυριαρχίας τους στον κόσμο, ανάγκασε την Κινέζικη ηγεσία να ξεκινήσει ανοιχτή πολεμική ενάντια στον Χρουστσόφ. Έτσι, όταν η συμφιλίωση και συμφωνία με τους Σοβιετικούς ρεβιζιονιστές, που τόσο ένθερμα αναζητούσε η Κινέζικη ηγεσία, δεν έγινε πραγματικότητα, μόνο τότε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας μπήκε ενεργά στο δρόμο του αντι-Χρουστσοφισμού και συμφώνησε με την αποφασιστική, συνεπή και αρχιακή πάλη του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας. Αυτό δεν μπορούσε παρά να χαροποιήσει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και τον Αλβανικό λαό που, μόνοι τους, για τρία περίπου χρόνια αντιμετώπιζαν τις ξέφρενες επιθέσεις του Χρουστσόφ και όλου του σύγχρονου ρεβιζιονισμού. Οι δεσμοί και η συνεργασία μεταξύ των δυο κομμάτων στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον ρεβιζιονισμό δυνάμωσαν ακόμα περισσότερο. Το Κόμμα μας προσπάθησε να διευρυνθεί και να βαθύνει αυτή η πάλη, επειδή αυτή βοηθούσε στην κινητοποίηση των αντιμπεριαλιστικών και αντιρεβιζιονιστικών δυνάμεων για την υπεράσπιση του σοσιαλισμού και την απελευθέρωση των λαών. Αλλά η Κινέζικη ηγεσία, όπως θα δούμε παρακάτω, έδειξε ότι δεν ήταν συνεπής και αρχιακή σε αυτή την πάλη.

3. Το καλοκαίρι του 1964 η Κινέζικη προπαγάνδα έθεσε το ζήτημα των Σινο-Σοβιετικών συνόρων. Κάνοντας αναφορά σε μια ομιλία του Μάο Τσε Τουνγκ σε μια ομάδα Ιαπώνων σοσιαλιστών κοινοβουλευτικών, προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι οι Ρώσοι Τσάροι απέσπασαν από την Κίνα τεράστιες περιοχές εκατοντάδων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, ότι και στην Ευρώπη η Σοβιετική Ένωση είχε εδαφικά προβλήματα που εμφανίστηκαν ως αποτέλεσμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δεν επιδοκίμασε το ζήτημα ανακαθορισμού των συνόρων που έθεσε ο Μάο Τσε Τουνγκ. Σύμφωνα με την άποψη του Κόμματός μας, η Κινέζικη ηγεσία έκανε δυο μεγάλα λάθη. Πρώτ' απ' όλα, η ανακίνηση του συνοριακού ζητήματος εκείνη την στιγμή δεν βοηθούσε την ιδεολογική πάλη ενάντια στον Χρουστσοφισμό. Αντίθετα, έδινε στην Σοβιετική ηγεσία ένα ισχυρό όπλο ενάντια στην Κίνα και στους Μαρξιστές-Λενινιστές για εξουδετέρωση των αποτελεσμάτων της ιδεολογικής πάλης που διεξήγαγαν για το ξεσκέπασμα της Χρουστσοφικής προδοσίας και για να παρουσιάσουν την πάλη μας ως συνοριακή διαμάχη ή εδαφικές απαιτήσεις. Από την άλλη, με την επανεξέταση του ζητήματος διευθέτησης των συνόρων της Σοβιετικής Ένωσης με κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες που προέκυψε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γινόταν άδικη επίθεση ενάντια στον Ι.Β. Στάλιν και έδινε τροφή στην κατηγορία που εκτόξευσε η διεθνής αντίδραση εναντίον του για την δημιουργία “σφαιρών επιρροής”. Η Κινέζικη ηγεσία συμφώνησε με τον Τίτο, ο οποίος, όταν έφτασε στην διόρθωση των αδικιών που έγιναν σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας στο παρελθόν από τις νικήτριες δυνάμεις, υποστήριζε αυτή τη θέση και ύψωνε τη φωνή του στα ουράνια, ενώ σιωπούσε εντελώς για τις αδικίες που γίνονταν σε άλλους, εφόσον ήταν υπέρ της Γιουγκοσλαβίας.

Η Κινέζικη θέση για επανακαθορισμό των συνόρων δεν ήταν τόσο απλό ζήτημα. Έκφραζε το σοβινιστικό πνεύμα μεγάλου κράτους και τον αστικό εθνικισμό, ήταν υποκίνηση των Ευρωπαίων για πόλεμο. Εφαρμόζοντας τους Λενινιστικούς κανόνες, σε πνεύμα πλήρους [αλήθειας – complete correctness] και με συντροφικό τρόπο, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας πληροφόρησε την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και προσωπικά τον Πρόεδρο Μάο Τσε Τουνγκ για τις απόψεις της σε αυτά τα ζητήματα με ένα γραμμα που τους απεύθυνε στις 10 Σεπτεμβρίου 1964. Στο γραμμα γράφονται τα παρακάτω:«Νομίζουμε ότι θέτοντας τώρα εδαφικά ζητήματα με την Σοβιετική Ένωση θα βλάψει πολύ τον αγώνα μας. Αν το κάνουμε, θα δώσουμε στον εχθρό ένα ισχυρό όπλο για να μας πολεμήσει και αυτό θα παραλύσει την πορεία μας προς τα μπρος. «Υπό την πίεση της Χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής προπαγάνδας, υπό την επίδραση συκοφαντιών και άδικων κατηγόριων, και για πολλούς άλλους λόγους, οι μάζες του Σοβιετικού λαού δεν θα κατανοήσουν γιατί η Λαϊκή Κίνα βάζει ζήτημα εδαφικών διεκδικήσεων στη Σοβιετική Ένωση, δεν θα το δεχθούν και η Σοβιετική προπαγάνδα εργάζεται για να τους κάνει να ξεσηκωθούν εναντίον σας. Αλλά νομίζουμε ότι και οι πραγματικοί κομμουνιστές δεν θα το καταλάβουν, ούτε θα το δεχτούν. Θα ήταν κολοσσιαίο λάθος για την πάλη μας. ... «νομίζουμε ότι δεν πρέπει να ανοίξουμε παλιές πληγές, αν υπάρχει καμιά, δεν πρέπει να αρχίσουμε αντιπαράθεση και πολεμική, άσχετα από το αν η Σοβιετική Ένωση έχει ιδιοποιηθεί έδαφος άλλων χωρών, αλλά η έντονη πάλη μας πρέπει να κατευθύνεται ενάντια στη μεγάλη πληγή, ενάντια στη μεγάλη προδοσία προς τον ιμπεριαλισμο και τον σύγχρονο ρεβιζιονισμο, την προδοτική ομάδα του Χρουστσόφ, του Τίτο και όλων των πιστών οπαδών τους».

Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας δεν απάντησε στο αρχιακό και σωστό γράμμα του Κόμματός μας. Η Κινέζικη ηγεσία ποτέ δεν έδωσε κάποια εξήγηση για αυτό το ζήτημα το τόσο μεγάλης σημασίας. Ο Μάο Τσε Τουνγκ περιορίστηκε σε μια προφορική δήλωση που έλεγε ότι «δεν θα απαντήσουμε στην επιστολή σας επειδή δεν θέλουμε να ξεκινήσουμε πολεμική». Κατά την γνώμη μας, η οποία υπέρ της εφαρμογής των Λενινιστικών κανόνων, η ανταλλαγή απόψεων, η συντροφική κριτική και η ενημέρωση είναι φυσιολογικά πράγματα ανάμεσα σε δυο κομμουνιστικά κόμματα. Σε καμιά περίπτωση δεν θεωρούνται πολεμική. Παρά την λανθασμένη στάση της Κινέζικης ηγεσίας, το Κόμμα μας δεν δημοσιοποίησε αυτή την διαφωνία. Συνέχισε την επαναστατική του πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον ρεβιζιονισμό με την Κίνα.

4. Τον Οκτώβρη του 1964 ανατράπηκε ο Ν. Χρουστσόφ. Αυτό το γεγονός έφερε στο φως την ταλαντευόμενη στάση των Κινέζων ηγετών προς τους Σοβιετικούς ρεβιζιονιστές. Ξαναζωντάνεψαν οι ελπίδες για συμφιλίωση και επαναπροσέγγιση με αυτούς. Στις 29 Οκτωβρίου 1964, εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και του Κρατικού Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, με την παρουσία των πρεσβευτών του Βιετνάμ, της Κορέας, της Ρουμανίας και της Κούβας, ο Τσου Εν Λάϊ ζήτησε από τον Αλβανό πρέσβη στο Πεκίνο να μεταβιβάσει στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας την Κινέζικη πρόταση για την αποστολή αντιπροσωπειών των κομμάτων μας στην Μόσχα προς υποστήριξη της νέας ηγεσίας της Σοβιετικής Ένωσης με επικεφαλής τον Μπρέζνιεφ και της ενότητας μαζί της «στην πάλη ενάντια στον κοινό εχθρό, τον ιμπεριαλισμό». Πρόσθεσε ότι πρότεινε στη Σοβιετική πλευρά ότι πρέπει απευθυνθεί πρόσκληση και στην Αλβανία επίσης για να παρακολουθήσει τις γιορτές της 7ης Νοεμβρίου. Αναπτύσσοντας διεξοδικά την άποψη της Κινέζικης ηγεσίας, ο Τσου Εν Λάϊ είπε: «Έγιναν αλλαγές στη Σοβιετική Ένωση. Η επίδρασή τους και η σημασία τους δεν περιορίζεται μέσα στη Σοβιετική Ένωση, μόνο, αλλά επεκτείνονται στα σοσιαλιστικά κόμματα και χώρες και σε όλο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ακόμα και στους κοινούς μας εχθρούς και στους πράκτορές τους. Με μια λέξη, αυτό είναι καλό, έγινε μια αλλαγή. Για αυτούς τους λόγους στείλαμε μήνυμα συγχαρητήριο στη νέα ηγεσία του Κόμματος και της Κυβέρνησης της Σοβιετικής Ένωσης, πληροφορώντας τους ότι υποστηρίζουμε και καλωσορίζουμε αυτή την αλλαγή. « ... Τώρα, στο Πεκίνο, από τις 16 Οκτωβρίου υιοθετήσαμε ανακωχή στο τύπο μας. Το κάνουμε αυτό για να ενωθούμε στη βάση του Μαρξισμού-Λενινισμού ενάντια στον κοινό μας εχθρό, αν και προς το παρόν πολλά σοβαρά ζητήματα μπορεί να παραμείνουν άλυτα». Αν και ο Τσου Εν Λάϊ γνώριζε ότι δεν υπήρχαν διπλωματικές σχέσεις ανάμεσα στην Σοβιετική Ένωση και την Αλβανία, οι οποίες διακοπήκαν βάναυσα με πρωτοβουλία των Χρουστσοφικών, επέμενε ότι η Αλβανία πρέπει να στείλει αντιπροσωπεία στη Μόσχα και είπε στον πρέσβη μας, «Νομίζουμε ότι οι Αλβανοί σύντροφοι πρέπει να μελετήσουν την πρότασή μας, επειδή είναι καλή ευκαιρία να απλώσουμε το χέρι και να ενωθούμε μαζί τους στην πάλη ενάντια στον εχθρό». Η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας δεν μπορούσε να δεχτεί αυτή την πρόταση, η οποία αποσκοπούσε στο σταμάτημα της πάλης ενάντια στον ρεβιζιονισμό και στην ιδεολογική συμφιλίωση μαζί του. Αν γίνονταν δεκτή αυτή η γραμμή συμφιλίωσης με τους Σοβιετικούς ρεβιζιονιστές, αυτό θα ήταν ένα καταστροφικό χτύπημα σε αυτήν [την πάλη]. Κατά συνέπεια, το Κόμμα μας αρνήθηκε κατηγορηματικά το αίτημα της Κινέζικης ηγεσίας και το απέρριψε ορθά – κοφτά. Στην επιστολή της προς στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στις 5 Νοεμβρίου 1964, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας εξήγησε υπομονετικά και με Μαρξιστική-Λενινιστική σαφήνεια ότι η εκτίμηση της Κινέζικης ηγεσίας για τις αλλαγές που έγιναν στη Σοβιετική Ένωση ήταν λανθασμένη και ήταν απαράδεκτη η πρότασή της για μετάβαση στη Μόσχα. Στο γραμμα αυτό αναφέρεται: «Αυτό το γεγονός, αν και σημαντικό και ευαίσθητο με σοβαρά επακόλουθα, δεν οδήγησε, τουλάχιστον μέχρι τώρα, στην πλέρια ήττα του ρεβιζιονισμού, δεν σημάδεψε την τελική νίκη του Μαρξισμού – Λενινισμού επί του ρεβιζιονισμού, αλλά ανέβαλε την αποσύνθεση του ρεβιζιονισμού, έσπρωξε τον ρεβιζιονισμό πιο κοντά στο τάφο του, ενώ οι διάδοχοι του Χρουστσόφ προσπαθούν να εμποδίσουν τον ρεβιζιονισμό να πέσει σε αυτόν τον τάφο, εφαρμόζοντας την πολιτική του Χρουστσόφ χωρίς τον Χρουστσόφ.

Αν και η έξοδος του Χρουστσόφ από την πολιτική σκηνή είναι σημαντική νίκη του Μαρξισμού – Λενινισμού, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να υπερεκτιμάται, ότι δεν πρέπει να χαλαρώσει η επαγρύπνηση των Μαρξιστών – Λενινιστών ούτε πρέπει να σταματήσει η πάλη αρχών ενάντια στον Χρουτσοφικό σύγχρονο ρεβιζιονισμό. Έχουμε την γνώμη ότι η ανοιχτή και αρχιακή πολεμική για το αδιάκοπο ξεσκέπασμα του σύγχρονου ρεβιζιονισμού πρέπει να συνεχιστεί με αμείωτη ένταση και μέχρι τέλους έως ότου θαφτεί ο ρεβιζιονισμός σαν ιδεολογία ... Η υποχώρησή μας από αυτές τις θέσεις που κερδήθηκαν με αγώνα, θα ζημίωνε εμάς και θα ωφελούσε τους ρεβιζιονιστές. Σε αυτές τις συνθήκες, όταν η Σοβιετική Κυβέρνηση διέκοψε μονόπλευρα τις διπλωματικές σχέσεις και διέπραξε αισχρές αντι – Μαρξιστικές πράξεις εναντίον μας, είμαστε της γνώμης ότι δεν είναι ούτε επιτρεπτό για εμάς σαν Μαρξιστές ούτε είναι αντάξιό μας σαν κυρίαρχο κράτος, να τα αγνοήσουμε αυτά, μόνο εξαιτίας του γεγονότος ότι εκθρονίστηκε ως πρόσωπο ο Ν. Χρουστσόφ. «Για αυτούς τους λόγους πρέπει να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στην πρόταση του Συντρόφου Τσου Εν Λάϊ που αναφέρει ότι πρέπει να προσκληθεί από το Σοβιετικό Κόμμα Αλβανική αντιπροσωπεία για να παρακολουθήσει τις γιορτές της 7ης Νοεμβρίου». Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας υιοθέτησε υποτιμητική στάση προς αυτήν την εμπιστευτική επιστολή του Κόμματός μας. Η Κινέζικη ηγεσία ποτέ δεν απάντησε σε αυτή την επιστολή και δεν έλαβε υπόψη τις λογικές και συντροφικές παρατηρήσεις της. Στις 7 Νοεμβρίου 1964, ο Τσου Εν Λάϊ πήγε στη Μόσχα επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κινέζικου Κόμματος και της Κυβέρνησης, για να χαιρετίσει τον ερχομό στην εξουσία του Μπρέζνιεφ. Αλλά όπως απόδειξαν τα γεγονότα, δεν πέτυχε στην αποστολή του της πραγματοποίησης συμβιβασμού και συμφωνίας με την νέα Σοβιετική ηγεσία και πριν καλά – καλά επιστρέψει στην Κίνα η Κινέζικη ηγεσία αναγκάστηκε να ξαναρχίσει την πολεμική με την Σοβιετική Ένωση.

Έτσι, η στάση του Κόμματός μας και η εκτίμηση των εξελίξεων σε σχέση με την πτώση του Χρουστσόφ αποδείχθηκε σωστή, Μαρξιστική – Λενινιστική. Ενώ η θέση της Κινέζικης ηγεσίας ήταν συμφιλιωτική, οπορτουνιστική και εντελώς λάθος και στην εκτίμησή της για την νέα ρεβιζιονιστική ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης και στην στάση απέναντί της. Όμως, αν και η Κινεζική ηγεσία δεν φέρθηκε σωστά και δεν έκανε αυτοκριτική, αν και βάθαιναν και άλλο οι ιδεολογικές διαφωνίες, το Κόμμα μας συνέχισε την πάλη του για το δυνάμωμα της φίλιας και της συνεργασίας με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, ελπίζοντας ότι αυτή η στάση θα βοηθούσε την Κινέζικη ηγεσία να στραφεί προς τις σωστές θέσεις για την κοινή πάλη ενάντια στον ρεβιζιονισμό και τον ιμπεριαλισμό.

5. Παρά τις αντιθέσεις που προέκυψαν ανάμεσά μας, λαμβάνοντας υπόψη τις δύσκολες καταστάσεις που περνούσε η Κίνα και επιθυμώντας ειλικρινά να βοηθήσουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας να τις ξεπεράσει, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας συνέχισε να υποστηρίζει την Κίνα αποφασιστικά, ιδιαίτερα σε εκείνα τα πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα για τα οποία είχαμε ίδιες απόψεις. Το Κόμμα μας υποστήριξε την Πολιτιστική Επανάσταση με προσωπικό αίτημα του Μάο Τσε Τουνγκ, που δήλωσε στο Κόμμα μας ότι η Κίνα ήταν αντιμέτωπη με έναν κολοσσιαίο κίνδυνο και ότι κανείς δεν γνώριζε ποιος θα νικούσε στην Κίνα, οι σοσιαλιστικές δυνάμεις ή οι ρεβιζιονιστικές (Από τα πρακτικά των συνομιλιών με αντιπροσωπεία του Αλβανικού Κόμματος και της Κυβέρνησης, Μάιος 1966). Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας βοήθησε την Κίνα σε πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν δοκιμάζονταν από μεγάλες ανακατατάξεις και όταν της επιτίθετο άγρια το ενιαίο ιμπεριαλιστικό ρεβιζιονιστικό μέτωπο. Υποστήριξε τη γενική γραμμή της Πολιτιστικής Επανάστασης για την εξάλειψη των καπιταλιστικών και ρεβιζιονιστικών στοιχείων που είχαν αρπάξει θέσεις κλειδιά στο Κόμμα και στην κρατική εξουσία, αν και δεν συμφωνούσε σε πολλά ζητήματα αρχής και μεθόδους που κατεύθυναν αυτή την επανάσταση και που χρησιμοποιούνταν από αυτήν. Υποστηρίζοντας την Πολιτιστική Επανάσταση, το Κόμμα μας έλπιζε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα θα έβρισκε το δρόμο της πραγματικής επαναστατικής πάλης, με επικεφαλής την εργατική τάξη και την εμπροσθοφυλακή του. Ολόκληρη η περίοδος της μεγάλης Πολιτιστικής Επανάστασης ήταν πολύ δύσκολη περίοδος για τον σοσιαλισμό στην Κίνα, δημιούργησε μια πολύπλοκη και χαοτική κατάσταση. Αυτή η κατάσταση ήταν λογικό επακόλουθο της φραξιονιστικής και έξω από αρχές πάλης που γινόταν μέσα στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στην διάρκεια της πάλης για την πραγματοποίηση της αστικής δημοκρατικής επανάστασης και, μετά το 1949, για τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει η Κίνα για την παραπέρα ανάπτυξη της επανάστασης.

Οι μεγάλες ιδέες της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και η Μαρξιστική – Λενινιστική ιδεολογία δεν ήταν το κατάλληλο παράδειγμα στο οποίο έπρεπε να στηριχτεί [το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας] ούτε και πυξίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στις συγκεκριμένες συνθήκες της χώρας του. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι Μαρξιστικοί – Λενινιστικοί πυρήνες του Κόμματος έπεσαν σε επικίνδυνο εκλεκτισμό, δημιουργώντας ένα χάος αχαλίνωτης πάλης για εξουσία ανάμεσα σε φράξιες, πρόσωπα και ομάδες που είχαν διάφορες μη Μαρξιστικές – Λενινιστικές απόψεις, κάτι που εμπόδισε σοβαρά στη θεμελίωση του σοσιαλισμού στην Κίνα. Αυτό το πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό χάος στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και στο Κινέζικο κράτος έκανε ώστε καπιταλιστικά και ρεβιζιονιστικά στοιχεία να αρπάξουν θέσεις κλειδιά στο Κόμμα, στην κρατική εξουσία και στον στρατό. Σ’ αυτές τις συνθήκες, ξέσπασε η Πολιτιστική Επανάσταση, εμπνευσμένη και καθοδηγούμενη προσωπικά από τον Μάο Τσε Τουνγκ. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας υποστήριξε την γενική στρατηγική της Πολιτιστικής Επανάστασης. Αλλά εμείς θέλουμε να τονίσουμε ότι το Κόμμα μας υποστήριξε την στρατηγική αυτής της επανάστασης και όχι όλες τις τακτικές της. Υπεράσπισε με αποφασιστικότητα την υπόθεση του σοσιαλισμού στην Κίνα, υπερασπίστηκε τον αδελφό Κινέζικο λαό, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και την επανάσταση, δεν υπερασπίστηκε όλη την φραξιονιστική πάλη των αντι – Μαρξιστικών ομάδων, οι όποιες συγκρούονταν και φιλονικούσαν η μια με την άλλη, καταφεύγοντας ακόμα και στα όπλα, φανερά ή καλυμμένα, για την ανακατάληψη της κρατικής εξουσίας. Η Πολιτιστική Επανάσταση, τις πιο πολλές φορές, είχε το πνεύμα και τις πραχτικές μιας χωρίς αρχές πάλης, που δεν καθοδηγούνταν από ένα γνήσιο κόμμα της εργατικής τάξης που έπρεπε να παλεύει για την εγκαθίδρυση της διχτατορίας του προλεταριάτου. Έτσι, αυτές οι συγκρούσεις ανάμεσα στις φραξιονιστικές ομάδες τελείωσε με την εγκαθίδρυση στην Κίνα μιας κρατικής εξουσίας που κυριαρχουνταν από αστικά και ρεβιζιονιστικά στοιχεία. Η τωρινή Κινέζικη ηγεσία ήθελε και θέλει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας να αποδοκιμάσει την Πολιτιστική Επανάσταση σύμφωνα με την επιθυμία και τις λογικές της Κινεζικής ηγεσίας. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας ποτέ δεν θα δεχθεί τέτοια υπαγόρευση. Μαζί με όλους τους επαναστάτες στον κόσμο περιμένει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας να κάνει μια αληθινή ανάλυση αυτής της Πολιτιστικής Επανάστασης, να έχει το θάρρος να πει την αλήθεια για τις ιδέες που καθοδήγησαν αυτή την επανάσταση, τις ομάδες και τα πρόσωπα που την διεξήγαγαν και την καθοδήγησαν, εναντίον ποιων κατευθύνονταν αυτή η επανάσταση και να πάρει ξεκάθαρες θέσεις για αυτά τα ζητήματα. Μέχρι σήμερα, η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας δεν έκανε κάτι τέτοιο, επειδή φοβάται τα στοιχεία, τα γεγονότα και την πραγματική Μαρξιστική – Λενινιστική ερμηνεία τους.

6. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έκανε ολόπλευρες, έντονες και ανοιχτές προσπάθειες υπεράσπισης της Κίνας στη διεθνή σκηνή, αν και σε πολλά ζητήματα είχε αρχιακά αντίθετες απόψεις. Τέτοια είναι η διαρκής και επίμονη διπλωματική πάλη της σοσιαλιστικής Αλβανίας για την αποκατάσταση των νόμιμων δικαιωμάτων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στα ενωμένα έθνη, που τα αρνούνταν ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του. Η Κίνα ακολούθησε μια πολιτική κλειστή στις σχέσεις της με τις άλλες χώρες στον κόσμο. Η ηγεσία του Κόμματός μας έκφρασε, σε ειδικές περιστάσεις και με συντροφικό τρόπο, την επιθυμία της στους Κινέζους ηγέτες όπως η Λαϊκή Κίνα πρέπει να είναι πιο δραστήρια στην εξωτερική της πολιτική, να διευρύνει της πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές και άλλες επαφές και σχέσεις με διάφορες χώρες, ιδιαίτερα με τις γειτονικές της χώρες.

Σύμφωνα με την άποψή μας, αυτό θα ήταν σε όφελος της ίδιας της Κίνας και της υπόθεσης του σοσιαλισμού και της επανάστασης στον κόσμο. Αλλά η ηγεσία σας βρήκε αυτή την επιθυμία της Αλβανίας άτοπη και προτίμησε την απομόνωσή της, δικαιολογώντας την με διάφορα προσχήματα στα κράτη που έφραζαν την επιθυμία τους να συνάψουν διπλωματικές σχέσεις μαζί της.

7. Το 1968, πήγε στην Κίνα αντιπροσωπεία της Κυβέρνησης της Αλβανίας, με επικεφαλής το πρώην μέλος του Πολιτικού Γραφείου και πρώην αντιπρόεδρο του Υπουργικού Συμβουλίου και υπουργό άμυνας, Μπεκίρ Μπαλούκου. Αυτή η αντιπροσωπεία ήταν επίσης επιφορτισμένη με το καθήκον να παρουσιάσει στην Κινέζικη ηγεσία τα αιτήματά μας για βοήθεια ισχυροποίησης του αμυντικού δυναμικού της Αλβανίας. Σε αυτή την περίπτωση, ο Τσου Εν Λάϊ ανοιχτά εξέθεσε στον Μπεκίρ Μπαλούκου τις απόψεις της ηγεσίας σας, σύμφωνα με τις οποίες, η Αλβανία, σαν μικρή χώρα, δεν είχε ανάγκη από βαρύ οπλισμό και ότι δεν μπορούσε σε καμιά περίπτωση να υπερασπίσει τον εαυτό της από ξένη επίθεση, ιδιαίτερα από τους Σοβιετικούς σοσιαλιμπεριαλιστές και τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, άσχετα από το πόση στρατιωτική βοήθεια θα έπαιρνε από την Κίνα. Οπότε, σύμφωνα με τον Τσου Εν Λάϊ, ο μόνος δρόμος για να αντιμετωπίσει η Αλβανία μια ξένη επέμβαση ήταν η εφαρμογή των τακτικών του παρτιζάνικου πολέμου στην ύπαιθρο και τελικά μια στρατιωτική συμμαχία με την Γιουγκοσλαβία και την Ρουμανία. Όταν επέστρεψε πίσω η αντιπροσωπεία, ο Μπεκίρ Μπαλούκου πληροφόρησε το Πολιτικό Γραφείο για την πρόταση του Τσου Εν Λάϊ. Το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματός μας καταδίκασε ομόφωνα και απέρριψε τις αντι – Αλβανικές και αντεπαναστατικές προτάσεις του Τσου Εν Λάϊ. Ο Μπεκίρ Μπαλούκου, που τυπικά υποστήριξε την απόφαση του Πολιτικού Γραφείου, πρόσθεσε ότι δήθεν αντιτάχθηκε στην πρόταση του Τσου Εν Λάϊ. Αλλά αργότερα τα γεγονότα απέδειξαν ότι ο Μπεκίρ Μπαλούκου στην πραγματικότητα συμφωνούσε πλέρια με την πρόταση της Κινέζικης ηγεσίας και προσπάθησε μυστικά να πραγματοποιήσει αυτό το εχθρικό στρατηγικό σχέδιο ενάντια στην Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας.

Ο Τσου Εν Λάϊ επανέλαβε την ίδια θέση στη Αλβανική Κυβερνητική αντιπροσωπεία που πήγε στο Πεκίνο το 1975, για τη σύναψη συμφωνίας για οικονομική βοήθεια της Κίνας στην Αλβανία για το 6ο Πεντάχρονο πλάνο 1976-1980. Αυτή η θέση απορρίφθηκε ξανά από την αντιπροσωπεία μας με ένα ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο. Η ηγεσία του Κόμματός μας έκρινε ότι η πρόταση του Τσου Εν Λάϊ για στρατιωτική συμμαχία ήταν η προσπάθεια επιβολής σε εμάς μια αντιδραστικού χαρακτήρα πρότασης εκ μέρους της Κινέζικης ηγεσίας για να κατευθυνθεί η σοσιαλιστική Αλβανία στην παγίδα πολεμοκάπηλων συνωμοσιών μέσω στρατιωτικών συμμαχιών, με τελικό σκοπό την μετατροπή της περιοχής των Βαλκανίων σε βαρέλι από μπαρούτι, όπως επιδιώκουν οι Σοβιετικοί σοσιαλιμπεριαλιστές και οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές. Δεν γνωρίζουμε αν πληροφορήθηκαν για αυτά τα σχέδια της Κινέζικης ηγεσίας οι Γιουγκοσλάβοι και οι Ρουμάνοι. Αλλά προς το παρόν είμαστε μάρτυρες για το ότι η Κινέζικη ηγεσία δείχνει ασυνήθιστο ζήλο για να επέμβει στις υποθέσεις των Βαλκανίων, να ανακατέψει τα χαρτιά και να ανάψει τη φλόγα του πολέμου σε αυτή την πολύ ευαίσθητη περιοχή της Ευρώπης. Αλλά είμαστε πεπεισμένοι ότι οι Βαλκανικοί λαοί ποτέ δε θα δεχτούν να συγκρουστούν μεταξύ τους, ποτέ δε θα δεχθούν να γίνουν όργανα ούτε του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, του Ρώσικου ιμπεριαλισμού ούτε του Κινέζικου ηγεμονισμού.

Αυτές οι ενέργειες της Κινέζικης ηγεσίας και η αντίθεση του Κόμματός μας σε αυτές τις αντιδραστικές πράξεις είχαν, αργότερα, σοβαρές συνέπειες στις σχέσεις ανάμεσα στις δυο χώρες μας. Το Κόμμα μας ποτέ δεν παρέβηκε στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας. Αλλά η Κινέζικη ηγεσία, σε ορισμένες στιγμές, παρενέβη εγκληματικά στις εσωτερικές υποθέσεις της Αλβανίας. Θα δημοσιοποιήσουμε αυτά τα στοιχεία την κατάλληλη στιγμή. Αν πραγματοποιούνταν αυτές οι καταδικαστέες πράξεις που έγιναν από την Κινέζικη ηγεσία συνωμοτώντας με τους Αλβανούς προδότες, θα εξαλείφονταν η Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία Αλβανίας, η ανεξαρτησία της και η ακεραιότητα της.

8. Ενώ το Κόμμα μας εργαζόταν για την ενίσχυση της αδελφικής συνεργασίας με την Κίνα, ενώ ήθελε να διεξάγεται σωστά και και να εντείνεται η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αντίδραση σε κοινό μέτωπο και με τα άλλα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα και δυνάμεις, η Κίνα τα έβλεπε όλα από το δικό της πρίσμα, ήθελε να κυριαρχεί επί των άλλων, έτσι ώστε οι τελευταίοι να ακολουθήσουν την στρατηγική και τις τακτικές της. Τα γεγονότα που συνέβησαν έκαναν φανερό ακόμα πιο καθαρά ότι η πολιτική και ιδεολογική πάλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας ενάντια στους Χρουστσοφικούς δεν ξεκινούσε από υγιή βάση, στην πραγματικότητα, δεν σκόπευαν να υπερασπίσουν τον Μαρξισμό-Λενινισμό, την επανάσταση και την απελευθέρωση των λαών. Διεξάγονταν απλά για πραγματιστικούς σκοπούς και εγωιστικά συμφέροντα. Αυτό έγινε ολοφάνερο κατά την ριζική αλλαγή της Κινέζικης στρατηγικής, στην οποία έβαλε την σφραγίδα της η επίσκεψη του Νίξον στο Πεκίνο. Το καλοκαίρι του 1971, η Αλβανία, που θεωρούνταν ο πιο στενός σύμμαχος της Κίνας, έμαθε από τα ξένα ειδησιογραφικά πρακτορεία την είδηση που είχε διαδοθεί σε όλο τον κόσμο ότι ο Κίσιγκερ επισκέφτηκε μυστικά το Πεκίνο. Έγιναν συμφωνίες με τον Κίσιγκερ που σημάδεψαν μια ριζική αλλαγή στην Κινέζικη πολιτική. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, και τώρα, αν και το ζήτημα αφορούσε μια σημαντική πολιτική αλλαγή, αλλαγή στη στρατηγική γραμμή, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και η Κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας δεν το θεώρησαν αναγκαίο να έχουν από τα πριν συνομιλίες με το Κόμμα Εργασίας και την Κυβέρνηση της Αλβανίας, για να διαπιστώσουν ποια είναι η γνώμη τους. Η Κινέζικη ηγεσία έβαλε τους άλλους μπροστά σε τετελεσμένο γεγονός, νομίζοντας ότι έπρεπε να υπακούσουν σε αυτήν χωρίς να πούνε ούτε μια λέξη. Ήταν καθαρό για το Κόμμα μας ότι η επίσκεψη του Νίξον στο Πεκίνο δεν ήταν αναβάθμιση των συνομιλιών στην Βαρσοβία ανάμεσα στους πρέσβεις της Κίνας και των ΗΠΑ, ότι δεν έγινε για διαφήμιση της «λαϊκής διπλωματίας» και για το άνοιγμα του δρόμου για επαφές με τον Αμερικάνικο λαό, όπως ισχυρίζονταν οι Κινέζοι ηγέτες. Η επίσκεψη του Νίξον στο Πεκίνο έβαλε τα θεμέλια μιας νέας πολιτικής εκ μέρους της Κίνας.

Με την επίσκεψη του Νίξον, η Κίνα μπήκε στο χορό των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, όπου και η Κίνα επίσης θα είχε τις δίκες της σφαίρες επιρροής. Αυτή η επίσκεψη έστρωσε τον δρόμο στην ξαναπροσέγγιση και συνεργασία με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του. Την ίδια στιγμή, η εγκαινίαση της συμμαχίας με τις Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής σημάδεψε την εγκατάλειψη εκ μέρους της Κινέζικης ηγεσίας των πραγματικών σοσιαλιστικών χωρών, του Μαρξιστικού-Λενινιστικού κινήματος, της επανάστασης και του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των λαών. Αυτή η συμμαχία και η σύσκεψη στο Πεκίνο, ανάμεσα στην Κινέζικη ηγεσία και τον Αμερικανό Πρόεδρο Νίξον, πραγματοποιήθηκε σε μια στιγμή που οι ΕΠΑ διεξήγαγαν τον ληστρικό ιμπεριαλιστικοί πόλεμο ενάντια στο ηρωικό Βιετνάμ, που χρησιμοποιούσαν τα πιο σύγχρονα πολεμικά μέσα, εκτός από την ατομική Βόμβα, για να σκοτώσουν τον αδελφό ηρωικό Βιετναμέζικο λαό και να κάνουν το Βιετνάμ στάχτη. Αυτή η αποκρουστική συμμαχία και οι Σινο-Αμερικανικές επαφές ήταν καταδικαστέες πράξεις με ολέθριες συνέπειες για τους λαούς. Οπότε, μπροστά στην επικίνδυνη αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας, τον Αύγουστο του 1971, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας έστειλε μια μακροσκελή επιστολή στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, τονίζοντας ξεκάθαρα ότι ήταν ενάντια σε αυτή την αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας, η οποία είναι ενάντια στα συμφέροντα της ίδιας της Λαϊκής Κίνας, της επανάστασης και του σοσιαλισμού.

Στο γραμμα αναφέρεται: - Κρίνουμε την απόφαση σας να καλωσορίσετε τον Νίξον στο Πεκίνο ως λανθασμένη και ανεπιθύμητη, δεν την εγκρίνουμε, ούτε την υποστηρίζουμε. Επίσης υποστηρίζουμε την άποψη ότι η ανακοίνωση της επίσκεψης Νίξον στην Κίνα θα είναι ακατανόητη και δεν θα εγκριθεί από τους λαούς, από τους επαναστάτες και τους κομμουνιστές των διαφόρων χωρών. Το καλωσόρισμα του Νίξον στην Κίνα, που είναι γνωστός ως άγριος αντικομμουνιστής, επιθετιστής και δολοφόνος των λαών, ως εκπρόσωπος της πιο μαύρης αντίδρασης των ΕΠΑ, έχει πολλά αρνητικά και θα έχει αρνητικές συνέπειες στο επαναστατικό κίνημα και στην υπόθεσή μας.

Ο πηγεμός του Νίξον στην Κίνα και οι συνομιλίες του εκεί δεν μπορεί παρά να δημιουργούν επιζήμιες αυταπάτες στους ανθρώπους, στους λαούς και στους επαναστάτες, για τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, την στρατηγική του και την πολιτική του. «Οι συνομιλίες με τον Νίξον δίνουν στους ρεβιζιονιστές όπλα για να αναιρέσουν ολόκληρη την μεγάλη πάλη και πολεμική του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας για το ξεσκέπασμα των Σοβιετικών αποστατών ως συμμάχων και συνεργατών του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και να βάλουν σε ίση μοίρα τη στάση της Κίνας προς τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό με την προδοτική γραμμή συνωμοσίας που ακολουθούν οι Σοβιετικοί ρεβιζιονιστές προς αυτόν. Αυτό επιτρέπει στους Χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές να προβάλουν τη σημαία τους του ψεύτικου αντιιμπεριαλισμού ακόμα πιο επιδεικτικά και να κλιμακώσουν την δημαγωγική και παραπλανητική προπαγάνδα τους για να πάρουν με το μέρος τους τις αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η επίσκεψη του Πρόεδρου των ΕΠΑ στην Κίνα θα δημιουργήσει αμφιβολίες και παρεξηγήσεις μέσα στους ανθρώπους που μπορεί να υποθέσουν ότι η Κίνα αλλάζει τη στάση της προς τον ιμπεριαλισμό των ΕΠΑ και μπαίνει στο παιχνίδι των υπερδυνάμεων. Η στρατηγική μας απαιτεί στενή συμμαχία με τους λαούς που αγωνίζονται σε όλο τον κόσμο, με όλους τους επαναστάτες, σε κοινό μέτωπο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον σοσιαλιμπεριαλισμό, και ποτέ συμμαχία με τον Σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό δήθεν ενάντια στον ιμπεριαλισμό των ΕΠΑ, ποτέ συμμαχία με τον ιμπεριαλισμό των ΕΠΑ δήθεν ενάντια στον Σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό». Σαν συμπέρασμα, η επιστολή τονίζει ότι «η γραμμή και οι θέσεις του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας θα είναι πάντα αρχιακές, συνεπείς, αμετάβλητες. Θα καταπολεμούμε τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τον Σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό ανυποχώρητα και με συνέπεια». Η επιστολή εκφράζει την ελπίδα ότι οι παρατηρήσεις του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας που γίνονται προς ένα αδελφό κόμμα «θα γίνουν δεκτές με συντροφικό πνεύμα και θα κατανοηθούν σωστά». Η Κινέζικη ηγεσία υιοθέτησε την συνήθη στάση της και προς αυτή την επιστολή. Δεν καταδέχτηκε να δώσει μια απάντηση. Πράττοντας έτσι, φανέρωσε όχι μόνο την μεγαλομανία μεγάλου κράτους αλλά επίσης το φόβο της να αντιμετωπίσει τα σωστά και αρχιακά Μαρξιστικά-Λενινιστικά επιχειρήματα του Κόμματός μας. Είναι αλήθεια ότι δυο μήνες μετά την επιστολή μας, συγκλήθηκε το 6ο Συνέδριο του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας. Ήταν καλή ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων με την κινέζικη αντιπροσωπεία που προσκλήθηκε στο Συνέδριο και για να ξεκαθαρίσουν ο ένας τις θέσεις του άλλου. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση επίσης, η Κινέζικη ηγεσία, συνεπής στο δρόμο της άρνησης των διαβουλεύσεων και της ρύθμισης των διαφωνιών διαμέσου συνομιλιών, υιοθέτησε στάση καταστρατήγησης όλης της πρακτικής και των διεθνών σχέσεων ανάμεσα σε αδελφά κόμματα. Επινόησε κάποια παράλογα προσχήματα για την παράλειψή της να στείλει αντιπροσωπεία στο Συνέδριο του Κόμματος. Στην πράξη, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας από την αρχή ακόμα υποβάθμισε τις σχέσεις με το Κόμμα μας, μετατρέποντας τις σχέσεις μεταξύ των δυο κομμάτων σε καθαρά τυπικές σχέσεις. Η αλλαγή της στρατηγικής της Κίνας συνέβη σαν αποτέλεσμα εσωτερικής πάλης μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα της όπου υπήρχαν βαθιές αντιθέσεις, «εκατό λουλούδια να ανθίζουν και εκατό σχολειά να συναγωνίζονται», όπου υπήρχαν στην εξουσία φιλο-Χρουστσοφικοί, φιλο-Αμερικανοί, οπορτουνιστές και ρεβιζιονιστές. Αυτό εξηγεί τις αλλεπάλληλες αλλαγές στην πολιτική γραμμή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, την αμφιταλάντευσή του, τις οπορτουνιστές και αντιφατικές στάσεις του προς τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τον σύγχρονο ρεβιζιονισμό και τη διεθνή αντίδραση. Ο άξονας της Κινέζικης πολιτικής άλλαξε τρεις φορές μέσα σε δέκα χρόνια, από το 1962 μέχρι το 1972. Πρώτα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ακολούθησε την στρατηγική φόρμουλα «ενιαίου μετώπου με τους Σοβιετικούς και άλλους ρεβιζιονιστές ενάντια στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του». Αργότερα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας πρότεινε το σύνθημα «πολύ πλατιού ενιαίου μετώπου του προλεταριάτου και των επαναστατών λαών όλων των χωρών ενάντια στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τον Σοβιετικό ρεβιζιονισμό και την αντίδραση διαφόρων χωρών». Μετά την επίσκεψη του Νίξον στην Κίνα, η Κινέζικη στρατηγική μιλά πάλι για «πλατύ ενιαίο μέτωπο», αλλά αυτή τη φορά περιλαμβάνει «όλους όσους μπορούν να ενωθούν», περιλαμβάνοντας σε αυτό ακόμα και τις Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής ενάντια στον Σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό.

9. Μετά το ξαναπλησίασμα με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τα ανοίγματα προς τις Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής και τους συμμάχους τους, η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας διακήρυξαν την αντι-Μαρξιστική και αντεπαναστατική θεωρία των «τριών κόσμων», που παρουσιάζεται σαν στρατηγική της επανάστασης και προσπάθησε να την επιβάλει στο Μαρξιστικό-Λενινιστικό κομμουνιστικό κίνημα και σε όλους τους λαούς του κόσμου σαν γενική γραμμή αυτής της πάλης. Όταν πάλευαν μαζί ενάντια στον σύγχρονο ρεβιζιονισμό και ιδιαίτερα ενάντια στο Χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας όπως επίσης και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας επέμεναν στις αρχές και τόνιζαν ότι δεν υπήρχε «κόμμα μητέρα» ή «κόμμα θυγατέρα», ότι κάθε κόμμα απολαμβάνει το δικαίωμα να έχει τις δικές του απόψεις σε όλα τα ζητήματα, ότι ένα κόμμα είναι πραγματικά κομμουνιστικό και επαναστατικό, όταν εξετάζει αυτά τα ζητήματα από την σκοπιά του Μαρξισμού-Λενινισμού. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας παραβίασε αυτές τις αρχές και τους κανόνες σε όλες τις κατευθύνσεις. Προσπαθεί να επιβάλει σε όλους τους Μαρξιστές-Λενινιστές την αντεπαναστατική στροφή της Κίνας για ενότητα με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την παγκόσμια αντίδραση, να δεχτεί όλο το επαναστατικό και απελευθερωτικό κίνημα τις αντι-Λενινιστικές του απόψεις και αναλύσεις για τον ιμπεριαλισμό, την τωρινή παγκόσμια κατάσταση, τις συμμαχίες κλπ, σαν απόλυτη και αναντίρρητη αλήθεια. Η πράξη δείχνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και η Κυβέρνηση της Κίνας δεν έκριναν τα διεθνή ζητήματα από την σκοπιά του Μαρξισμού-Λενινισμού, τα συμφέροντα της επανάστασης και της απελευθερωτικής πάλης των λαών. Η Κινέζικη πολιτική είναι μια πραγματιστική πολιτική και δεν μπορεί να είναι αλλιώς, στο βαθμό που είναι τέτοιες η στρατηγική και οι τακτικές της. Κατά συνέπεια ο κόσμος ήταν μάρτυρας και θα είναι μάρτυρας επίσης στο μέλλον των αλλαγών 180 μοιρών στην Κινέζικη στρατηγική και τις πολιτικές της. Αυτές οι αλλαγές περνιούνται για Μαρξιστικές-Λενινιστικές, αλλά στην πραγματικότητα είναι αντι-Μαρξιστικές, εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου Κινέζικου κράτους στην αναζήτηση συμμαχιών με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το παγκόσμιο κεφάλαιο με σκοπό την δημιουργία και οικοδόμηση της Κίνας ως ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Τώρα, το Κινέζικο σχέδιο να γίνει υπερδύναμη βρήκε την συμπυκνωμένη έκφρασή του στην θεωρία των «τριών κόσμων». Η θεωρία των «τριών κόσμων» επιδιώκει να αντικαταστήσει τον Μαρξισμό-Λενινισμό με μια εκλεκτική συγχώνευση των οπορτουνιστικών, ρεβιζιονιστικών και αναρχοσυνδικαλιστικών απόψεων και θέσεων, επιδιώκει να αμβλύνει το επαναστατικό πνεύμα του προλεταριάτου και την ταξική του πάλη, υποστηρίζοντας συμμαχία με την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Με τον ισχυρισμό ότι οι συνθήκες τώρα δεν είναι ώριμες για επανάσταση, η θεωρία των “τριών κόσμων” επιδιώκει να διατηρήσει το στάτους κβο, την τωρινή κατάσταση της καπιταλιστικής, αποικιακής και νεoαποικιακής καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Με την εξαπάτηση για εθνική ανεξαρτησία από τον Σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό που θεωρείται ως ο μοναδικός κίνδυνος και απειλή σήμερα, η Κίνα ζητά από τους λαούς να παραιτηθούν από την πάλη τους για εθνική, οικονομική και κοινωνική απελευθέρωση, να υποταχθούν στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και στις άλλες καπιταλιστικές δυνάμεις της Δύσης, στους πρώην αποικιοκράτες. Πιέζει για την ισχυροποίηση της Κοινής Αγοράς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οργανισμοί που δημιουργήθηκαν για να κρατούν το προλεταριάτο της Ευρώπης στην καπιταλιστική σκλαβιά και για να καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τους λαούς των άλλων χωρών. Ενθαρρύνοντας τη κούρσα των εξοπλισμών των υπερδυνάμεων και στηριζόμενη σε τέτοια όργανα πολέμου του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού όπως το ΝΑΤΟ και άλλους στρατιωτικούς συνασπισμούς, η θεωρία των “τριών κόσμων” είναι ένα προπέτασμα καπνού αποκρψης των φιλοδοξιών της Κίνας για ηγεμονία σε αυτόν που αποκαλεί “τρίτο κόσμο”. Δεν είναι τυχαίο ότι συμπεριέλαβε την ίδια στον “τρίτο κόσμο” και παρουσιάζεται σαν ο ηγέτης της στην διεθνή σκηνή. Ούτε είναι τυχαίο που η Κινέζικη ηγεσία ερωτοτροπεί με τους “αδέσμευτους” και προσπαθεί να τους βάλει κάτω από τις φτερούγες της. Η Κινέζικη ηγεσία δεν είναι η πρώτη που δείχνει “στοργή” και “νοιάξιμο” για τον αποκαλούμενο “τρίτο κόσμο”. Οι ιμπεριαλιστές, οι σοσιαλιμπεριαλιστές και οι άλλοι νεοαποικιοκράτες επεξεργάστηκαν διάφορες θεωρίες για τον “τρίτο κόσμο” πολύ πριν από αυτή [την θεωρία των “τριών κόσμων”], για να κυριαρχήσουν και υποτάξουν τις χώρες και τους λαούς αυτού του “κόσμου”. Κατά συνέπεια, είναι μάταιη η προσπάθεια της Κινέζικης ηγεσίας να ισχυρίζεται ότι είναι η πρώτη, από το 1974 ακόμα, που δημιούργησε αυτή την θεωρία στηριζόμενη σε μια δήθεν αντικειμενική ανάλυση της διεθνούς κατάστασης που έγινε από τον Μάο Τσε Τουνγκ. Είναι κοινό μυστικό ότι η θεωρία των “τριών κόσμων” επινοήθηκε από την παγκόσμια αντίδραση. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και η Αλβανική Κυβέρνηση ξεσκέπασαν και καταπολέμησαν τις θεωρητικές και πρακτικές κερδοσκοπίας ως αναφορά τον “τρίτο κόσμο” στη διεθνή σκηνή από το 1960, και ακόμα πιο πριν, ως αστικούς, καπιταλιστικούς, νεοαποικιακούς και ρατσιστικούς ελιγμούς και συνωμοσίες με σκοπό την κατάπνιξη των λαών που παλεύουν για λευτεριά και ανεξαρτησία. Η “συνεισφορά” των Κινέζων ηγετών στη θεωρία των “τριών κόσμων” είναι μόνο η “απόδειξη” της ανάγκης για συμφιλίωση του “τρίτου κόσμου” με τον ιμπεριαλισμό· δεν ανακάλυψαν τίποτα· επινόησαν τη συμμαχία του “τρίτου κόσμου” με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους άλλους ιμπεριαλιστές ζητώντας την βοήθειά τους και για να γίνει η Κίνα ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Οπότε, δεν είναι το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας που επιτίθεται ενάντια στους Κινέζους εφευρέτες ή πρωταθλητές αυτής της θεωρίας· οι τελευταίοι είναι που επιτεθήκαν πρώτοι ενάντια στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και στην πάλη που διεξήγαγε ενάντια σε αυτή τη θεωρία της παγκόσμιας αντίδρασης, στην πάλη που διεξήγαγε για την υποστήριξη της λευτεριάς και ανεξαρτησίας των λαών της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής. Η εφαρμογή της θεωρίας των “τριών κόσμων” οδήγησε την Κινέζικη ηγεσία στο να ενωθεί ακόμα και με τον “διάβολο”, να ενωθεί με τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τα μονοπώλια της Ευρώπης, με τους φασίστες και ρατσιστές, με τους βασιλιάδες και φεουδάρχες αφέντες, με τους πιο λυσσασμένους μιλιταριστές και πολεμοκάπηλους. Έγιναν σύμμαχοι με τον Πινοσέτ και τον Φράνκο, με πρώην νάζι στρατηγούς της Γερμανικής Βέρμαχτ και του Γιαπωνέζικου ιμπεριαλιστικού στρατού, με αμετανόητους εγκληματίες όπως ο Μομπούτο και αιμοδιψείς βασιλιάδες, με αφεντικά από την Αμερική και με προέδρους πολυεθνικών εταιριών. Αυτή η αντι-Μαρξιστική γραμμή οδήγησε την Κινέζικη ηγεσία να ενωθεί με τον Τίτο, τον Καρίγιο και με άλλους ρεβιζιονιστές.

Κάποτε, ήταν ενάντια στον Τίτο, ενώ τώρα ενώθηκε μαζί του. Αυτό μαρτυρεί την έλλειψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών αρχών, την έλλειψη συνέπειας στη γραμμή της. Αλλά το Κόμμα μας θέλει να πει στην Κινέζικη ηγεσία: η ενότητά σας τώρα με τον Τίτο και οι ύποπτες συμμαχίες που προσπαθείτε να δημιουργήσετε στα Βαλκάνια, αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για τους λαούς αυτής της περιοχής, για τον Γιουγκοσλάβικο, Αλβανικό, Ελληνικό, Τούρκικο και άλλους λαούς. Η Αλβανία γνωρίζει καλά τα σχέδια και τις φιλοδοξίες των Κινέζων ηγετών για τα Βαλκάνια. Οπότε, οι λαοί όλου του κόσμου πρέπει να επαγρυπνούν για τις Κινέζικες μηχανορραφίες σε αυτή την περιοχή.

10. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας έκανε κάθε προσπάθεια να λύσει τις διαφορές που προέκυψαν ανάμεσα στα δυο Κόμματα και που έγιναν φανερές με το πέρασμα του χρόνου, σε Μαρξιστικό-Λενινιστικό δρόμο. Ξεκινώντας από αυτή την επιθυμία, βλέποντας ότι η Κινέζικη ηγεσία δεν απαντούσε συστηματικά στις επιστολές του και αρνούνταν να στείλει επίσημες αντιπροσωπείες στην Αλβανία, βλέποντας ότι οι ιδεολογικές διαφορές με την Κινέζικη ηγεσία έπαιρναν μεγάλες διαστάσεις, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας δεν αδιαφόρησε, αλλά έκανε κάθε προσπάθεια να ξεκινήσει συντροφικές συνομιλίες μαζί της.

Έτσι, τον Γενάρη του 1974, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματός μας πρότεινε στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας να πάει στην Κίνα μια υψηλού επιπέδου αντιπροσωπεία του Κόμματος και της Κυβέρνησής μας για συνομιλίες και εάν γινόταν να πραγματοποιούνταν αυτή η επίσκεψη μέσα στους πρώτους έξι μήνες του 1974. Αν και τυπικά συμφώνησαν με την πρόταση του Κόμματός μας, στην πραγματικότητα, η Κινέζικη ηγεσία δεν συμφώνησε να μεταβεί αντιπροσωπεία μας στο Πεκίνο. Στην αρχή, η Κινέζικη ηγεσία μας είπε ότι η αντιπροσωπεία πρέπει να πάει το δεύτερο εξάμηνο του 1974, αργότερα ανέβαλε την επίσκεψη για το πρώτο εξάμηνο του 1975. Και, στο τέλος, δεν έκανε κουβέντα για αυτό το ζήτημα, οπότε έκλεισε το δρόμο των συνομιλιών, τη στιγμή που βασιλιάδες και πρίγκιπες, αντιδραστικοί και φασίστες καλωσορίζονταν στο Πεκίνο με μεγάλη λαμπρότητα. Ήταν ξεκάθαρο ότι η Κινέζικη ηγεσία βάδιζε με συνέπεια στον αντι-Μαρξιστικό της δρόμο, ότι οι σχέσεις με το Κόμμα μας και την χώρα μας κατευθύνονταν από τις απόψεις του σωβινισμού μεγάλης δύναμης, ότι προσπαθούσε να κανει αποδεκτή η γραμμή της και την υπαγόρευση της χωρίς όρους και αμφισβητήσεις. Σε αυτές τις συνθήκες, όταν η Κινέζικη ηγεσία αρνούνταν οποιαδήποτε επαφή, όταν απέφευγε κάθε συζήτηση και διαβούλευση, όταν προσπαθούσε υπεροπτικά και αυταρχικά να επιβάλλει την θεωρία των “τριών κόσμων” στο Μαρξιστικό-Λενινιστικό κίνημα, τι έπρεπε να κάνει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας; Να κάνει τα στραβά μάτια στην αντι-Μαρξιστική γραμμή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και να αρνηθεί τον ίδιο τον εαυτό του; Να παραιτηθεί από την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον σύγχρονο ρεβιζιονισμό και να ενωθεί με τους εχθρούς της επανάστασης, του σοσιαλισμού, της λευτεριάς και της ανεξαρτησίας των λαών; Να απομακρυνθεί από τους Μαρξιστές-Λενινιστές επαναστάτες και να ενωθεί με τους οπορτουνιστές και την αντιδραστική αστική τάξη; Να πάψει να υποστηρίζει την εθνικοαπελευθερωτική πάλη των λαών ενάντια στις υπερδυνάμεις και τους πράκτορές τους στις γραμμές αυτών των λαών; Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας στάθηκε πιστό στον Μαρξισμό-Λενινισμό και στην ορθή και επαναστατική γραμμή που πάντα ακολουθούσε αποφασιστικά, αταλάντευτα και με συνέπεια. Παρουσίασε επίσης αυτή την Μαρξιστική-Λενινιστική γραμμή και στο 7ο Συνέδριο, όπου διατύπωσε τις απόψεις και τις θέσεις του για τα κύρια σημερινά διεθνή ζητήματα, την επανάσταση και την απελευθερωτική πάλη των λαών. Ακριβώς όπως και σε όλα τα συνέδριά του, και στο 7ο Συνέδριο το Κόμμα μας έκφρασε τις απόψεις του και για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το Μαρξιστικό-Λενινιστικό κίνημα στο πνεύμα του προλεταριακού διεθνισμού. Η γραμμή του 7ου Συνεδρίου, που εγκρίθηκε ομόφωνα από όλο το Κόμμα, βρίσκεται στα θεμέλια όλης της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας. Η Μαρξιστική-Λενινιστική γραμμή του Κόμματός μας, η ανεξάρτητη πολιτική της σοσιαλιστικής Αλβανίας, η αρχιακή και αποφασιστική στάσι του Αλβανικού λαού, που πάντα αντιτάχθηκε στην αντι-Μαρξιστική γραμμή μεγάλης δύναμης και την πολιτική της Κινέζικης ηγεσίας, είναι η κύρια και πραγματική αιτία της αντι-Αλβανικής στάσης και των αντι-Αλβανικών ενεργειών της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και της Κινέζικής Κυβέρνησης, που οδήγησαν στην αυθαίρετη διακοπή της μη στρατιωτικής και στρατιωτικής βοήθειας στην Αλβανία. Αυτού έγινε ολοφάνερο ιδιαίτερα μετά το 7ο Συνέδριο του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, όταν η Κινεζικοί ηγεσία, σπάζοντας κάθε κανόνα των σχέσεων ανάμεσα σε αδελφά κόμματα, βιάστηκε να επιτεθεί στο 7ο Συνέδριο το Κόμματός μας, με το πρόσχημα ότι το Συνέδριό μας αυτό επιτέθηκε στην Κίνα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και στο Μάο Τσε Τουνγκ.